Er is in deze wereld
veel leed buiten zicht.
Als je kijkt naar de foto’s
zie je enkel een ernstig gezicht.

Je zou denken dat ze blij zijn
met het eten dat wordt gebracht.
Maar enkel smalle snoetjes
zonder dat er eentje lacht.

Hoe triest moet het leven zijn
als je kinderen niet lachen.
Enkel proberen te overleven
zo de volgende dag afwachten.

Een keer daags wordt er gegeten
vlak voor het naar bed gaan.
Voor meer is geen eten.
Ze kunnen nu wel de nacht aan.

Ze lijken verlaten te zijn door mensen
doch God kent hen en Hij helpt.
Hij doet een oproep aan de “rijken”.
Maar wat als alleen hun leven telt?

Toch zijn er veel die worden geholpen
door hen die niet veel kunnen missen.
Wees echter voorzichtig met een oordeel
soms kunnen we ons in mensen vergissen.