Aan de morgen van een nieuwe lentedag,
als ik door het venster het nieuwe licht aanschouwen mag,
de weiden met het nieuwe groen bedekt,
dat maakt mij vrij van zorgen en ben opgewekt.
Dan geeft mij die nieuwe dag van beslommering,
steeds meer oog voor Uw schepping, de verwondering,
nog meer verbazing en met diep ontzag.
Dat ik daarin leven mag.
Het leven, leven in ontferming met de naaste,
geeft mij voldoening ook al is het meestal haasten.
Toch ga ik vrolijk waar mijn werk mij wacht.
God dankend voor die nieuwe morgen in haar volle pracht.