de gangen leeg
bezoek naar huis
het kerststuk op de vensterbank
en voor mij liggen uren
van wakker zijn en wachten
op zekerheid van wat mij nu mankeert.
Ik lig en wacht en hoop, ben bang,
probeer mij te verzoenen met wat komt.
Die strijd...
...geef mij tenslotte over aan het donker
van de nacht
tot tijd niet meer bestaat,
de spanning mij verlaat,
ik weerloos lig en wacht...
Een tere, vleugelzachte streling langs
mijn wang
als adem die mij moed inblaast,
een klein, heel kleine hand
die licht mijn hart aanraakt
en mij met kracht en troost verwarmt.
Er glanzen sterren in het kerststuk op de
vensterbank...
Wat hier gebeurt?
Ik weet het niet
in deze langste nacht van het jaar
en van mijn leven.
Ik glimlach stil
in een begin van... vrede.