hoe kan het nog leven
mijn bede is oud
en mijn woorden zijn hol.
De weg is te lang
mijn voeten zijn open
de wonden te diep
het verdriet stopt me vol.
Mijn handen zijn leeg
ik kan niet meer geven
mijn krachten zijn op
en wie ziet nu mijn pijn?
Ik val op de grond
't is al opgegeven
en geen klank uit mijn mond
laat mij echt iemand zijn.
Ik voel me bedrogen
kijk angstig naar boven
dan zie ik daar ogen
en ze kijken zo vrij.
Ze zien mij daar huilen
en proeven mijn lijden
ze voelen mijn builen
want ze geven om mij.
Nu kan ik weer opstaan
Hij geeft mij weer leven
Hij effent mijn baan
slaat een arm om mij heen.
Voor Hem zijn mijn wonden
Hij kan ze weer helen
Ik noem Hem mijn zonden
en verberg er geen één.
Ik moet nu wel loven
want Hij geeft me adem
en draagt mij naar boven
tot ik naast Hem kan staan.
Zo zie ik weer wegen
zo kan ik weer groeien
mijn hart mocht zich legen
om versterkt weer te slaan.