- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3482
ook vandaag staat er nog niets geschreven
en dat geeft je een fris, leeg gevoel.
Toch lukt het nooit om leeg te beginnen
want het verleden neemt altijd een aparte
plaats in, net zo veel als jij toelaat.
Alle irritaties, conflicten en andere
somberheden van gisteren neem je mee
terwijl de vreugde en andere vrolijke dingen
dezelfde dag nog geleefd en beleefd worden.
Het is goed om stil te staan bij het geleefde leven
maar het leven gaat door en dat mogen we niet vergeten.
Volg daarom je hart en ga de weg waarvan jij denkt
dat het goed is en krijg je dorst moet je stoppen
om te drinken en krijg je honger ga dan wat eten.
Bedenk wel dat je het leven niet alleen hoeft te leven
want God staat achter jou en dat is niet niks, maar er
zijn altijd nog vrienden in je leven die jou niet alleen
laten gaan, dus je loopt je levenspad nooit alleen!
Klaas van Eijbergen
18 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Tijd
- Hits: 7146
vergeten kunnen we die tijd echter niet
wel een plaats geven in ons leven.
De tijd die achter ons ligt,
is soms weggestopt in een laatje
diep in ons lichaam en wij denken
daarna tijd genoeg te hebben.
Er zijn ook tijden die gewoon
in het hart mee leven
dag in dag uit.
Tijd is iets ongrijpbaars,
een vogel in de wind op
zoek naar het onbereikbare
maar kan ook genieten
van een mooie boom
die zijn bloesem schenkt aan ons.
De tijd
dat zijn wij
niemand anders
dan wij bepalen hoe
de tijd er uit gaat zien
nu en in de toekomstige tijd.
Er is alleen één Iemand
die onze tijd regisseert
en dat is God, alleen Hij
weet wat er met ons
gebeurde, gebeurt en
nog staat te gebeuren.
Dat is een veilig gevoel
elke dag weer!
Klaas van Eijbergen
18 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 7558
in een waas van druppels kwam jij ter wereld
de natuur werd een handje geholpen door veel
helpende handen die jou op aarde zette.
De wereld begint voor jou in een liefderijke omgeving.
Waterig kijken de volwassenen je aan
hun hart is nevelig groen en groots tegelijk
op jou hebben ze maanden gewacht.
Jouw stem klinkt als de galm
van de vogels en de krekels
op een mooie zomeravond in het veld.
Elke toon wordt met een glimlach begroet
want op jou is met veel liefde gewacht.
God waakt over jou en brengt Licht
dat de duisternis doet verdwijnen.
Houdt dat Licht vast in je leven
want dat brengt vreugde in je hart.
Vreugde, verdriet, hoop hebben
daarin een een vaste plaats veroverd.
Jouw toekomst lziet er nu nog nevelig uit
als de tranen zijn gedroogd zul je zien dat
jouw levenspad al is aangelegd.
Nu ben jij nog ��n en al broosheid
Die zal straks overgaan in kracht
zodat de wind de zeilen bolblaast
en jou een vliegende start geeft om
het leven te leven dat jij van je ouders
hebt meegekregen, daarom wens ik
jou een behouden vaart en een goede
reis door je leven heen en geniet ervan!
Klaas van Eijbergen
19 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 4852
die wachten op een graf
omgekomen voor de vrede.
Straks ligt hij op een veld
dat vol staat met graven
allemaal hebben zij hun leven
zoals velen voor hen dat deden
Velden vol met littekens
elk kruis heeft zijn eigen verdriet
één schot maakt een eind
aan zijn leven
één schot, meer waren het niet.
Velden vol met herinneringen
waarvan al velen zijn vervaagd
en anderen weer diep weggestopt
maar onverwachts komt het weer naar boven.
Velden vol met pijn
woede, angst en agressie
ongeloof, boosheid en haatgevoelens
over zoveel verspilde levens.
Velden vol met stilte
omdat woorden tekort schieten
daar worden minuten uren
en maanden vergaan tot jaren.
Velden vol met gedachten
aan hen die daar liggen
die in blind vertrouwen
ons land wilde verdedigen.
Een wereld vol met monumenten
die ons herinneren aan al die oorlogen
gevoerd om vrede te bereiken.
Ik vouw mijn handen en bidt tot God
maak alstublieft een einde aan al die
momenten van zinloos geweld!
