De maan
is in de waan
een bord vanillepap te zijn,
maar 't is een gein-
tje : z'is gewoon
een beetje schoon
aan 't schijnen
aleer te verdwijnen
in de buik van de oceaan,
de vanillepap-maan .

De mens
heeft de tendens
een kind van God te zijn,
maar het doet pijn
aan zijn eigenwaan
wanneer hij gaat verstaan
wie hij daarvoor nodig heeft :
de God die stierf en leeft.
Volgt hij die tendens,
de vanillepap-mens ?
 

Lieve Steenberghs

ingezonden 3 april 2005