Een vogel, bang en vleugellam
niet bij machte om te vliegen
geknakte vleugels hangen slap
wonden die er niet om liegen.

Gevangen in je eigen nest
niet in staat je fijn te voelen
je voelt je anders dan de rest
en je koppie blijft maar woelen.

Ik wil je zeggen: "je bent mooi"
maar ik weet dat je het niet ziet
Je mooie veren als een tooi
verbergen nauw'lijks jouw verdriet.

Je angsten raken mij intens
ik heb het vroeger ook doorleefd
en wat ik vurig voor je wens:
dat God opnieuw vertrouwen geeft.

Annemarie Verdoes