- Details
- Geschreven door: Pronk-Waterlander, Anke
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 5938
En de bergwind blaast
Hun legenden door mijn haar
Onbeweeglijke pracht
Eeuw na eeuw
Koele trots, eeuwige sneeuw
De stilte is er hoorbaar
Gods aanwezigheid haast tastbaar
Niets ter wereld
Maakt me zo onbeduidend klein
Alsof in hun nabijheid
Iets belangrijk zou kunnen zijn
Zo lang ik leef
Zal mijn wezen naar hen verlangen
Houden ze mijn hart
Tussen hun hellingen gevangen
Anke Pronk-Waterlander
19 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 8777
in rulle aarde vastgeklonken,
verbeeld ik mijn bestaan,
soms door een watervloed welhaast verdronken,
en toch, het water zakt, de lucht klaart op,
een nieuwe knop
zoekt naar de zon
vanuit haar schrale top.
De stam, gelaagd in ringen,
wordt jaar na jaar geruwd
en door de stormwind scheefgeduwd,
haar veerkracht lijkt oneindig groot,
maar binnenin vertraagt de uitgeleefde boom
haar levensstroom,
ontkracht daarmee een nieuw ontluikend loot.
Haar takken zijn als open handen,
zij reiken naar omhoog
en snakken naar de regenboog,
nog éénmaal zal zij met haar kleuren
de tere bloesem openbranden
en mij bedwelmen met haar zoete geuren.
Zo wordt haar bloesem volle vrucht,
zij rijpt en wordt in vogelvlucht
opnieuw gevormd tot levensboom.
Mijn God wat is het leven schoon,
het lijkt soms eventjes een paradijselijke droom!
Niek van der Hoest
10 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 9070
een donker gat, eens vreugdevol getooid,
met toekomstdromen, levensmoed,
maar nu, gesloten, afgedaan, eens en voorgoed.
Géén doorzicht meer,
geen uitzicht op een nieuw bestaan,
het lieve leven nam een keer,
ik kan, ik wil niet verder gaan.
Opeens, door al mijn tranen heen,
zag ik zijn kil doorboorde handen,
zij raakten mij met stille onvermoede kracht.
Die ongedachte, onvoorziene macht
heeft toen mijn levensvuur weer doen ontbranden.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Tijd
- Hits: 6131
behoedzaam door het leven
tot hij bij een tweesprong komt.
Dan twijfelt hij en denkt lang na
toch blijft zijn beslissing impulsief
meestal neemt hij de juiste weg
en gaat verder op zijn pad.
Soms komt er geen verkeer
hem tegemoet, dan weet hij
dat hij in de verstilling van zijn leven
de weg afloopt naar een nieuwe weg
die pas op het einde zichtbaar wordt.
Is er wel verkeer op zijn weg
dan gaat zijn leven verder
het gaat goed met hem
hij zal dan nog vele kruispunten
in zijn leven moeten nemen.
Soms is er elke dag een kruispunt
dan lijkt het leven zonder zin
de twijfel slaat dan om het hart
loop ik wel de juiste weg?
De levensweg leidt
vaak naar een tweesprong
vouw dan de handen
sluit de ogen en open het hart
want Vader weet altijd de weg,
ja Vader weet altijd de weg!
Klaas van Eijbergen
10 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Zagers, Marcel
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 4202
Ik zie: de aarde is een tuin
een lévensgrote tuin
die bruist van energie,
Ik weet niet wat ik zie.
Ik weet niet wat ik ruik.
Ik ruik de kleuren, ruik het groen,
een zacht-papieren bloem
een scherpe rozenstruik,
Ik weet niet wat ik ruik.
Ik weet niet wat ik proef.
Ik proef het leven zout en zoet.
Het smaakt me goed, zo goed
dat ik niets anders hoef.
Ik weet niet wat ik proef.
Ik weet niet wat ik hoor.
Ik hoor de stem van de natuur.
Die zingt van uur tot uur
in één meerstemmig koor.
Ik weet niet wat ik hoor.
Ik weet niet wat ik voel.
Ik voel en raak de dingen aan
die stil als eeuwen staan,
en wat beweegt, krioelt.
Ik weet niet wat ik voel.
Je weet niet wat je ziet
en ruikt en proeft en hoort en voelt.
´t Is zó door God bedoeld:
de aarde is Zijn lied.
Ik weet en ik weet niet.
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Overlijden
- Hits: 7156
zijn aan de dood voorbij
De Heer sloot hun de ogen dicht,
ze leven voort, zijn vrij.
de mensen van het licht
zijn naar God toe gegaan.
de tijd is slechts een ogenblik,
dan breekt de grote morgen aan.
