Keiharde hagel valt met bakken
Ik zou mezelf willen inpakken.
Een plaatsje vinden om te schuilen
En daar heel hard te kunnen huilen.
Maar nergens is er een plekje droog
Nergens schijnt ook maar een regenboog.
... het is herfst in mijn hart.
Bladeren vallen van de bomen
Nu zullen dus mijn zomerdromen
Van groen en nieuw leven toch vergaan?
Heb ik nu verder een stil bestaan.
Afscheid nemen, ik kan het echt niet
Dit bezorgt mij een intens verdriet.
... het is herfst in mijn hart.
Al schijnt de zon achter de wolken
Van binnen zit ik in de kolken…
Op een onstuimige woeste zee.
Het valt me momenteel echt niet mee
Om me boven water te houden
En zicht op redding te behouden.
... het is herfst in mijn hart.
Bleef de zon nu maar langer schijnen
Dan hoefde ik niet weg te kwijnen.
Geen koude dagen en gure wind
Die al mijn hoop en leven verslindt…
Het is buiten nat en binnen koud
Zodat ik het nergens meer uithoud.
... het is herfst in mijn hart.
Heere! Zie mijn benarde toestand
Loopt nu toch alles niet uit de hand?
Ik kan de stormen niet bedwingen…
Zonder schijnend zonlicht niet zingen.
Ik richt mijn matte ogen omhoog:
Heere, toon nog eens een regenboog!