De zon gaat onder in al haar glorieuze pracht.
Nader komt de kou en het donkere van de nacht.
De wind gaat liggen en de stilte wordt een feit.
Iets wat bijzonder is in deze drukke tijd.

We genieten te weinig van prachtige natuur.
Het is jakken en haasten, we leven op het uur.
Tijd kost geld en zonder geld kun je niet leven.
Dat is iets waar men alleen naar lijkt te streven.

De natuur wordt wreed verwoest en water drooggelegd.
De schepping die God schiep, daar wordt nu druk in belegd.
Aandelen in olie en wat nog al niet meer.
´t Is zwoegen en zweten, geen aandacht voor de Heer.

De natuur die zucht onder dit harde, zware juk.
Want met zijn allen, maken wij Gods schepping stuk.
Uitlaatgassen, zwerfvuil een hoop aan CO2.
Wat we niet kwijt kunnen, ach stort het in de zee.

De Heer gaf ons de aarde om er voor te zorgen.
Niet alleen vandaag, maar ook de dag van morgen.
Hij maakt ons rentmeesters om ´d aarde te beheren.
Daarom wordt het tijd om het tij nu te doen keren.

Laten we genieten van de wereld om ons heen.
Doe het met elkaar, want je kunt het niet alleen.
Maak nu tijd voor elkander, onthaast en geniet.
Dan ligt er bij Hem een prachttoekomst in´t verschiet.