(bij het gedenken van overledenen in de kerk)
Frans den Harder
9 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Lijden
- Hits: 6073
en God wil het ontmoeten.
Het "ik" loopt langs de weg
van vreugde en geluk.
Het "ik" komt vaak
verdriet en wanhoop tegen.
Het "ik"zoekt alle wegen af
en vindt te vaak een doods en donker graf
Het "ik" staat zo alleen;
Wie komt het nu nog tegen?
Het "ik" verbaast zich:
er is een God die spreekt.
Het "ik" hoort nieuwe ongehoorde woorden
van Pasen, van een weggerolde steen.
Het "ik" hervindt zichzelf in God,
vindt toekomst verder en nieuw leven.
Het "ik", het ziet rondom,
verheugt zich dat een vogel zingt.
Het "ik" vindt groots en onbevangen
het woord van God dat ook zijn leven richt.
Het "ik" buigt zich, knielt neer,
wil deze God ontvangen.
Hier loopt het "ik"
en God wil het ontmoeten.
Frans den Harder
9 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Elisabeth Gedichtensite.nl
- Categorie: Bezinning
- Hits: 5067
Stiltes van verlangen
Het hopen steeds maar langer
Er zijn stiltes in het leven
Stiltes van vertwijfeling
Het bange twijfelen van vernedering
Er zijn stiltes in het leven
Stiltes van onmacht
Het missen van moed en kracht
Er zijn stiltes in het leven
Stiltes van het leven
Het verbreken heeft God ook gegeven
Elisabeth
3 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 6485
als iemand
een oor zoekt,
om zichzelf leeg te
praten bij een medemens.
Luister
naar je partner,
want ook hij/zij maakt
maakt deel uit van je leven.
Luister
naar een kind
dat aandacht vraagt
ook dat is een naaste.
Luister
naar je hart
wanneer het verstand
een beslissing moet nemen.
Luister
naar de vogels
wanneer zij een lied
voor jou gaan zingen.
Luister
naar de wind
als hij probeert jouw
zorgen weg te waaien.
Luister
naar de zee
als zij een lied
voor een overledene zingt.
Luister
naar het Woord
dat uit de Bijbel komt
want dat is ook voor jou bedoeld!
Klaas van Eijbergen
3 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 6258
Het grootste gebod is liefde te geven.
Heb God lief en uw naasten,
daartoe moeten we ons haasten..
Maar waar is de liefde op deze aarde ?
Stelt men dit nog wel op grote waarde ?
Is er groter liefde tussen moeder en kind?
Worden kinderen niet door ouders bemind ?
Als het goed is, hoort dit wel zo te wezen
en hoeven kinderen niets te vrezen.
God, die de grootste liefde is
vertrouw op hem gewis.
Hij wil ook u liefde geven
en u leiden door dit leven.
Ken Hem in al uw wegen
en het zal u zijn tot zegen.
Fedde Nicolai
3 augustus 2005
http://www.christelijkegedichten.tk
- Details
- Geschreven door: Bouter, Chris
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 7350
En alles wat jou toebehoort.
Moge Hij jouw hart verlichten
En je sterken als jonge arenden.
Moge de Heere God jou Wijsheid verschaffen
En het geduld om ze toe te passen.
Moge Hij je Liefde leren
En de volharding om erin te leven.
En wanneer Hij verkiest om jou te tuchtigen--
Dat doet Hij aan al Zijn geliefden;
Het is de enige manier om ons echt te veranderen--
Moge jij doorgaan in het Geloof en niet opstandig zijn.
En moge jij in het einde tevoorschijn komen als Goud,
Precies gelijkend op Christus Jezus Zelf;
Met Liefde zelfs voor jouw vijanden, zegenend die vervloeken.
Moge Hij jou zegenen en tot een zegen maken.
Amen!
Chris Bouter
zomer 2003
http://www.is888.nl
- Details
- Geschreven door: Gorp-Kaan, Tilly van
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 7453
Maar de winter was voorbij
De lente zagen wij niet komen
De tijd stond stil voor jou en mij
Twee zwervers in een eenzaam landschap
Bijeengedreven door de wind
Sla je arm maar om mijn schouder
Geef me van je warmte, kind
Hand in hand gingen wij verder
Waar jij liep, moest ik ook gaan
Samen lachen, samen zingen
Wij kwamen in de zomer aan.
Tilly van Gorp-Kaan
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 6846
een bijbels woord, typerend voor mijn vader,
een mild zachtmoedig mens, een zoete levensader,
zo heb ik hem geëerd en liefdevol gekend.
