ze wist het duizend keer
haar lot stond vast
op heterdaad betrapt
een ieder graaide naar
de grootste steen
geduw gedrang gejoel
een cirkel om haar heen
getrapt te schande en te kijk
zo lag ze daar
het vonnis was geveld
ze wachtte op de eerste steen
toen werd het plotseling stil
vreemd stil
naast haar stond een man
die enkele woorden sprak
ze kon haar oren niet geloven
de stroeve letters van de wet
dansten op een nieuwe melodie
woorden vol vergeving
woorden voor een nieuw begin
er kwam geen eerste steen
en ook geen tweede
Hij hielp haar overeind
zij mocht weer staan
en waar Hij was
was zij ook voortaan