Toen God er niet was....
Eenzaam en leeg
Pijn en verdriet
Angst die zijn weerga niet kende
God Die maar zweeg
Roerde Zich niet
Leek er Zijn blik af te wenden
Machteloos, boos!
Elke dag vrees
Niemand die wist wat er speelde
sterkende moed
geloof dat herrees
"Christus Die al het leed heelde"
Wetend Hij hoort
Ziet wat gebeurt
Biddend om licht in het duister
En dan die dag
Geen angst bespeurd
God in Zijn glorie en luister
Redde Zijn kind
Van het bedrog
Bracht al het dode tot leven
Toen God er niet was...
Was Hij er toch!
Hij heeft nieuwe kansen gegeven
Deze maand mag ik een gedicht van mijn hand toelichten. Ik heb het hier niet eerder geplaatst.
Misschien wel omdat het heel dicht bij mij staat en een stukje van mijn leven zo pijnlijk, maar ook verlossend weergeeft. Toch heb ik gekozen voor dit gedicht, omdat het mij er steeds aan herinnert dat God groter is dan welk probleem ook...
Hij is getrouw, altijd!
Toen God er niet was...
Een zin die in mijn leven een periode duidt waarin ik mij vaak door God vergeten heb gevoeld.
Een donkere periode van ruim 8 jaar waarin ik God gebeden heb naar mij om te zien, mij letterlijk te redden van mijn beul, smekend om moed, zodat ik weerstand bieden kon, maar bovenal intens verlangend gezocht naar echte onvervalste liefde.
Niemand in mijn directe omgeving waar ik bij terecht kon, omdat mijn duistere, pijnlijke geheim, met niemand gedeeld mocht worden.
Bij dat gebrek, heb ik mij mogen wenden tot papier... en sindsdien schrijf ik al wat mij bezighoudt en mijn leven raakt van mij af in gedichten...
Een gave die ik nu als Gods hand in mijn leven zie. Op papiertjes die ik onder mijn matras verstopte verhaalde ik God alles wat mij overkwam, zocht ik Zijn troost, bad ik Zijn Vaderhanden om mij heen...
En ik vond troost! En voelde Zijn armen...
Het leek niet genoeg, destijds... Ik heb echt gedacht alleen te zijn... zelfs door God te zijn verlaten.
Nu mag ik weten dat Hij mij gedragen heeft en een uitweg heeft geboden... Hij heeft mij, een jong meisje, gevoed en gesterkt zodat ik op dat ene cruciale moment mijn rug kon rechten en mijn boeman bevend van angst, maar vertrouwend op Gods hulp, weerstand heb kunnen bieden...
Een geweldige toekomst lag voor mij... En God leefde met mij mee...
De satan is echter een geduchte tegenstander. Waar een mens dichter naar God groeit, zal hij er alles aan doen die “vergroeiing” in de weg te staan. En ook bij mij is dat gelukt! Maar wederom heb ik mogen ervaren dat God groter, machtiger en sterker is dan al het duister dat een mens kan grijpen.
Gods liefde is zo oneindig veel groter dan alle kwaad...
En dat maakt dat mijn hart elke dag opnieuw een vreugdedansje maakt, wetend dat hij mijn kapotte leven inhoud en richting wil geven.... Wandelend op Zijn paden die mij straks doen binnengaan in Zijn eeuwigheid.
Ik dank God elke dag, dat juist toen ik dacht dat Hij er niet was... Hij er toch was!
Gods zegen, Elsien Wagenaar
Ik nomineer Ger van Dien.... Vooral Zijn gedicht “de twijfel” heeft mij zeer geraakt...
Uitgelicht gedicht 1 november 2014 Toen God er niet was...