- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3286
Voorbij gaat het leven, de uren, de tijd,
wij gaan van moment, naar momenten.
Niets blijft bij het oude maar alles verglijdt,
heden, verleden, herinneringsprenten.
De beelden veranderen van dag tot dag
en soms laat gebeuren ons schokken.
Wij proeven ’t verdriet, ’t leed, de vreugde, de lach
en zien hoe de zon ons blijft lokken.
Die brengt aan het leven de kleur en de fleur
en blijft met haar gloed ons verwarmen.
Zij opent de harten van bloemen dat geur
die zij spreiden ons zacht gaan omarmen.
Maar net als wij mensen gaan bloemen voorbij,
die stil na hun bloeitijd verwelken.
Voor iedereen komt eens het einde nabij
en ledig de beker, van ’s levens kelken.
Geniet van het leven van ieder moment
en door liefde ons wandelen leiden.
Laat vrede en rust in uw huis zijn gekend,
met liefde die ’t hart zal verblijden.
Draag zorg voor elkander in vreugd en verdriet,
met warmte en liefde van binnen.
Om in het besef dat het leven ons biedt
een tijd van het elkaar beminnen.
De liefde die blijft want uit God komt zij voort
zij zal nooit vergaan, eeuwig blijven.
De dingen des levens met liefde verwoord,
horen wij in het hart neer te schrijven.
Die woorden die klanken zij maken ons blij,
een hand toegereikt en een arm omgeslagen.
Dat zijn zo die dingen voor u en voor mij
die vreugde ons schenkt in de dagen.
- Details
- Geschreven door: Zondervan, Aster
- Categorie: Algemeen Natuur
- Hits: 2757
Wat sta je trots en recht te pronken.
Je wortels diep, diep weggezonken.
Je steel zo stevig en zo dik.
Je grote hoofd met goud omkranst.
Je hart nog groen – je zaad verschanst
en enkel op de zon je blik.
Wat ben je mooi – wat ben je puur.
Wat ben je één en al natuur.
Je torent ver boven me uit
en niemand die je groei kan remmen
totdat je stilvalt uit jezelf.
‘k Loop tussen jou en je kornuiten
onder een goudgekleurd gewelf
als ‘k enkele van jullie naar mijn huis kom halen
en jij je koesteren laat door zonnestralen.
Jij staat zo groot te zijn – zo fier.
Jou pluk ik niet – jou laat ik hier
tot vogels zaden uit je rijpe hart gaan stelen.
En, één boom verderop, gaan zitten fluiten
hoe zongerijpt en heerlijk zij hun maaltje vinden.
Zij lokken mij naar jou toe – en naar buiten.
Je ziet ’t zonnebloem: Je maakt veel vrinden.
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Verlies van een kind
- Hits: 3550
Zo onbegrijpelijk
en toch ook niet
zo onbeschrijfelijk
en toch verwoord
in verborgen taal
zo onbereikbaar
voor jezelf en
voor anderen
waarom mocht dit
niet veranderen?
Zo gevangen in
negatief denken
zo balancerend
op het randje
van de hoop
zo vastgeklonken
aan ontkenning
van bestaan
hoe moest dit
verdergaan?
Zomaar zijn we
achtergebleven
zomaar zonder
de antwoorden
op vele vragen
zomaar gewezen
op de Schepper
van dit leven
te vroeg Hem
teruggegeven.
Zoveel weten in
Gods gedachten
zoveel ontferming
in Zijn gevoelens
voor Zijn kind
zoveel troost
om te geloven
in wat Hij doet:
de Eeuwige maakt
het zure tot zoet.
In het besef dat dit een gevoelig onderwerp is heb ik de moed het te plaatsen.
Het is een bewerking van een oorspronkelijk geschreven gedicht voor een moeder.
- Details
- Geschreven door: Bos, Ina
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 3358
je blijft heel even staan
met een lach en ook een traan
zie je de dingen aan.
Op de stempel van ’t vervoersbewijs
zie je het einddoel staan
dus blij mag je weer verder gaan
eens kom je veilig aan.
