Details

Geschreven door: Wijgerden, Cees van

Categorie: Ziekte

Gepubliceerd: 17 februari 2006

Hits: 8933

Soms komt het weer naar boven,
de chaos in mijn hoofd.
Mijn hersencellen
ontladen zich in het wilde weg.
Een ontlading,
een kettingreactie.
Mijn lichaam verkrampt,
de pijn is hevig.
Dingen zijn niet werkelijk,
en zo vecht ik tegen mijn chaos.
Chaos in mijn hoofd,
soms wordt het mij teveel.
Een ander begrijpt mij niet.
Ontwijkt mij,
schaamt zich voor mij.

Ieder heeft zijn eigen kruis.
Toch heb ik genoeg aan het mijne,
maar het jouwe past er nog wel bij.
Zo hoop ik dat ondanks mijn chaos,
er een weg is naar die ander,
die mij neemt, zoals ik ben.
Open staat, begrip toont,
liefdevol,
met een arm om mijn schouder.
Dat ik zo mag leven,
zoals mijn Vader mij heeft geschapen,
geschapen naar Zijn beeld.
Dankbaar, vertrouwend.


Cees van Wijgerden


http://www.tienergedichten.nl 

17 februari 2006

Details

Geschreven door: Wijgerden, Cees van

Categorie: Ziekte

Gepubliceerd: 17 februari 2006

Hits: 13824

Je gezicht schuilt achter een masker.
Je lach is verdwenen,
de ziekte neemt bezit van je.
Je kijkt me aan zonder gevoel
en zo vecht je
om nog even bij ons te zijn.
Je ogen vragen
�Waarom ?�

Zoekend naar antwoorden,
dwaal ik door het leven.
Je bent nog zo jong.
Het is niet eerlijk.
Woorden vallen in het niet.
Juist misschien op dit moment,
in deze leegte
kan je niet meer bereiken.

Het is niet eerlijk,
maar ik moet je laten gaan.
Ik hou van je,
maar... ik weet
dat ik je moet loslaten.
Het gevecht tegen de dood begint.
De ziekte die
je lichaam langzaam kapot maakt.

Je ogen spreken,
ik ga naar mijn Vader.
Laat me nu maar gaan,
ik heb genoeg geleden.
Mijn tijd wordt Zijn tijd.
Daar zal ik rust vinden
geborgen in het Vaderhuis
met zijn vele woningen.

Cees van Wijgerden


http://www.tienergedichten.nl 


17 februari 2006

Details

Geschreven door: Guijt, Ans

Categorie: Geloof, hoop en liefde

Gepubliceerd: 16 februari 2006

Hits: 4140

Als ‘s zondagmorgens de klokken luiden
Is ‘t God die tot ons roept: ,,o kom l’’
Ze luiden om ons te wekken,
Dus draai je nu niet nog eens om.

‘t Is zo verleidelijk , nog even slapen.
,, Ja, ik kom zo,’’ zeg je dan.
Beneden staat je moeder nog te wachten
En roept: ,,zeg komt er nog wat van?’’

Je laat, het is al weer bij tienen,
De klokken zijn al weer gestopt.
Je hart is nog gesloten,
Je oren dichtgestopt.

Weer geen gehoor gegeven aan de klokken,
En rustig slaap je voort.
God staat aan je hart te kloppen,
Leef toch niet zo ongestoord.

Een uurtje voor de Heer
Uit eerbiet voor je God.
En weet je wat er zo erg is ?
Je doet je eigen ziel te kort .

Straks als de klokken eens gaan luiden,
En ’t niet op zondag is,
Dan kan het wel te laat zijn,
En is het voor eeuwig mis.

Blijf toch niet langer slapen,
Als de kerkklok ’s zondags roept.
Maar ga dan toch naar ’s Heren huis,
Hij is het, die je zoekt.

Geef toch gehoor aan Jezus,
Hij geeft voor alles moed en kracht.
Als je de klokken weer hoort luiden,
Weet dan, ’t is God die op je wacht.

