Daar stond ineens een koningin
met een hermelijnen mantel
een ingetogen emotie
hulp vragend aan de Heer

Als koningin sprak zij de eed
vorstelijk  en bewogen
Bewust van haar kleinheid
groots in haar vraag om hulp

Hulp was er altijd
van haar geliefde Claus
haar zonen, van Margriet
en van de altijd Aanwezige

Nu doet zij afstand
kan gaan genieten
daarbij geholpen door
Hem en haar geliefden