De mensen van 't verleden
leven nog voort in 't heden.
Hun naam, waar mee geboren
gaat voor ons zo niet verloren.
En in de rij van de geslachten
blijven ze in de gedachten.

De mensen van 't verleden,
geleefd en soms zo moe gestreden,
ze wonen bij ons in het hart.
En als hun afscheid ons verwart,
mogen we steeds weer weten:
'We zullen hen niet meer vergeten."

Zolang we mensen van 't verleden
nog noemen in ons heden
geven ze in namen en in leven
ons alles wat er door hen is gegeven.
Zo blijft de lijjn van de geslachten
voor altijd in onze gedachten.

De mensen van onze gedachten
blijven bij God op ons wachten.
Beschermend in Zijn vaderhand
zien we nog steeds een sterke band.
Gestorven en bij God geborgen
op ons wachtend in de morgen