- Details
- Geschreven door: consemulder, jose (overl. 14-08-2018)
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 2891
adverteerden dagelijks bij de vleet
dat hij welvarend zou gedijen
als hij hen zijn kapitaaltje geeft
in vele jaren, tegen hoge rente,
werd zijn aardse schat vermeerderd
werden tot euro's de centen
die niet hij, maar hem beheerden
toen hij eindelijk stil kon leven
was hij bejaard en zwak van geest
de erven waren, nog bij zijn leven,
over de opbrengst zwaar verdeeld
had hij zichzelf geïnvesteerd
in God en in de mens, zijn naaste,
dan was zijn schat niet gedevalueerd
tot bot waar honden zich mee haasten
Lucas 12:13-21
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 1984
Volwassen ben je
en de kindertijd
al lang ontgroeid
en je wilt ook niet
dat een kind zich
met je bemoeit
want dan voel je
dat het appelleert
aan je innerlijk kind
dat ooit spontaan
vrij en blij spelen
heeft geleerd.
Volwassen denk je
en kinderachtig
of ondoordacht
wil je niet zijn
maar het is zelden
dat je nog lacht
want dan denk je
dat je niet genoeg
serieus overdenkt
welke spontaniteit
misschien wel om
controle vroeg.
Volwassen ben je
maar van binnen
ook nog een kind
en je wordt vrij
als je de vreugde
weer terug vindt
want dan merk je
dat je echt leeft
en aan je kind
dat ooit spontaan
vrij kon reageren
liefde geeft.
Vergeet dus niet
om af en toe
maar kind te zijn
geboeid door spel
en genietend van
spontane gein!
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1969
Er is een geheim in de wind.
En als ik het wil onthullen
dan blijf ik een stamelend kind.
Er is een geheim in Gods vrede
waarmee Hij de tweedracht verwint,
voor al wie de Heer zo vertrouwen.
Het woont in de winnaar: Gods kind..
Er is een geheim in Gods liefde
't Geheim 'zo' te worden bemind.
Dat weten pas al wie 't beleven
van harte! Wie zoekt, ja, die vindt.
En zo komt Gods woord bij ons binnen:
Wie Jezus ontvangt diep in ‘t hart,
die mag een relatie beginnen
met Gods Zoon, die dag van de start.
O, zoek dat geheim met die gratie
ontvang Hem, zodra je Hem vindt.
Neem dan deel aan de communicatie
met Jezus, jouw Redder en Vriend!
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 2595
God, die zich ontfermt.
Ook, als ik wanhopig kom
met een hart, dat kermt.
Mag ik bij U schuilen Heer?
Trek mij naar U toe.
Sla Uw armen om mij heen.
God... ik ben zo moe!
Mag ik bij U wonen Heer
in Uw rein klimaat
Leven tot Uw lof en eer
zonder angst of haat?
In Uw zuiver zonnig licht
adem ik dan vrij.
Liefde Gods op mij gericht
Jezus zorgt voor mij!
Mag ik bij U spelen Heer
als een vrolijk kind
hupp’lend aan Uw vaderhand
Regen, storm en wind
deren mij dan immers niet.
Leer mij een nieuw lied.
Heer, U kent mij helemaal
God, U spreekt mijn taal.
Mag ik bij U huilen, Heer?
In dit stil moment?
Alles in mij zucht en kermt:
Als U er maar bent!
Sla Uw armen om mij heen
druk mij aan Uw borst
tot de warmte van Uw hart
mijn pijn heeft opgelost.
Mag ik bij U blijven Heer,
die zo’n praktisch ‘Vader’ bent
Zelfs voordat ik roep is mijn
nood bij U bekend!
In oneindig teer gebaar.
Zegen mij - Uw kind!
Dat ik mij meer bewust zal zijn
hoe dicht U bij mij bent.
Mag ik bij U rusten Heer?
Aan het eind der baan
laat ik al mijn hartezeer:
Ik mag binnen gaan!
Uit Uw hand ontvang ik daar
‘t stralend witte kleed.
Uit Uw mond verneem ik dan:
‘Alles is gereed!’
Mag ik bij U vinden Heer
alles wat ik zocht.
U verlaat mij nooit, nooit meer,
die mij hebt vrijgekocht.
Vaste grond, waarop ik steun!
Eeuwig fundament:
Bron van vrede, rust en hoop,
Jezus - ik geloof!
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1740
verstand of hart
zelfs niet beide
maar aanvaarding
van ’t onbegrijpelijke
en overtuiging
van gelijk in onmogelijke
wie niet in leven
van Jezus Christus
en in Zijn kruisdood
de oneindigheid
van Gods liefde ziet
heeft nog nooit
naar wérkelijke wijsheid
in het leven gezocht.
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 2718
Een onbekende toekomst lacht ons tegen
waarin wij hopen op barmhartigheid
en reizen van de tijd naar d’ eeuwigheid.
Wees Gij tot Gids op onze aardse wegen.
