Soms is een gedachte
een engel die je redt.
Je ligt zo diep te dromen,
te dromen in je bed.

Het zijn benauwde beelden,
ze dreigen aan één stuk.
’t Probeert je “op te vreten”,
’t knaagt steeds aan je geluk.

Beelden van vroeger zijn het,
je jeugd, bestaan, kantoor….
Terwijl je in de "vut" bent,
breken die beelden door.

‘k Dank God voor Zijn gedachte,
’t geeft ruimte als zee en bos.
Het maakt me ineens vrolijk:
“Mens, laat jezelf toch los !”
……………………………………………..