- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Depressie
- Hits: 5311
Trouwe Vader,
zie uw kinderen
verslagen hier
met U bijeen
de hoop op U gericht
de één in bodemloos verdriet
de ander die wil helpen
maar er geen kans toe ziet.
Wij bidden U
die ons omringt,
hoor naar uw vragend kind
U, voor wie niets onmogelijk is
van U verwachten wij
wat niemand anders biedt
wij smeken Heer,
maak vrij!
- Details
- Geschreven door: klumper, inge
- Categorie: Depressie
- Hits: 3185
door het plat gepreekte ideaalbeeld
dat je steeds maar weer
sterk en dapper moet zijn
terwijl je worstelt met je depressie,
je zielepijn
in plaats van de goede strijd te strijden
te weten dat God je kracht naar kruis toebedeelt
dat Hij echt naar je hoort
als je schreeuwt, als je bidt
Hij wil je, zoals je bent, ontmoeten
terwijl jij in een bodemloze put zit
is Hij stilzwijgend
de grond onder je voeten
misschien niet altijd tastbaar aanwezig
en anders dan dat je soms verwacht
maar God houdt zich vol liefde bezig
met jou, Zijn depressief kind, dag en nacht
misschien word je gekneed,
misschien dat je nooit een antwoord vindt
en voel je je verstrikt in een web van verdriet
als een pion in een gemeen spel
maar God wil dat je weet,
je bent en blijft Zijn kind,
zeg maar in je kleine kracht:
Heer, ik begrijp u niet,
maar ik vertrouw U wel.
- Details
- Geschreven door: Cornelisse-Pietersma, Iekje
- Categorie: Depressie
- Hits: 2824
over alles wat ik deed
Maakte ik mij geen enkele zorgen
ja, mijn leventje was compleet
Een baan van 40 uren
een lieve vrouw en kinderen
Het zonnetje scheen elke dag
niets kon mijn geluk verhinderen
Hoe heb ik mij zo kunnen vergissen
’t Leven kreeg een ommekeer
Ik had teveel op mijn bord genomen
ik kon niet verder, ik kon gewoon niet meer
Hoe harder ik probeerde
hoe slechter het met mij ging
Ik gleed verder naar beneden
het leven had voor mij geen enkele zin
Ik probeerde strohalmen te grijpen
maar verloor telkens de grip
’t Leek wel of de bodem was verdwenen
wie had voor mijn situatie nog begrip
Maandenlang in het ongewisse
maandenlang een tranendal
Alles om mij heen was grauw geworden
mijn leven was in een vrije val
Ook mijn relatie met God de Vader
leek bijna niet meer te bestaan
Ik had geen enkel richtinggevoel
en wist niet meer waar ik heen moest gaan
Duister waren al die dagen
‘k Zag geen enkel sprankeltje hoop
Hoe had het toch zover kunnen komen
mijn leven lag finaal in de knoop
Toch bleven mijn vrouw en ik samen bidden
we legden ons leven voor aan de Heer
In Zijn handen legden we ons lot
toen kreeg mijn leven een ommekeer
De dagen werden weer helderder
de zon begon weer te schijnen
Na tal van weken duisternis
zag ik de donkere wolken verdwijnen
Dankbaar ben ik U God mijn Vader
die mij nooit losgelaten heeft
Ook al was mijn pad vaak duister
dank U Vader dat ik leef
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Muziek
- Hits: 1798
De morgen die wij nu beginnen
is een geschenk uit Vaders hand.
Wij zullen ons in stilt’ bezinnen,
Hij heeft Zijn liefd’ in ons geplant.
Wij mogen ons geloof Hem wijden
en weten dat Hij ons bewaart.
Hij is de God die door de tijden
Ons harte voor de hoogmoed spaart.
Wij bidden samen om nabijheid
voor wie op aarde met ons gaat,
dat wij hen helpen in de vrijheid
waarmee God troostvol naast hen staat.