Geef ons verstand en open, held’re ogen,
neem van ons weg wat ons verborgen houdt;
opdat wij niet verdwalen in het woud
van ’s werelds hartstocht. Wees eeuwig ons behoud.
U komt, U rekent ons tot Uw beminden.
Wij sterven niet, wij leven in U voort,
U bent de God die ons in trouw verhoort.
Zo laat U, Heer, ons vragend hart weer vinden
en legt Uw wet van vrijheid aan ons voor,
wij wachten U en geven U gehoor.
Bij Psalm 119:18
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Zomer
- Hits: 2026
van mensen hier op aard
onterecht en kwetsend
mijn levensvreugd vergaat.
Ik word door kou omsloten
het onrecht maakt mij stuk
de zon gaat daarmee onder
mijn boosheid wordt tot juk.
De bitterheid viert hoogtij
ik ben verkild, verward
verdelg toch Heer mijn vijand
want ijzig is mijn hart.
Hoe moet ik overleven
als deze vrieskou blijft
Uw zon niet op zal komen
die alle leed verdrijft?
Gerechtigheid kan raken
genezing zal er zijn
als ik Uw naam blijf vrezen
en nederig en klein,
in ootmoed blijf aanbidden
smelt U er dwars doorheen
Uw zon stijgt dan ten hemel
als U Heer is niet één.
Uw zomer zal verschijnen
hemels en compleet
‘k mag baden in Uw schijnsel
als ik Uw naam maar vrees.
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 2997
maar wij zijn het wel.
Waar zal dit schip stranden
of.... geloof jij het wel?
Het gulden ‘God met ons’,
is weg geradeerd,
waar ‘trots’ saam met ‘mammon’
hoogmoedig regeert.
Is er dan nog plaats
als het engelenkoor juicht:
‘Komt allen tesaam
bij de kribbe en buigt?'
Want dit kerstgebeuren
dring aan, eens te meer:
‘Zeg ben jij er klaar voor?
Weet: Jezus komt weer?’
Eens zal Hij verschijnen
met glorie en macht
voor groten en kleinen
in 't holst van de nacht.
Wees Zijn schatbewaarder.
Dat niemand je ontrooft
wat Christus de Redder
jou Zelf heeft beloofd.
Wie wil Hem verwachten?
Tijd glijdt weg als zand,
als tanende krachten.
Waar blijft ons verstand?
Hoop zien wij vergrijzen.
't Geloof gaat er aan,
daar waar men Gods woorden
niet meer kan verstaan.
Toch is er op aarde
geen vastere grond.
God is bewaarder
van het nieuwe verbond.
Die erfenis schenkt Hij
met royaal gebaar.
Bewaar wat je hebt
‘Kind van God’, maak je klaar!
(2 Petr. 3: 1 t/m 9 en 17 en 18)
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 2199
die aan de hemel is.
Het Kerstfeest tilt ons uit de sleur:
Gods heilsgeheimenis.
't Is vrede voor het mensenhart,
bevrijding, die de strik ontwart.
’t Is liefde, die de satan tart.
't Is 't feest van Jezus Christus!
't Is Gods Zoon, die naar profetie
reeds eeuwen her voorspeld,
het mensenkind kwam redden, die
slechts vree bracht voor geweld.
't Is Jezus, die de banden slaakt,
die harten met Zijn liefde raakt,
die alles nieuw en stralend maakt.
't Is ‘t feest van Jezus Christus!
Het klokgeluid klinkt overal:
O, kom zoals je bent!
de Vriend, die is en blijven zal,
maakt Zich aan ons bekend.
De wachttijd heeft nu afgedaan.
Ik mag de Gods poort binnen gaan.
Kom, hef met mij een danklied aan.
`t Is feest van Jezus Christus!
Weet jij de weg? Kom dan met mij:
Dat ‘k samen met jou kniel,
precies zoals eens ‘t herdersvolk
aan Jezus voeten viel.
Met harten vol van dank en eer
aanbidden wij die Vorst en Heer.
God, breng ons weer die hemelsfeer!
't Is feest van Jezus Christus!
Wat zien wij in die kleine stal?
Gods heil valt ons te beurt.
Vind geen paleis .... Maar wel voor al:
die openstaande deur!
Heer Jezus, zo ontvangt U mij.
‘k Weet nu de weg geopend, vrij !
O, Kerstfeest, maak ook, mijn hart blij ....
Kom binnen.... Jezus Christus!
- Details
- Geschreven door: Vliet, Cor van
- Categorie: Algemeen Liefde
- Hits: 3207
leert liefde ons naakt te zijn
dat past ons beter
- Details
- Geschreven door: Zondervan, Aster
- Categorie: Naastenliefde
- Hits: 2730
maar dat moet je toch echt leren.