Ans Guijt

16 februari 2006 (ingezonden door Silvia Lamboo)

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Geloof, hoop en liefde

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 4842

Er is naar Gods beminden
een opdracht uitgegaan,
om met een hart vol liefde
naast anderen te staan,
te wijzen op het goede
waar men de weg niet ziet,
een schouder aan te bieden
in zorgen en verdriet.

Er is voor Gods beminden
een werktaak weggelegd,
gelijk de Heer het eenmaal
zo duid’lijk heeft gezegd
met deze schone woorden:
”Heb God lief bovenal,
uw naaste als uzelve!”
Dat het zo worden zal!

Er is aan Gods beminden
een hemel voorgesteld,
waar niet de kracht der groten,
maar van geringen telt.
Die nederig en stil zijn,
verhoogt Hij in Zijn rijk.
Zo maakt Hij hen volkomen
aan ’t beeld Zijns Zoons gelijk!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Geloof, hoop en liefde

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 8602

Het is zo’n heel gewone dag.
Ik kijk eens stil naar buiten
en hoor een goudgetinte vink
een vrolijk wijsje fluiten.
Een kind loopt blij aan moeders hand,
een dame glimlacht even
en op de hoek een jeugdig stel
elkaar een pakkert geven.

Het is zo’n heel gewone dag
en eigenlijk bijzonder.
Het lijkt een dag als elke dag
en toch zie ik een wonder.
Ik leef, ik denk en ik geniet,
zacht neurieend vanbinnen
en alle vezels van mijn ziel
de tweede stem beginnen.

Het is zo’n heel gewone dag,
die God mij weer wil geven
om als een ingelukkig mens
met Hem te kunnen leven.
Ik strek mijn armen naar omhoog
en wuif naar alle bloemen.
Wat heerlijk dat ik deze dag
gewoon van mij mag noemen!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Geloof, hoop en liefde

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 3605

Worden wij nog steeds bezield
door een gouden gloed van boven?
Brandt in ons het heilig vuur
van een kinderlijk geloven?
Heffen wij nog ons banier
als een vaandel van vertrouwen,
waar een ieder die het ziet
op kan leunen en kan bouwen?

De adrenalinestroom,
werkt hij nog om te getuigen
van de God waarvoor wij ons
elke dag deemoedig buigen?
Is de liefde nog de kracht
die ons stuwt met vreugd te dienen
en te spreken van de Heer,
Hem, de grote Ongeziene!

Maak u op! Zo klonk ons lied,
als een antwoord op de woorden,
die zich als een vlammend schrift
diep in onze harten boorden.
Maak u op, nog is het tijd!
Strijd uw strijd vanaf de daken
om met waap’nen van de vreugd
and’ren in hun ziel te raken!

’t Is de aangename tijd!
God vraagt helpers om te werken
en Zijn groots verlossingswerk
door uw arbeid te versterken.
Maak u op en word verlicht!
Dat zij in ons hart geschreven
en het laat ons, kind’ren Gods,
werken, strijden, dienen, leven!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Geloof, hoop en liefde

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 4645

Er is nog steeds het wonder,
dat soms ineens naar voren komt,
een nieuw geluid dat doorklinkt
als elke klank reeds is verstomd.
Misschien dat je soms wanhoopt
om alles wat je zo benauwt,
maar wie zegt dat het wonder
jou morgen niet wordt toevertrouwd?

Er is nog steeds het wonder!
Leef met die wetenschap maar voort.
Is het vandaag je dag niet,
misschien dat morgen ’t wonder gloort.
Ga nu maar rustig slapen
en leg je moede hoofd dan neer.
Wellicht in zoete dromen
verschijnt dat stille wonder weer!

Er is nog steeds het wonder,
dat boven het verstand uitstijgt
en jou weer doet berusten,
waardoor je nieuwe moed verkrijgt.
En telkens als je twijfelt,
lees dan aandachtig dit gedicht.
Beslist dat het jou kracht geeft,
je blik blij naar de toekomst richt!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Bezinning

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 3678

Ik hunker naar de tijd
dat ik zo blij vertrouwde
en als een sterke rots
op Vaders wijsheid bouwde.
Wist niemand hoe het moest,
ik kwam een uitkomst tegen.
Mijn leven was een gang
van zegening op zegen.

