Het is alsof ik de stilte hoor
een heldere stilte
die zich uiterst langzaam
heen en weer beweegt
over akkers met graan
tussen bomen
over vaarten en sloten
met een dun laagje kroos

Haar zachte stem
verbreekt het kostbare moment
ik zal er niet tegen ingaan
dat doet een zachte stem
mijn gehoor dirigeert
het melodieuze timbre
van verbeeldende zinnen
ze omhelzen mijn gedachten
even valt weer een stilte
anders dan daarstraks
maar niet minder tastbaar

Verwonderd door haar mond
die woorden schikken
in een tedere corsage
zie ik ons weer knielend
in gebrandschilderd licht
dichtbij het kruis
doorleefde handen op ons hoofd
ze trillen als jong riet
ingezegend voor een leven samen
toevertrouwd aan de Herder
die ons naar grazige weiden
en stille wateren zal leiden
in de hemel alsook op de aarde