Het is ook niet om het even
hoe je dat vergeven doet.
Want het Woord stelt,
dat het ook ‘van harte’ moet !
Laat ik een voorbeeld geven.
“ Je bent gekwetst? Oh sorry
“ ‘k heb dat wel zo gezegd –
“ maar ik bedoelde dat niet slecht.”
Ik mompel in dezelfde trant:
“Geen punt dan. Okay…”
Maar of ik dat oprecht ‘van harte’ deed?
Ik geef het toe. Daar heb ik moeite mee.
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 3469
U raakt aan ons bestaan,
meer dan een mens kan dromen:
Het is volbracht, ... voldaan!
Als kindje in een kribbe
toch al vaderen wens.
Wij willen U aanbidden
U, God, U werd hier mens.
Hoe armelijk en hoe nederig.
Geen herberg bood U plaats.
O, Vorst van licht en vrede,
die voor ons allen gaat!
Hier bent U in ons midden.
Uw Geest beweegt de plaats,
daar, waar wij U aanbidden,
die door de rijen gaat.
Als 't donker wordt op aarde,
zendt U Uw Geest van licht,
die 't kwijnend hart bedaarde,
zo vaak 't zich tot U richt,
in eenzaamheid en lijden.
in wanhoop, nood en pijn.
U komt om te bevrijden,
wie dicht bij U wil zijn.
Luidt al de klokken samen.
Verkondigt met elkaar
de lof van Christus' namen:
Hoe groot, hoe echt; hoe waar!
Een kind is ons geboren
een Koning, Vredevorst.
De raad, die Hij doet horen,
heeft zondaars vrijgekocht!
Ontvangt elkaar in liefde
en vree ‑ om Jezus' wil.
Laat liggen wat je griefde
en wordt hier samen stil.
De Vader van de lichten,
die brengt ons hier bijeen.
Waar haat en nijd moet zwichten
is niemand meer alleen.
Wij paren onze stemmen
hier dankbaar met elkaar.
Voor wie groot van Hem denken
toont Hij Zich wonderbaar.
Gods Zoon, aan ons gegeven,
gaat nooit meer van ons heen.
Zijn Geest schenkt hoop en leven.
Nooit zijn wij meer alleen!
O, Zoon des Allerhoogste,
die allen hebt gediend.
Wij richten ons geloven
om slechts op U te zien.
Heer, U begrijpt de kleinsten
de armsten van ons al.
Dit kwam U ons vertellen,
eens ‑ in die kleine stal!
Amen.
- Details
- Geschreven door: Koster, Koert
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 3774
Dierbare herinneringen
Aan een Man van vlees en bloed
Die ons dat oude lied doet zingen
Hij maakte alles goed
In het leven, uit het leven
Voor iedereen kwam Hij op
De doden bracht Hij eeuwig leven
Bracht hen hogerop
De beweging die deze Man in gang heeft gezet
Zal nooit te evenaren zijn
De miljoenen die Hij heeft gered
Ouden groot en jongen klein
Hij leefde klein en stierf groot
Toen Hij zijn tijd en leven gaf
Aan hen tot in de dood
Stierf een vreselijke straf
De Man van God maakte Gods geschiedenis waar
Vanuit eeuwigheid in tijd
Daar volvoerde Hij een plan dat klaar
Lag van al’ eeuwigheid
De dierbare herinnering aan Golgotha
Is voor mij
Een droom die eens verwezenlijken zal
Door mij zonder mij in Hem vrij
- Details
- Geschreven door: Vliet, Cor van
- Categorie: Algemeen Overlijden
- Hits: 2755
Zwarte koetsen
wachten de koetsier
het was wel even wennen
hij hoefde niet te mennen
we verdragen hier
in eerbied de lucht van
dampende paarden
met ingehouden draf
droegen ze de opgebaarde
die ooit de teugels gaf
tijdens zijn ziekte
gepaard met pijn
wist de koetsier
één ding zeker
dat er ook paarden
in de hemel zijn
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 2362
O, Heer, doe Gij mij recht!
Zo hebben velen vóór mij
geroepen naar U
tastend naar zingeving
aan alle onrecht en pijn:
wat zou Uw antwoord zijn?
O, Heer, doe Gij mij recht!
Zo heeft Uw volk menigmaal
geklaagd naar U
zoekend naar beloning
van eigen gerechtigheid:
waarheen had U hen geleid?
