De stille nacht wordt witte nacht,
bedekt onder een stille deken,
die uit de hemel onverwacht
op aarde zacht is neergestreken.

Geen voetstap en geen woord
bracht ons dit witte wonder.
Geen engelenzang is er gehoord,
het zwarte aardse leven ligt eronder.

Helaas, het duurt niet lang
voordat de mensen 't kleed vertrappen.
Het aardse leven gaat vóór engelenzang,
en op het sneeuwveld komen vuile stappen.

De stille nacht wordt vol van leven.
Het witte kleed wordt zwaar en zwart.
Als troost gaan we cadeautjes geven
en eten pijn en leegte uit het hart.

Laat toch Het Woord van stilte spreken.
Het witte kleed symbool van reine trouw.
De vuile voetstappen in 't wit verbleken,
laat Kerst een feest van liefde zijn voor jou.

Dan wordt de stille nacht een vreugdelied.
De witte deken als een smetloos dromen.
Een ieder die Gods liefde hierin ziet
weet weer:' Een kindje is voor ons gekomen.'