Woorden worden stil geboren,
doen je verwonderd staan
over wie gedachten ordent,
je pen bestuurt
op het gebroken wit
dat zich in strofen vult en vult,
tot alles wat geschreven is
de schepper ervan spiegelt
en in de witregels weerkaatst
Zijn engelengeduld.

Hij laat in wat je schreef
toen jij het nog niet wist
ten diepste van zich horen.
Je leest en leest
totdat je hart zich vult
met wat Hij je wil zeggen
die jou in kantlijnen omhult.



Je wilt wel eens een beschreven kaartje sturen aan een goede vriend(in) en wat is het dan soms moeilijk om de juiste woorden te vinden. Tijdens het schrijven krijg je de woorden.