Ik weet niet wat ik zie.
Ik zie: de aarde is een tuin
een lévensgrote tuin
die bruist van energie,
Ik weet niet wat ik zie.

Ik weet niet wat ik ruik.
Ik ruik de kleuren, ruik het groen,
een zacht-papieren bloem
een scherpe rozenstruik,
Ik weet niet wat ik ruik.

Ik weet niet wat ik proef.
Ik proef het leven zout en zoet.
Het smaakt me goed, zo goed
dat ik niets anders hoef.
Ik weet niet wat ik proef.

Ik weet niet wat ik hoor.
Ik hoor de stem van de natuur.
Die zingt van uur tot uur
in één meerstemmig koor.
Ik weet niet wat ik hoor.

Ik weet niet wat ik voel.
Ik voel en raak de dingen aan
die stil als eeuwen staan,
en wat beweegt, krioelt.
Ik weet niet wat ik voel.

Je weet niet wat je ziet
en ruikt en proeft en hoort en voelt.
´t Is zó door God bedoeld:
de aarde is Zijn lied.
Ik weet en ik weet niet.