Mijn moed is langzaam weg gegaan,
Onzekerheid komt naar boven.
Op mijn wang loopt zacht een traan,
Kan de waarheid niet geloven.
Tijd verloren,
niets meer over van wat er is gemaakt.
Alles begint weer van voren,
Beetje moed weer opgeraapt.
Hoef me niet meer groot te houden,
Bij God is dat niet nodig.
Op hem kan ik altijd vertrouwen,
En zijn angsten overbodig.