Het werk dat wij vandaag beginnen
vindt oorsprong in zijn tederheid.
Wij kunnen and’ren voor Hem winnen,
daar Hij hen steeds in vrede leidt.
Wij bidden ook voor alle volken
die zijn in strijd of hongersnood,
dat in de vreugde uit de wolken
de Heer hen spaart voor haat of dood.
Melodie: Liedboek voor de Kerken Gezang 393
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Muziek
- Hits: 2024
Het zonlicht breekt de morgen open,
w’ ontwaken in Gods tederheid.
Wij mogen op Zijn goedheid hopen
en dat Hij ons bewaart, geleidt.
Ons spreken kan zich tot Hem wenden,
zoekt troost bij Hem die eeuwig is.
Zoals wij Hem in ’t harte kenden,
zo geeft Hij ons de erfenis.
Wij bidden voor de hele aarde,
dat zij getroost zal voortbestaan.
Wij lezen in Gods Woord de waarde
die ons in vree laat samengaan.
Geloven sterkt ons in dit leven
en leert ons de barmhartigheid
waarmee wij altijd zijn omgeven
te delen in deez’ aardse tijd.
Zolang wij vol vertrouwen wachten
op Hem die meer is dan de dood,
wil hij ons leven steeds verzachten
in ’t teken van de wijn en ’t brood.
Melodie: Liedboek voor de kerken Gezang 393
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Bezinning
- Hits: 2340
zou bemerken
en 'k zorgeloos zou groeien
op dit land,
dan zou ik haast gaan twijf'len
aan de werken
van Hem de Landman
die mij heeft geplant.
Ik moet de adem van Zijn Geest
wel voelen,
wat zou Hij anders met
'Ik snoei' bedoelen?
Ik zal niet zeggen dat
je maar niet huilen moet,
omdat de Here God
zijn best wel voor je doet,
ik zal niet zeggen dat
de Heer je last wil dragen
in deze onbegrepen
zware zwarte dagen,
ik zal niet zeggen dat
je maar vertrouwen moet,
omdat God dan je zorgen
wel weer verdwijnen doet,
ik zal niet zeggen dat...........
het heeft zo weinig zin,
je hoofd staat er niet naar,
je bent er niet voor in,
maar één ding zeg ik je:
voor heel jouw wel en wee
bid ik; luister maar mee,
dan bidden we getwee.
- Details
- Geschreven door: Kortekaas, Adri
- Categorie: Depressie
- Hits: 2997
dat ik werd geboren,
weg met de nacht
die mijn wording zag.
Was hij maar donker gebleven
die dag
was maar verbleekt
die nacht
door het licht
toen Hij mij aankeek
toen Hij mijn naam schreef
in zijn gedicht.
Waarom niet gestorven
nog diep in de schoot,
waarom toch de dood
niet verworven
toen leven ontsproot?
Waarom nog gedragen
gezegend
gezoogd
als niemand mijn vlagen
van regen
nog droogt?
Of het moest zijn
dat Gij die dag
door tranen en pijn
en het kerend refrein
van kanting en tegenslag heen
dat Gij mij zag als geen ander -
op mijn broost
hoe geschonden
maar diepgaander troost
heb ik nimmer gevonden:
uw hand om mijn hand;
verbonden
en één.
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Vakantie
- Hits: 6734
Goed humeur
en ... als ik kans zie
het mag duur!
'k Leef maar een keer ‑ Ja,
nu ben ik echt vrij,
want al deze tijd is
persoonlijk van mij!
Koffertje pakken
'au revoir'
Zonnetje bakken,
heuselijk waar!
Een wolkeloze hemel
in 't verschiet
Een roze brilletje,
anders niet.
Vakantie ‑ dromen.
Geld op zak.
Wat zal er komen?
Rust en gemak.
Als ik me omkeer
180 graad' ‑ ,
weet ik niet eens meer
dat God nog bestaat!
