Namen uitgeveegd
gezichten weggewaaid in rook.
Van het leven weggerukt
voor altijd ter plaatse gebleven.
Eeuwig gesloten monden,
zielen uiteen gerukt.
Uitgestapt op het laatste station
nooit meer weggereden.
Magere gezichten, holle ogen
waarin elk leven is uitgeblust.
Geopende monden, geklauwde handen
die geruisloos schreeuwen om hulp.
Zovelen nooit teruggekeerd
en geen gezicht gekregen...


Anne-Meike van der Maat


2 januari 2006