uitrustend op een eiken bank,
bij de mooie kerkhofkapel,
met op het dak een bronzen bel,
rust brengend door haar mooie klank...
...doch ondanks alles voel ik kilte.
De kilte van dierbare doden,
mensen, verlaten door de geest,
waarschijnlijk veilig bij de Heer,
maar ik overdenk telkens weer,
hoe rang of stand ook is geweest...
...nooit is iemand de dood ontvloden.
Afscheid nemen van dit aardse rijk,
is voor iedere mens een must,
wie zijn leven heeft verloren,
is mogelijk uitverkoren,
te genieten van vree en rust...
...in het heerlijke Hemelse Rijk.