Maar na het sterven van zijn zeer geliefde vrouw,
bleef hij gebroken achter en geamputeerd
tot op de bodem van zijn ziel bezeerd,
verweesd, ontredderd en gedompeld in de zwartste rouw.
Een stervende reeds bij zijn leven,
verlangend om bij haar te zijn,
geen greintje levensmoed, slechts liefdespijn.
Gelaten ging hij ingekapseld voort
met zijn gestolen liefde nauw verweven.
Zijn ziekbed was een schier onmogelijke strijd,
tot schim verteerd, verlangend naar de eeuwigheid,
een stille glimlach op zijn sterk vermagerde gezicht,
omdat zijn visioen op hoopvol weerzien was gericht
en met gebroken hart en afgestorven hand,
ontwaakte hij verheugd in het zo fel begeerde land.
Niek van der Hoest
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3634
een goed gesprek is toch nooit weg?
Vertel me eens, hebt u de wereld echt verlaten,
zo nu en dan vind ik er heg noch steg.
En dan al die geloven bij elkander,
de één nog fanatieker dan de ander.
Wie heeft gelijk, de Palestijn of Jood
want oog om oog beduidt toch zeker: jij móet dood!
Wat vindt u van dat laf vermoorde kind,
waarom mocht het niet verder leven,
wie kent de ander in zijn eigenzinnig streven
als egotripper die zichzelf alleen bemint?
Ik las vanmorgen in de krant
dat moeders met hun baby's weerloos weerstand boden
aan moordenaars, gehersenspoeld tot zinloos doden
hun helse handgranaat nog in de witverkrampte hand.
Mijn buurvrouw kreeg zojuist te horen
dat kuren niet meer baten zal,
geschokt maakt zij een diep verpletterende val,
haar wereldbeeld, haar toekomstdroom, voorgoed verloren.
Ik weet het eigenlijk niet meer,
het klinkt zo mooi; wat gij niet wilt dat u geschiedt .. ,
waarom zo veel geween, zo veel verstild verdriet,
geef nu eens eind'lijk antwoord Heer!
"Volg mij", klinkt luid de roep van boven,
dan wordt het lijden tot een dragelijke last,
één ding wil Ik je graag beloven,
een ieder krijgt niet meer dan dat wat bij het lieve leven past.
Kijk naar mijn Zoon, een stralend zondagskind,
Hij deelt je pijn, je juk wordt heilzaam zacht,
een ieder leert opnieuw de vrede, de vluchteling wordt hooggeacht,
de terrorist zal niet meer doden, want liefde overwint!
Niek van der Hoest
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 7731
waar warmte trilt als opgelaaide felle brand,
de zinderende lucht verkopert het vergloeide zand,
een koele kabbelende beek verdampt tot dode bron.
Wel honderd vlinders snoepen traag van een vergeelde zonnebloem
en fladderen een symfonie van bonte blijde klanken,
de gladde kikkers brommen eensgezind met bolle bellen aan hun flanken
en op de achtergrond zoemt als een groot orkest het bijenlegioen.
De koeien kauwen lomp het laatste dorre gras,
een boer klost met zijn lang versleten klompen,
in vaal verschoten kiel, sleets en gekrompen
met trage afgemeten pas
en mijmert naast de scheefgezakte druivenkas.
Al slent'rend langs de oude gracht, geniet het jong verliefde paar
van avondrood, van flarden popmuziek en van elkaar;
een trotse zwarte zwaan drijft statig voort
en in de sloom verwaaide wind wordt slechts de stilte nog gehoord.
Dan, in de blauwe nacht, flitst vliegensvlug de donder aan,
een regenvlaag spoelt muffig stof door uitgedroogde goten;
de lege greppels zwellen op tot modderige sloten,
het spat en spookt en even lijkt die lome wereld te vergaan.
Maar als de hemel van zijn zware last is leeggelopen
en droge aarde volgezogen wordt als natte weke spons,
klinkt in het dampig morgenlicht een tintelend gegons
van krachtig bruisend nieuw bestaan, van leven en wéér hopen.
Niek van der Hoest
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Breuker, Wil
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 4706
kijkt mij aan. Dood en angst.
Auschwitz Birkenau, 1943.
Beelden uit een zwart verleden.
Historie? Nooit meer vergeten.
Haar hoofdje rust licht op mijn schouder.
Een duimpje in haar mondje, zij slaapt.
Slaap der schuldeloozen.
