Moeder, zie uw zoon.

Hoe kan een moeder nog van toekomst dromen
als kinderen zo lijden aan 't bestaan?
Is dit het zwaard dat in haar ziel zou komen?
O welke moeder kan zo'n grote droefheid aan?

Haar hart brak stuk in duizend scherven;
haar zoon hing daar tot spot en hoon.
Haar kind dat voor de wereld nu moest sterven,
al lang reeds afgestaan, maar toch, haar zoon.

Door scherpe pijn had ze het hoofd gebogen,
ze leund' op vrienden en het oude woord,
dat in haar hart bewaard werd en gewogen,
als vage echo door de jaren heen gehoord.

Zijn ogen zochten stil haar lief gezicht.
Hij zag haar naast zijn liefste vriend daar staan.
Vol zorg en liefde nog op hen gericht,
sprak Hij tot hem: 'Zoon, zie uw moeder aan.'

En tussen pijn en bange eenzaamheid
wees Hij haar moederhart een richting aan.
'Zie naar mijn vriend, die met u schreit,
wil toch als troost nu samengaan.'