We spelen buiten oorlogje,
de wapens zijn van plastic,
we schieten op elkaar,
en vallen op de grond,
we roepen rare dingen,
en schuilen achter bomen,
wij zien het als een spel,
echt niemand raakt gewond.
We hebben best veel wapens,
ook plastic handgranaten,
pistolen en ook zwaarden,
het spel is soms erg ruw.
Als het ons te wild wordt,
dan roepen wij “genade”,
we nemen even pauze,
beginnen weer opnieuw.
Maar kun jij wel begrijpen,
dat in veel verre landen,
oorlogje gevoerd wordt
vind je dat niet mal?
Al roept iemand genade,
het zal hem echt niet helpen
er volgt beslist geen pauze,
dan hoor je toch die knal.
Wij kinderen, sluiten vrede,
we gaan weer lekker spelen,
weer voetballen of fietsen,
ons spel is toch niet echt.
Maar wat doen grote mensen,
soms ver van ons verwijderd?
Bid dat hemelvrede,
in hun harten wordt gelegd.