Er was geen hinderpaal
of ’k wist hem te verwinnen
en zei:”Je moet zoiets
altijd met God beginnen!”
Was alles troos’loos zwart,
ik zag dat er ook wit was
en aan het tunneleind
ineens weer helder zicht was.

Misschien moet ik maar eens
terug naar vroeg’re dagen
en in mijn binnenhuis
om meer vertrouwen vragen,
met ramen wagenwijd
Gods warmte binnenlaten.
’t Is beter dat je’t voelt,
dan er slechts over praten!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Ziekte

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 5471

We rennen en we vliegen,
we gaan van hot naar her.
We snellen over wegen
en niets is ons te ver.
We hebben zelfs geen tijd meer
eens rustig stil te staan.
Voordat het licht op groen springt,
moeten we overgaan.

We lopen en we hollen
in een gezwinde draf
en struik’lend over woorden
komt haast geen zin meer af.
De wereld tolt steeds sneller
en met dezelfde vaart
draaien wij onze rondjes,
ver weg van huis en haard.

Maar op een zeek’re morgen
komt ons geren tot staan.
De dokter zegt:”U moet echt
heel langzaam verdergaan!”
En stap voor stap bewegen
we als een hulp’loos kind.
Het lijkt wel of ons leven
ineens opnieuw begint!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)

Categorie: Overlijden

Gepubliceerd: 14 februari 2006

Hits: 9342

Ze had hem in haar leven
zo innig liefgehad,
maar plots moest zij hem missen,
haar allerliefste schat.
Ach ja, het noodlot vraagt niet
of je alleen kunt zijn
en wel wilt achterblijven
met zoveel zorg en pijn.

Rondom haar was het eenzaam
en uitgesproken kil.
In haar benauwde woning
werd alles eind’loos stil,
totdat ze zelf verstilde
en eig’lijk niets meer wist.
Was hij haar wel ontvallen
of had ze zich vergist?

Ze leeft thans in een wereld
die niet de hare is.
Daar deelt ze met de stilte
haar troosteloos gemis.
Totdat de tijd zal komen
dat alles is voorbij.
Dan zijn ze saam verenigd
en eindelijk weer blij!

Frits Deubel

14 februari 2006

Details

Geschreven door: Harder, Frans den

Categorie: Bezinning

Gepubliceerd: 12 februari 2006

Hits: 3489

De steen
zegt dat jij dood bent.


Mijn hart
zegt dat jij leeft.


Ik luister
liever naar mijn hart
dan naar de steen


God ziet het
en Hij glimlacht


Dat is geluk


Frans den Harder


12 februari 2006

Details

Geschreven door: dreyfsandt, julius zu schlamm

Categorie: Verdriet

Gepubliceerd: 11 februari 2006

Hits: 4785

als tranen worden gehuild
die de Bosche Vrouwe
aldoor zijn toevertrouwd
zou de Dieze overstromen
zouden hoge stadse
kaden worden gebouwd


eeuwenlang kaarslicht
beschijnt het beeld
van de kleine madonna
de koningin van troost
voor het menselijk drama


alle zorg en leed
worden ongezien beschreven,
in stilte uitgesproken

ontvangen is haar antwoord
het zwijgend medeleven
in haar gestalte verwoord


in deze koude kapel
met ramen van glas in lood
leggen wij vaak,
ten einde raad ,
onze menselijke
kwetsbaarheid bloot


Julius julius dreyfsandt zu schlamm


11 februari 2006

Details

Geschreven door: Lammers, Ronald

Categorie: Huwelijk

Gepubliceerd: 01 februari 2006

Hits: 23589

Hoor de roep van de ziel
in woorden, in verlangen
wanneer je samen knielt
om Gods liefde te ontvangen.

Spreek de taal van de ziel
in daden, in gedachten
wanneer je samen knielt
om Gods liefde te verwachten.