O, Heer, doe Gij mij recht!
Zo heeft ook David
gesmeekt tot U
hopend op ondersteuning
en begaanbare wegen:
waarom zó veel tegen?
O, Heer, doe Gij mij recht!
Zo blijft mijn tere ziel
vragen aan U
vertrouwend op hulp
met terugwerkende kracht:
waar nog op gewacht?
O, Heer, doe Gij mij recht!
Zo kan mijn levensweg
gericht worden door U
wetend dat de Koning
juist weerlozen bemint:
er kómt recht, Mijn kind!
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 2366
Op enkelhoogte klinkt
bij het betreden
van de voordeurstoep
een vreugdevolle
vogelroep
te vergelijken
met bouwers
die vrouwen
bewonderend bekijken
het vrolijke geluid
ontlokt aan elke gast
een stralende lach
postbezorgers
zie je opgewekt vertrekken
de kat ligt paradijselijk
zich uit te strekken.
Geluk hoef je
niet ver te zoeken
soms nestelt het zich
aan je voeten.
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Verdriet
- Hits: 2162
Ergens heel ver weggeborgen
in een onderaardse bron
bevinden zich verstilde tranen
die zich niet te bevrijden wanen
onwetend waar het ooit begon.
Ergens tijdens lange jaren
van een bovenaards bestaan
is een stroom op gang gekomen
die niet meer viel in te tomen
want God raakte je diep aan.
Ergens in het dagelijks leven
met gevoel bemind te zijn
zijn emoties losgebarsten
die je enigszins verrasten
maar ze wassen je heus rein.
Ergens in Gods aanwezigheid
durf je het verdriet beamen
en voor je fles is volgegoten
zie je Zijn verdriet ontsloten
mengen zich de tranen samen.
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Algemeen Overlijden
- Hits: 2663
Hij was sterk en zeer bedreven
in het voeren van de strijd,
want – zo staat er vast omschreven –
hij bestreed het onrecht van zijn tijd.
Om zijn krachten aan te wenden
voor een grote erfenis,
kon hij geen berichten zenden,
gaf hij zelf getuigenis.
Reizen moest hij met de wagen
naar de stad waarvan hij wist
dat hij zich moest laten dagen
om te slechten deze twist.
Varen moest hij over Hollands water
‘t was eenvoudig, snel gedaan,
maar de wind stak op en later
bleek dat hij er was vergaan.
Groot en sterk en voortgedreven
door zijn hartstocht en zijn eer
moest hij zich er overgeven
aan de grillen van het weer.
Nu wij nog – na zoveel jaren –
hem gedenken deze dag,
bidden wij dat God zal sparen
‘t huis des konings, zijn gezag.
( bij de herdenking van Johan Willem Friso,
overleden door verdrinking op 14 juli 1711 te Moerdijk)
- Details
- Geschreven door: Koster, Koert
- Categorie: Frontgedichten
- Hits: 3511
Duisternis deinst dansend terug
Want Licht rukt op
Niet-licht doet zij een dodendans
Wijkt terug achter de bergtop
Van Golgotha, waar weldra en gans
De Ander triomferen zal
De triomftocht van het duister
Is in de kiem gesmoord
Het kwaad en al haar slinkse luister
Is in het hart geraakt, doorboord
Sidderend en bevend buigt ze
De duisternis geeft God de eer
Als de Hoogste, Licht uit Licht
Der engelen Heer
Stampvoetend, schreeuwend en mokkend
Zal ’t duister ’t Licht belijden
Afstand doen van haar kroon en troon
En bijdrage in’t menselijk lijden
- Details
- Geschreven door: Vliet, Cor van
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 1899
Een mooie klim naar boven
wandeling met fraai uitzicht
die vrije wijde wereld
dan ga ik binnen word stil
op deze berg van diepe duisternis
sla ik mijn ogen neer
hier stonden beesten die mensen
als dieren behandelden
een waanzinnig moordsysteem
werkte als een langzaam gif
ik wil hier nooit meer heen zei ze
kom hier echt nooit uit
verstomd was onze mond
verlamd en sprakeloos
omringd door hoge muren
we zagen niet alleen
maar voelden heel intens
veel erger dan zien
samen zijn we de poort uit gegaan
gruwelijk grijs beton net als toen
in stilte daalden we de berg af
met opstand in ons hart.
- Details
- Geschreven door: Vliet, Cor van
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1586
maar in mijn stil zijn
ontstaat er ruimte
om U te ervaren
zwijgend
begrijp ik nu
wij beminnen elkaar
om niet