Dat jij zo mooi zou worden,

had niemand ooit gedacht.
’t Was voor velen niet zichtbaar,
je eigenwaarde werd continue ontkracht.

Toch stilletjes ben je open gebloeid.
Uit je knop gegroeid.
Je had meer tijd nodig dan menigeen.
Nu een stralende glinsterende parelbloem,
omdat Gods warmte door je eenzaamheid scheen.

Je zag jezelf en alles om je heen veranderen.
Maar nog steeds,
ben je anders dan anderen.

Alleen...
Jij hebt iets moois,
iets extra's meegekregen.
Door Gods mannaregen
aan jou persoonlijk toebedeeld.
Jouw eenzaamheid
is met innerlijk geluk gekruld,
met liefde en vertrouwen gestreeld.

Jij bent gevuld en hebt gevoeld,
'Hoe' God in Zijn genade deelt...