Als ik stilsta bij het leven en denk aan
het vele onrecht in een mensenbestaan,

de man die zich weer in het gevang bevindt,
het meisje, uit armoe gehuwd, nog een kind,
de moeder die geen andere uitweg vindt
dan liever te doden haar drugsverslaafd kind,

al die mensen waar mijn hart van ineenkrimpt,
die levens waar het recht van de sterkste geldt,
het gewoon is te worden misbruikt, beschimpt,
de talloze levens waar liefde niet telt,

kan ik aan 't leven geen vreugde beleven,
kan ik geen liefde voelen voor het leven.

Dan denk ik aan de tijd waarin U leefde
en waar hoogtij vierden onrecht en geweld.
Ondanks dat heeft U het leven liefgehad,
gaf U de mens hoop en moed als hij beefde,
liet U zien dat slechts leven in liefde telt.
Opdat wij leefden, koos U het zwaarste pad...

Zelfs op de dagen dat de zon zich verschuilt,
het hart eerder neigt naar verdriet, liever huilt,
schijnt Uw licht om mijn leven te verwarmen,
doet Uw liefde mij het leven omarmen.