Het leven zit soms vol met vragen.
En antwoord daarop krijgen we niet.
De pijn die we soms moeten dragen.
En waarom is er soms veel verdriet.
Soms rijst mij de vraag, is God er wel?
Waarom zoveel pijn en leed op aard.
Een mens, een stad, verwoest in één tel.
Wat is ons leven Hem dan wel waard!
Dan denk ik wat ben je hypocriet.
Heb vertrouwen dan komt het wel goed.
God is er heus, al zien we Hem niet.
Hij komt je verdriet wel tegemoet.
Verdriet, in het leven gedragen.
Wordt door Hem ook steeds weer verzacht.
Verdriet komt dan nog maar in vlagen.
Als ik zie hoe Angela naar ons lacht.
Mijn schoonouders, ‘k heb ze nooit gekend.
Alleen van een foto, hun beeltenis.
Maar kijk ik naar Angela, lijkt ’t bekend.
Dan zie ik zo de gelijkenis.
Dat maakt me aan ’t huilen en lachen.
Dankbaarheid overheerst het verdriet.
Zij blijven altijd in onze gedachten.
Dank U wel God, dat ik dit nu zie.