Emma, vier jaar, Joods, tere schoonheid.
Teder kus ik haar voorhoofd.
Wil Breuker
juli 1993
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 7109
van de wortel tot en met de bloeiende knop,
dacht ik: "Dit is niet het werk van een leek,
maar van iemand die staat aan de geniale top"
Twijfels aan het bestaan van zulk brein,
zijn een bewijs dat er een God móet zijn.
Hubke
5 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 5951
Twee wijzen van leven voor iedere mens
Op het pad van zijn korte aardse bestaan
De eerste is natuurlijk zijn grootste wens
Een keuze om iets te wensen is er echter niet
Kijk dan af en toe met tevredenheid omhoog
Dan houdt Hij die jou dit bestaan hier biedt
Misschien het leven met die traan wel droog
Hubke
5 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Vrede
- Hits: 6965
maar voor niets gaat de zon op
neem daarom je geloof in God mee
en doe eens wat voor een ander
zonder dat je iets terug verwacht.
Loop door je leven heen
denk daarbij aan je gezin
of je partner, je werk, je hobby's
en vergeet vooral je geloof niet
want je leven begint en eindigt daarmee.
Ga op een berg zitten en kijk naar de hemel
wat je daar ziet kun je haast niet bevatten
de zon die opkomt en weer ondergaat
wolken die voorbij gaan en dan weer
een strak blauwe lucht die zo mooi is
dat je haast zou vergeten dat je hier op aarde bent.
Wanneer je op diezelfde berg zou zitten
en de zon zou niet meer opgaan
de lucht was niet meer te zien
in de verte was geen horizon meer
alleen jij op die berg en verder niets.
Dan krijg je pas respect voor Gods schepping
de zon schijnt, de bomen groeien, het gras is groen
bergen zijn hoog en massief, de horizon is ver weg
maar altijd zie je daar vogels vliegen, net of ze uit
de wolken tevoorschijn komen en daarin ook weer verdwijnen.
Vandaag kan het begin zijn van je wandeling
naar de berg toe en voel je dat je deel uitmaakt
van het geheel, van een aarde die door God is geschapen
daar mag je best trots op zijn, want jij leeft mee in deze wereld!
Klaas van Eijbergen
6 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 8368
want ze komen recht uit mijn hart.
Woorden die over de bergen heen gaan
en in de heuvels blijven hangen als
dauwdruppels op een verdwaald hert.
De dieren kijken blij op want zij verwachten
een jager, die hun de rust en het leven wil ontnemen;
maar daar zweeft een hart door het woud,
die alleen maar over zijn geloof wil praten.
Koning Winter smelt bij zoveel warmte
en moet eerder plaatsmaken voor juffrouw Lente,
die de slaap nog uit haar ogen veegt want zij is
nog lang niet klaar, maar bij het zien van zo veel goeds
op de aarde verwarmt zij alles en iedereen tot op het bot.
Bloemen komen verdwaasd eens
kijken wat er allemaal gebeurd.
Sneeuw laat het water van de bergen
stromen en vormt met vele druppels
een veelkleurige waterval.
Mijn woorden komen daar achter vandaan
en zingen als een echo over de wereld.
De woorden gaan op zoek naar warmte
en rusten pas bij zonsondergang.
De zon heeft de schaduw meegebracht,
ik kom van achter die schaduw naar voren
en roep: ik geloof in God, echt waar: ik geloof in God!
Klaas van Eijbergen
6 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Zuidema, Dick
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4819
Dat zijn lichaam opstond uit de dood,
Dat Hij voor ons gestorven is,
En mensen weg haalde uit de duisternis,
Hij heeft zoveel geleden, had zoveel pijn,
Zo diep is Hij gegaan, dat maakt je hart zo rein,
Voor ons gestorven aan het kruis,
En daarom wil wonen ook bij jou thuis,
Zoveel heeft Hij voor ons gegeven,
Dat wij in zonde kunnen leven,
Maar Hij wil ons daaruit bevrijden,
En wil samen met ons het kwade bestrijden,
Vertrouw op hem met heel je hart,
Dan maakt Hij ook voor jou een nieuwe start,
Huil maar uit voor wat je hebt gedaan,
Dan geeft Hij je een nieuw bestaan,
Samen met Hem verder is een nieuw begin,
Zoveel liefde heeft God voor jou in, 't zin,
Dat Hij samen met jou verder wil,
Is toch zoiets moois, sta daar maar even bij stil.
Dick Zuidema
6 augustus 2005