Ach ... kon mijn Bijbeltje
er niet meer bij?
Wat is er loos ‑ Heer,
dat ik zo glij?
Houd mij maar vast
in dit hectisch tafereel
Jezus, mijn Heer, zet mij vrij.
Maak mij heel!
Koffertje pakken
Leid mij nu, ‑ Heer!
Gods Geest, vervul mij
'k Zoek Uw sfeer.
Folders voor velen,
God, raak ze aan
om uit te delen,
in Jezus' naam.
Oogst op de velden
zie ik straks staan.
Wie het vertelde,
wijst het aan.
Langs zonnige dreven,
in storm en nacht,
U, Heer, zult 't geven,
als ik U verwacht.
Zo, weggeborgen
in Uw sabbatsvrede,
zie ik uit naar morgen:
'Verhoorde bede!'
Leid slechts mijn voetstap,
daar, waar U bent.
Maak door mijn hart heen
Uw liefde bekend!
(Matth.6:33: Zoek eerst het Koninkrijk van God
en dit alles ontvangt u bovendien!).
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 2427
over de bergen.
Door diepe dalen
komt U tot mij.
Langs de ravijnen,
de rotsen, de klippen,
over de wateren
komt U tot mij.
Via het kruis en
de spot en de hoon,
dragend mijn smarten,
der zonden loon.
Altijd op weg bent U,
kruisend mijn nood,
om mij te vinden,
hoezeer ‘k U verdroot.
Dwars door het grim
van de hel en de dood.
Jezus, mijn Redder
Uw liefde is groot!
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2438
en belast,
houd je dan maar
aan Jezus vast.
Want wie zijn hulp
van Hem verwacht
ontvangt weer
nieuwe kracht.
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 1532
Hier liepen wij
toen we nog kinderen waren,
op onze schoudertjes
het grote linnenrek,
de armen vol
verschoten veloursgordijnen
in onze jaszakken
verweerde knijpers
en een broodje spek.
In de zelfgebouwde tent
tussen de bessenstruiken
vertelden we elkaar
hoe spannend de vakantie was
met deuken in de knieën
van scherpe schelpjes
in ‘t geplette gras.
We fantaseerden
over blijven slapen
maar bij het uitproberen
achter ons eigen huis
vluchtten we
nog voor het donker was
bij ’t horen van
een egeltje
langs ons matras…
- Details
- Geschreven door: Lammers, Ronald
- Categorie: Depressie
- Hits: 3325
Als het duister je te pakken neemt
en je van Gods werkelijkheid wordt vervreemd
en je niet meer helder kunt denken
zal God juist dan Zijn woorden schenken:
Ik zal er zijn.
Als het duister je van het zonlicht beroofd,
je alleen nog maar in schaduwen gelooft
en je bang bent voor alles in je leven
zal God juist dan Zijn woorden geven:
Ik zal er zijn.
Met Zijn liefde mag je de angst te lijf gaan
als winnaar in deze vermoeide strijd.
Nooit, nee nooit zal jij alleen staan.
Dat Hij wint is slechts een kwestie van tijd.
Als het duister dan toch je ziel weer lamlegt
en alles voelt anders dan jou is gezegd
probeer dan Zijn Woorden niet te vergeten
als het enige dat je nu hoeft te weten:
Ik zal er zijn.
- Details
- Geschreven door: Made, Frits van der
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 2468
Wie neemt hem al zijn zonden af ?
Wie vormt hem met een levensstijl,
die vreugde brengt en zoveel heil !
Wie leerde hem dat eerste woord,
reeds door ontelbaren gehoord ?
“Ach Here, houd ook deze nacht,
weer over mij getrouw de wacht!”
Eerst mocht ’t kind gelovig groeien,
maar langzaam aan kwamen de boeien.
Misschien van kerkelijke tucht,
of ongeloof waardoor men vlucht.
Waar komt toch al dat kwaad vandaan ?
