Telkens is 't verlangen groot
Dan toch weer blijkt het kleine leven
Niet te beklijven in je schoot
Het plekje warm, het kleintje welkom
De hunkering oneindig diep
Waarom is 't geluk verstomd
Dat God toch eerst tot leven riep
Het antwoord op die levensvragen
Steeds maar weer dat groot verdriet
Waarom moeten wij dat dragen
Wij vragen het; Hij antwoordt niet
Maar Hij, de schepper van het leven
Biedt wel Zijn uitgestoken hand
Om troost en wijsheid steeds te geven
Aan ons, door droefheid overmand
Hij heeft ons ook de hoop gegeven
Die de toekomst draaglijk maakt
Kijk maar naar het jonge leven
Kijk hoe 't kind je steeds weer raakt
Laat je leiden door geloof en hoop
Maar door de liefde nog het meest
Weet dat Hij steeds naast je loopt
Die steeds je Trooster is geweest