het verval van de Aarde is een onomkeerbaar feit,
de eeuwen van het bouwen,zaaien en oogsten verdwijnen
in een woeste alles overheersende watermassa.
De hoge beschermende dijken breken door
en vullen de groene vruchtbare polders
met het vernietigende wassende water,
duizenden mensen slaan op de vlucht;
het bestaan dat zij zo zorgvuldig hadden opgebouwd
is alleen nog maar een hand vol lucht.
De kristallen van de Pool smelten langzaam
en de ijskappen gaan verloren in de ijzige zee,
de ijsbeer verliest zijn witte jachtvelden
en sterft jammerlijk genoeg uit
onder het toeziend oog van de zieke geesten.
Moeder Aarde smeekt en schreeuwt om hulp
maar haar gebeden en stem worden niet gehoord,
het eeuwige overdonderende oorlogsgeweld
raast als een tornado over de wereld,
gespeeld door machtige zieke geesten.
Heel langzaam gaat onze evolutie ten onder
onze stemmen gaan verloren en er is niemand
die het tij nog kan keren,eb en vloed worden één,
de Aarde zal veranderen in een nieuw Atlantis,
maar in plaats van een verloren stad is het een
verloren wereld en stilletjes bid ik om een wonder.