stil bij een plantje
dat groeit en bloeit langs de stoeprand.
Hoe wonderlijk dat zoiets moois
z'n weg vindt tussen het beton.
Soms kijk ik
naar een wetenschappelijk programma
over het heelal, de Melkweg, de sterren.
Hoe bijzonder dat de kleine aarde
daar ergens tussen zweeft.
Soms vraag ik
mij af hoe mensen kunnen geloven
in een 'toevallige oorsprong'.
De wereld is zo speciaal, zo uniek.
Dat moet toch wel geschapen zijn!?
Soms denk ik
na over zo'n plantje langs de stoeprand.
Het groeit daar eigenwijs
en duidelijk met een eigen wil.
Maar zo heeft God ook de mens gemaakt...
Soms bid ik
voor de mensen om mij heen.
Ze lopen zo hard,
ze zien dat plantje niet staan.
Heer, open hun ogen zodat zij U en uw schepping zien!