Je was een mini klompje cellen.
Te klein om te kunnen zien kun je wel stellen.
Steeds groter en sterker had je moeten groeien.
Dan hadden we na een aantal jaren heerlijk kunnen stoeien.

Helaas lukte het je niet om jezelf vast te zetten.
Iets wat noodzakelijk is volgens de zwangerschapswetten.
Je bleef in de baarmoeder rond zweven.
Op die manier kon je nooit gaan leven.

Na een aantal hoopvolle weken,
was het tot mijn spijt bekeken.
Eigenlijk was ik al begonnen om jou te beminnen.
Nu moet ik weer van voor af aan beginnen.

Nu mocht het dus nog niet zo zijn.
Natuurlijk doet dat echt veel pijn.
Toch bid ik dat God ons geven mag,
dat het uiteindelijk goed zal gaan op een dag.