Hier is een stukje van mijn ziel,
ik wil het aan je geven.
Vertel me maar, wat is er toch,
wat zijn de zorgen van je leven.
Ik leen je een stukje van mijn ziel,
- want dat betekent luisteren -
vertel me alles, alles wat je zo benauwt,
al is het maar een fluisteren.
Vertel me alsof ik ben je beste vriend,
of moet ik juist een onbekende blijven?
Doe maar wat jou het beste lijkt,
ook als je anoniem wilt schrijven.
Kom verbreek het zwijgen van je hart,
blijf toch niet eenzaam met je vragen,
denk niet, ik kan het wel alleen,
maar laat me ook wat helpen dragen.
Als je aarz’lend aan ’t vertellen gaat
en ik van je verdriet mag horen,
dan doet mijn mond er ’t zwijgen toe,
maar wordt er wel een stil gebed geboren.
Wanneer ik ’s avonds neder kniel
en alles aan mijn Vader mag gaan zeggen,
dan neem ik ook jóúw vragen mee
en zal ze in Zijn handen leggen.
Dan bid ik: “Heer wil met haar zijn,
in ‘t donkerst van haar leven,
vertroost haar met Uw liefde Heer
en wil haar antwoord geven”.
Al zijn je zorgen dan niet weg
en zijn er steeds nog donk’re dagen,
dan weet je nu: ik ga niet alleen,
want, ik word naar God gedragen.
Hier is een stukje van mijn ziel,
ik wil het aan je geven….
februari 1999