Ik loop alleen over de heide
voor, naast en achter mij
is niets te bespeuren, maar
boven mij voel ik God die
mij macht geeft over mijn rust.
Voorbij de heide roepen de
lasteraars: waar is jouw God?
Er is geen God, geef het maar toe.
Zoiets doet altijd pijn want je
weet wel wat terug te zeggen,
maar je bent bang voor hun antwoord.
Op de heide loop ik aan de rand
van mijn bestaan en besef dat niet
alleen deze heide mijn bestaan vormt,
maar ook het wegdek buiten de heide.
Dit wegdek loopt door mijn leven
heen als een rode draad. Op deze
weg fluit ik Uw loflied want alleen
op de heide weet ik de woorden.
Toch hoop ik ook op het wegdek
eens de woorden te vinden die
op de heide zo gewoon zijn.
Daar zie ik Uw zegeningen,
daar voel ik U nabij toch weet ik
dat het goed komt met de mens
die nog niet Gods weg op durft te gaan!
Klaas van Eijbergen
ingezonden 5 april 2005
