Nu je hier ligt, voor je gevoel alleen, maar met zovelen in het ziekenhuis.
Kun je zo verlangen naar de geborgenheid van thuis.

's Nachts lig je wakker van de zorgen,
wat voor onderzoek of welke uitslag krijg ik morgen?

Anders heb je je woordje altijd wel klaar,
maar nu, nu je hier ligt ben je zo kwetsbaar.

Dan is het fijn om te weten, ik word niet vergeten.
Er zijn biddende handen om mij heen.
Biddende handen die aan de Heer vragen,
of Hij helpen wil, mijn zorgen en mijn pijn te dragen!

Ook zendt Hij zonnestraaltjes om mij heen.
Een glimlach, een schouderklopje.
Als je dat ervaart, voel je je niet zo alleen.

Biddende handen ook tot danken bereid.
Want Eén omringt ons met Zijn liefde, altijd.