Het werd een koude en donkere nacht
Dagen van angst en nachten van wanhoop
Nog geen enkel besef van het verloop
Het kolkende water nam levens mee
Sleurde hen mee tot heel ver in de zee
Niet iedereen is ooit weer gevonden
Dat verdriet maakt nog steeds diepe wonden
Zo veel verwoest, veel levens genomen
Waarom moest dat woeste water komen
Mijn vader zijn broer, hij is er niet meer
Voor hem werd water, de weg naar de Heer
Water, iets dat ook nog reddend kan zijn
Om dorst te lessen, verkoelend bij pijn
Water om te dopen en zegenen
Water dat komt als het gaat regenen
Nog dagen lang was er hoop gerezen
Maar toch voor zijn leven moest men vrezen
Het werd fataal, dat schuimende water
Hij werd gevonden, pas dagen later