Wie brengt toch al die twijfel aan ?
Zijn het geleerde theologen,
die eerst zichzelf, toen mij bedrogen ?
Heeft ’t denken hun geloof verstoord,
waardoor men ’t oude niet meer hoort ?
Zou nu aan ’t einde van de tijd,
’t geloof vergaan door ijdelheid ?
God heeft dit eenmaal al voorzien:
een gewaarschuwd mens telt dus voor tien.
“Help Heer, uw kinderen op te staan,
en in Uw Waarheid door te gaan !”
- Details
- Geschreven door: Made, Frits van der
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 2312
Wie neemt hem al zijn zonden af?
Wie vormt hem met een levensstijl,
die vreugde brengt en zoveel heil !
Wie leerde hem dat eerste woord,
reeds door ontelbaren gehoord?
“Ach Here, houd ook deze nacht,
weer over mij getrouw de wacht!”
Eerst mocht ’t kind gelovig groeien,
maar langzaam aan kwamen de boeien.
Misschien van kerkelijke tucht,
of ongeloof waardoor men vlucht.
Waar komt toch al dat kwaad vandaan?
Wie brengt toch al die twijfel aan?
Zijn het geleerde theologen,
die eerst zichzelf, toen mij bedrogen?
Heeft ’t denken hun geloof verstoord,
waardoor men ’t oude niet meer hoort?
Zou nu aan ’t einde van de tijd,
’t geloof vergaan door ijdelheid?
God heeft dit eenmaal al voorzien:
een gewaarschuwd mens telt dus voor tien.
“Help Heer, uw kinderen op te staan,
en in Uw waarheid door te gaan !”
- Details
- Geschreven door: Lammers, Ronald
- Categorie: Depressie
- Hits: 3142
Soms zoek ik naar woorden
die je ziel kunnen verlichten
maar geen woord verlicht je hart.
Soms wil ik je raken
met één van mijn gedichten
maar jij raakt erdoor verward.
Soms wil ik met je bidden
voor een weg uit 't bange duister
maar jij bidt niet met me mee.
Soms wil ik met je vechten
maar mijn schreeuwen wordt gefluister
en je ogen zeggen nee.
Soms wil ik voor jou hopen
dat er een eind zal komen
maar je wanhoop is zo groot.
Soms wil ik voor je slapen
ontsnappen met de dromen
maar alles in je is zo dood.
Dan vraag jij mijn handen
en legt ze op jouw ogen.
Ik voel je tranen branden
en weet wat ze vermogen.
Je weet dat ik wil helpen
maar 't is water dragen
naar de zee.
Is dit wat je wilt vragen?
Soms huil ik even mee.
- Details
- Geschreven door: Made, Frits van der
- Categorie: Depressie
- Hits: 2395
Ik hou zoveel van het woord van de Heer.
Ik dien Hem en ontvang telkens meer
van Zijn inzicht in mensenproblemen,
die zo dikwijls onoverkomelijk schenen.
Ooit zat Elia bij een sierstruik terneer.
Hij zag ’t leven niet zitten, bracht het bij de Heer.
Vertwijfeld stond hij na veel wonderen stil;
het ontbrak hem volkomen aan levenswil.
Wat kan in het leven depressie ons plagen.
De last en de zorgen zijn soms niet te dragen.
De zon lijkt verduisterd, de maan op zijn smalst,
we liggen terneer, of men over ons walst.
Maar nooit is een mens zo diep gegaan,
of Jezus streed verder, heeft álles voldaan.
Wie in zijn verdriet, geen uitkomst meer ziet,
denk dan aan Zijn woord: “Ik verlaat u niet!”
……………………………………………………………………..
Sta zo dan weer op, schudt uw zorgen af,
wees als een Mozes, hanteer uw staf:
de kracht van geloven, met moed aan de strijd,
uw leven is wondervol, wees weer verblijd.
Als dan het moment komt van achterom zien,
dan geeft u het leven weldra weer een tien.
