O God, aanschouw mijn nood
en zie mij voor U staan..
de smarten zijn zo groot
hoe kan ik het verstaan...?

U nam hèm die voor mij
mijn allerliefste was
O God wat is het waar..
de mens is als het gras!

U nam zijn leven weg
U zette alles stil...
O God hoe kan ik zeggen
dat het was 'naar Uw wil'?

Gebroken is mijn leven
verslagen en geknakt
Hoe kan ik ooit weer verder
't zij U mijn handen pakt!

Hol klinkt ieder woord
de wereld lijkt een schijn..
O God hélp mij te leven
want leven doet zo'n pijn!

Hóe moet ik nu toch verder
de weg die open ligt...
met in mij 't nieuwe leven
als komend vérgezicht?

Advent ook in mijn leven?
verwachting ondanks dood...?
Mijn liefste leeft tóch verder
in 't kindje in mijn schoot!

Zo mag er leven groeien
door diepe diepten heen...
Zo zal het alles bloeien
tot eer van U alleen!

Gezaaid wordt dan het leven
om in U op te staan!
Wilt U mij krachten geven
om in U voort te gaan?

Marrigje Nap
 

P.S. dit gedichtje heb ik gemaakt voor een jonge vrouw van wie de man stierf toen zij in verwachting was van hun 1e kindje
Ingezonden 21 oktober 2004