Vind de weg van de ziel
om Zijn wegen te begroeten
wanneer je samen knielt
om Gods liefde te ontmoeten.

Want wanneer je samen wilt leven
door één van hart en ziel te zijn
zul je dwars door vreugde en door pijn
Gods liefde door gaan geven.


Ronald Lammers


1 februari 2006

Details

Geschreven door: Blaak, Henny

Categorie: Lijden

Gepubliceerd: 01 februari 2006

Hits: 5440

Ze zei:
Het kan niet bestaan
dat God liefde is.
Ze dacht aan het leed
in deze wereld.

Ik aarzelde
en zei:
Liefde is God.


Henny Blaak


1 februari 2006

Details

Geschreven door: Wijgerden, Cees van

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 01 februari 2006

Hits: 9428

In deze stilte kom ik tot U
en vouw mijn handen
en voel hoe klein ik ben.
Stamelend komen de woorden
over het verdriet wat ik U aan doe.
Steeds weer ga ik mijn eigen wegen,
steeds weer zoek ik naar eigen belang.


Ik weet, in deze stilte luistert U,
want als ik biddend met U praat
voel ik weer de rust die U mij geeft.
Ik kijk om, en begrijp mezelf niet.
Waarom ik geen tijd voor U had,
geen contact zocht,
U alleen liet staan.


Uw liefde,
schaamteloos geef ik toe,
is groter, is breder
dan ik ooit kan bevatten.
In deze stilte wil ik vragen:
Vader, sluit uw handen om mijn handen,
Uw Geest in mijn geest.
Dat we één mogen zijn.


Cees van Wijgerden


http://www.tienergedichten.nl


1 februari 2006

Details

Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)

Categorie: Huwelijk

Gepubliceerd: 01 februari 2006

Hits: 38548

De trouwdag, je mooiste dag
Die je nooit vergeten mag
Vandaag ben je de bruid
Je ziet er schitterend uit.

De bruidegom is trots op jou
Jullie beloofden elkaar trouw
Vandaag is het jullie grote dag
Die je heel blij vieren mag.

Jullie zijn nu getrouwd
En aan elkaar toe vertrouwd
Het huwelijksleven gaat beginnen
Dat de liefde mag overwinnen

Dat de liefde altijd mag blijven bestaan
Jullie gezond en wel verder mogen gaan
Tot in lengte van veel gelukkige jaren
Dat God jullie voor elkaar moge bewaren.

God wil zijn zegen geven
Over jullie beider leven
Op Hem kun je vertrouwen
Op Hem kun je bouwen.

Vaar dan met Hem mee
Over de levens zee.
God wil jullie het beste geven,
Een blij en gelukkig leven.
Van harte gefeliciteerd
met deze dag.

Fedde Nicolai

1 februari 2006

http://www.christelijkegedichten.tk  

Details

Geschreven door: Grit, Stef

Categorie: Bezinning

Gepubliceerd: 30 januari 2006

Hits: 4381

En als woorden
niet meer
nodig zijn.

Als het gevoel
meer zeggen kan
dan woorden.

dan is de stilte
nooit eens
pijnlijk,
storend,
ongemak.

Zo’n stilte
heeft de kracht,
de macht.

Zo’n stilte
luistert
dag en nacht.


Stef Grit


29 januari 2006

Details

Geschreven door: Lammers, Ronald

Categorie: Angst

Gepubliceerd: 30 januari 2006

Hits: 8174

Er zijn stemmen, stemmen,
stemmen in mijn hoofd.
Deze stemmen beklemmen
en hebben de antwoorden beroofd
van vrede

geen vrede
geen licht
hier beneden
is het zicht
op liefde verdwenen.

Er zijn stemmen, stemmen,
stemmen in mijn hoofd.
Deze stemmen beklemmen
en hebben de antwoorden beroofd
van waarde

geen waarde
geen liefs
want op aarde
wil men het liefst
vergeten.

Er zijn stemmen, stemmen,
stemmen in mijn hoofd.
Deze stemmen beklemmen
en hebben de antwoorden beroofd
van heelheid.

geen heelheid
geen heil
maar verdeeldheid
men hakt met botte bijl
de houten kribbe kapot
en maakt daarvan
een kruis.

