In de afgelopen maanden
baden wij zo vaak tot God.
Nu staan wij als nabestaanden,
bij jouw stoff'lijk overschot.
Houden wij een avondwake
zoals jij dat hebt beslist.
Jij kon zelf je keuzes maken,
zelfs de houtsoort van jouw kist.
Alles heb je zelf gekozen
teksten, bloemen en muziek.
Een boeket van witte rozen
Morgenstimmung, Edvart Grieg.
Het zal naar jouw wens gebeuren,
jouw as uitgestrooid op zee.
En je vroeg ons niet te treuren
want je had er vrede mee.
Alles heb jij goed geregeld
tot het laatst hield jij regie.
Als de kist straks wordt verzegeld,
heb jij zelfs bepaald door wie.
'Eens als de bazuinen klinken'
moest ook maar gezongen zijn.
Aan het eind geen koffie drinken,
maar het liefst een goed glas wijn.
Door de smart samen te delen,
voelt 't verdriet als halve smart.
Jij hoort nu bazuinen spelen
en leeft verder in ons hart.
En jouw ziel is bij de Here
daarop heb je steeds vertrouwd.
Niet meer zelf regisseren
maar de Heer die van jou houdt.
De muziek gaat langzaam zachter,
blazen wij de kaarsen uit.
Alleen laten we je achter
in het donker, geen geluid.
Wordt een laatste groet gegeven
sluiten wij bezwaard de deur.
Maar wie bij jou is gebleven
is de Heer, jouw Regisseur.