't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen
en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden
een lege kamer verlaat in snikken en geween.
Als mijn woorden niet meer tot je spreken
het teder aanraken je niet meer ontroert
sinds alle aardse verbondenheid werd verleden
en je hierboven door de Heiland wordt begroet
en terwijl engelen je door het paradijs gaan dragen
kleppen over de aarde de klokken van je dood...
is mijn hart overstelpt met verdriet en vragen
ligt alles wat ik voor ons gepland had overhoop.
De aarde zal je laatste pijn voorgoed bedekken
die met een vloed van mijn tranen werd overspoeld.
En waar en wanneer zal de Heer je wekken
en komen wij langs dezelfde weg elkaar weer tegemoet?