Uw tijd in de diepte is zwart geweest…….
Maar u hebt het ontdekt: het is God die geneest!
(Zie: 1 Koningen 19)
- Details
- Geschreven door: Busscher, Ferdie
- Categorie: Depressie
- Hits: 2661
ik ben bij je.
Het is zo donker om me heen,
ik begrijp je.
Er ligt zo'n zware druk op mijn schouders,
ik draag met je mee.
Hoe kan je?
Ik draag niet alleen,
God draagt mij en daardoor ook jouw zorgen,
of je dat nu voelt of niet Hij is er.
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 2241
het voelt zo frank en vrij.
De mantel van Uw vrede Heer,
die weet ik rondom mij.
De volkeren woeden buitenmaats,
maar ik rust aan Uw hart.
Heer, ‘k weet geen enkele veiliger plaats
als mij de duivel tart.
In Jezus Christus’ wondernaam
is daar die atmosfeer,
waar ik zijn mag, onbelemmerd, vrij.
Geen last drukt mij hier neer.
Demonen jagen al te saam
mij na, maar staan verstomd.
Dra worden zij te niet gedaan
door de adem van Gods mond.
In deze hoogste wetenschap
leef ik hier voort op aard.
Dit maakt mijn leven stralend mooi.
Het is de moeite waard.
De satans‑engelen hebben niet
de kracht van Jezus’ Geest.
Voor hen is 't kommer en verdriet,
voor 't kind van God:
Een Feest!
- Details
- Geschreven door: Dorlas, Lydia (overl.15-11-2017)
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 2023
Daar vlucht ik altijd heen
met al mijn nood, elk euvel,
met ieder nieuw probleem.
Daar wordt mij rust gegeven.
Daar word ‘k van druk bevrijd.
Daar kom ik Jezus tegen
in al Zijn heerlijkheid.
Ik hoorde Jezus spreken:
‘Nu is Mijn taak volbracht!’
Hij toonde mij de teek’nen
van die inktzwarte nacht.
Hij vroeg mijn hart tot woning.
Ik nam Hem op Zijn woord.
Nu is Hij ook mijn koning,
die eeuwig mij bekoort.
‘k Leg met mijn nieuwe leven
een waar getuigenis af.
Van dood en vloek ontheven
verwin ook ik het graf.
Zijn vrede mag ‘k beleven.
Mij leidt Zijn Heilige Geest.
Mijn Jezus zij geprezen:
Zijn liefde is een feest!
- Details
- Geschreven door: Kuperus, Lianne
- Categorie: Verdriet
- Hits: 2596
Ik vind mezelf niet goed,
ik vind dat ik afvallen moet.
ik ben veel te dik,
teveel vet heb ik !
Ik schreeuw het uit,
er valt een drup op de ruit.
Ik huil en huil
en kom in een te diepe kuil.
Ik kan er niet meer uit komen,
gedachten van een ander zijn in mij komen wonen.
Zelf nadenken lukt me niet meer,
ik denk aan die ander keer op keer.
Zij is mooier, zij is dunner,
Ik wou dat ik dat ook zou kunnen.
Dan breekt er iets binnenin
en ik denk dit is niet naar mijn zin!
Mijn hart is kapot,
Het enige waar ik nu aan kan denken is: Help me God!
Bij U kan ik het kwijt
er is niets dat U mij verwijt.
Dat ik te dik ben of te vet,
of dat mijn wangen zijn opgezet.
Aan U kan ik het vertellen,
U komt in nood altijd naar me toe snellen.
U bent het die me neemt zoals ik ben
en u oordeelt niet zoals hen.
U zegt me hoe mooi ik ben
en zegt dat ik niet moet luisteren naar hen.
Zij maken je alleen maar kapot,
door hen voel je je alleen maar rot.
Ik heb jou gemaakt zo lief mooi en fijn,
je bent niet te dik, vet of klein!
