Mist

Zoals de zon de mist altijd weer overwint
Is het leven van Gods Kind
Soms kun je amper voor je uit kijken
Zal alles onoverkomelijk lijken
Je doolt maar een beetje in het rond
En je bent alles vergeten waar je in de goede tijden voor stond
Je botst tegen van alles aan
En je probeert in je eentje verder te gaan
Koste wat het kost houd je jezelf staand
En zo sleep je jezelf voort helemaal alleen gaand
Soms meen je schimmen voorbij te zien te komen
Maar je schudt je hoofd en zegt tegen jezelf zit niet zo te dromen
Wie komt mij nu zoeken in deze verlatenheid
Zelfs mijn gebeden tot God hebben hier geen bereik
Totdat er op een dag een groot licht op je wordt gericht
Je kijkt en ziet niets door dat licht
Je hoort alleen een stem die vraagt
Wordt het niet eens tijd dat Ik jou hier uit draag?