En de stemmen, stemmen,
stemmen blijven komen
maken nachtmerries
van dromen
een stille nacht
is het allang niet meer.

En ik roep Heer!
Heer? HEER!!!

En de stemmen zwijgen
de stemmen bedreigen
niet meer
De stilte maakt
een keer
en mijn hart
zoekt weer
naar het begin
de zin
van alles
wat moest gebeuren.

Zalig zij die treuren
en met wenende ogen
de Redder verhogen
die uit de hoge
kwam tussen de
stemmen beneden.

En in Hem vind ik vrede
in Hem vind ik licht
in Hem krijg ik zicht
op alles hier beneden.
In Hem vind ik waarde
in Hem is zoveel liefs
in Hem kan ik op aarde
genezing vinden.

De nacht wordt stil
en de kilte in mijn hart
is verdwenen.

Een ster heeft geschenen
de weg is nu vrij.

En met mijn stem
zing ik blij:
Hij kwam
Hij kwam ook
Hij kwam ook voor mij!

Ronald Lammers


30 januari 2006

Details

Geschreven door: Grit, Stef

Categorie: Overlijden

Gepubliceerd: 30 januari 2006

Hits: 5814

Je bent niet dood,
je bent anders.
Een beetje
stiller ben je
en een beetje wit.
Je doet niets terug
als ik voorzichtig
toch nog even
aan je zit.


Je haren streel
of zacht je wang.
Ik ben zo bang,
zo vreselijk bang
dat je
niet wakker wordt.
Je bent niet dood,
je bent anders.


Stef Grit


29 januari 2006

Details

Geschreven door: Neruda, Pablo

Categorie: Bezinning

Gepubliceerd: 29 januari 2006

Hits: 5094

Elke dag zinkt weg in de nacht,
maar er is een bron
die het licht vasthoudt, op de bodem.
Je moet aan de rand
van de donkere bron hurken
om naar het gezonken licht te hengelen,
met geduld.


Pablo Neruda


uit: Open Deur, december 2005

Details

Geschreven door: Harder, Frans den

Categorie: Bezinning

Gepubliceerd: 28 januari 2006

Hits: 3957

In een wereld zonder liefde
is ons leven dood.


In een wereld vol van vreugde
leidt God ons verder dan de dood.


In een harte vol van vrede
is er leven na de dood.


In het dode op de aarde
geeft God leven, hemel-groot.


Frans den Harder


28 januari 2006

Details

Geschreven door: Grit, Stef

Categorie: Bezinning

Gepubliceerd: 28 januari 2006

Hits: 5840

Ik vraag de stilte
om een schreeuw,
om een antwoord,
om een vraag.

Ik vraag de stilte
om een lot,
om een zwijgen,
om vandaag.

Ik vraag de stilte
om mijzelf,
om mijn tranen,
om mijn lach.

Ik vraag de stilte
om een hand,
om een schouder,
elke dag


Stef Grit


28 januari 2006

Details

Geschreven door: Lammers, Ronald

Categorie: Lijden

Gepubliceerd: 28 januari 2006

Hits: 6127

Voor M. & T.
bij een ernstig,ziek kind

Je worstelt door de dagen
waar hoop en wanhoop strijden
om antwoorden en vragen.
Je vindt ze geen van beiden.

Je worstelt door de uren
waar moed weer wordt vervangen
door tranen van verlangen.
Hoe lang zal het nog duren?

Je bidt en smeekt.
Je vloekt en breekt
in de onmacht
van het lijden

Je zwoegt en zwijgt.
Je huilt en hijgt.
Je verliest de kracht
in ’t strijden

Je worstelt door het leven
waarvoor je wil blijven vechten
Want is het maar gegeven?
En wie kan dit beslechten?

Je worstelt met de grenzen
van onmacht en aanschouwen.
Want van kleine, zwakke mensen
moet je eeuwig kunnen houden.

Ronald Lammers


22-10-2004