Je bent perfect gemaakt door Mij,
die "ze is goed zo" zei.
Je bent perfect voor je Maker,
wat anderen denken zijn hun zaken.
Jij hebt een hart dat van goud is
en dat is iets wat ik bij die anderen mis.
Je bent misschien breder dan de rest,
maar iedereen wordt wel ergens mee gepest.
Houd moed
en denk keer op keer; zo ben ik goed!
Laat je niet door die anderen intimideren,
zoals al die andere keren.
Zeg een keer wat je denkt,
en je zult zien dat de ander je respect schenkt.
Berouw hebben heeft hij misschien niet meteen,
maar dat je er genoeg van hebt ziet iedereen.
Wees jezelf en sta sterk in je schoenen,
laat je niet door die opmerkingen benoemen.
Jij bent jij en je bent zo goed
ik weet als geen ander wat het met je doet.
Trek je niks aan van de woorden,
die we vroeger hoorden.
Dat is verleden tijd,
Nu heb je aan die woorden schijt.
Je trekt je niks meer aan,
van al die pesters die komen en gaan!
Nog voel ik mezelf soms te dik,
maar dan weet ik: ik ben ik.
Zoals ik ben zo zal ik blijven,
niemand zal de macht over mijn ik krijgen!
want ik,
ben ik!
- Details
- Geschreven door: Bobelijn, Margaretha
- Categorie: Depressie
- Hits: 2615
Zij had de zin van het leven verloren toen,
niet meer wetend wat en hoe het nog te doen.
Rusteloos slapeloos troosteloos moedeloos,
hulp zoekend ....en denkend o God ik ben niet boos.
U hielp die duistere gedachten weer verdwijnen.
U gaf weer geloof , in betere tijden
U gaf terug een heldere en verlichte geest .
U bent er in nood steeds als trooster geweest .
Zalig dat U de juiste weg toen wees,
als zij naar dat ene punt steeds in de verte keek.
Maar gelukkig, U laat niemand verloren gaan,
geeft weer kracht, denk daar maar eens aan!
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3825
dieptepunten,
vreugdetranen
en verdriet.
Ieder mens
draagt zo zijn juk mee,
ook al zie je het
soms niet.
't Reizen aan de hand
van Jezus
is niet altijd
zonder kruis.
Maar het geeft je wel
die vrede
en uiteind'lijk
kom je Thuis!
- Details
- Geschreven door: Buth-Villerius, Heleen
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3658
Zwalkt een schip, als heel klein stipje, zwoegend op de golven mee
Heftig beukend slaan de golven, 't water schuimt en bruist omhoog
Zwarte wolken pakken samen, dreigend, donker, voor het oog
Stormwind giert er door de touwen, op en neer danst daar het schip
Mannen denken aan hun vrouwen, bidden, bijtend op hun lip..
"Naar het anker!" roept de schipper; mensen draven op zijn woord.
Ook de knecht, die 't anker losmaakt, heeft de opdracht goed gehoord.
Toch, hoe vreemd, het schip blijft dansen, waggelend als een dronken man
En de schipper, hij moet weten, vraagt zich af hoe dit toch kan.
Zoekend, speurt hij naar wat mis is, vindt de oorzaak van het kwaad,
Waar de knecht, vol vrees en beven, aarz'lend naast het anker staat
"Man, wat draal je!" roept de schipper; " 't Anker ligt nog binnen boord!!
Zoekt gij houvast, beste makker, handel dan volgens mijn woord!
Werp het anker van vertrouwen naar 't bevel van mijne mond
Naar de plaats van veilig houvast, in de diepe ankergrond!!"
Niet óns woelen; niet óns voelen; niet óns zoeken naar wat kracht
binnen 't scheepje van ons leven heeft ooit iemand rust gebracht...
Rust is daar, waar ik, uit genade, ' t anker kwijt raak; overboord
In de vaste ankergronden van het eeuwig Goddelijk Woord!