- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 46347
Een heel gewone man,
liep zomaar door de straten
Een ieder die Hem zag,
kon zomaar met hem praten.
Toch was Hij niet gewoon
Men zei: Hij is Gods Zoon
De blinden liet Hij zien
Verlamden liet Hij weer lopen
Een ieder die Hij genas
ervoer wie Hij werk´lijk was
liep zomaar door de straten
Een ieder die Hem zag,
kon zomaar met hem praten.
Toch was Hij niet gewoon
Men zei: Hij is Gods Zoon
De blinden liet Hij zien
Verlamden liet Hij weer lopen
Een ieder die Hij genas
ervoer wie Hij werk´lijk was
Oprecht en zo gewoon
een toonbeeld van Gods Zoon
een toonbeeld van Gods Zoon
Hij stierf aan ´t kruis
stond op uit het graf
nam daarmee onze zonden af
Die heel gewone man,
loopt niet meer door de straten
Maar een ieder die het wil,
kan toch nog met hem praten.
stond op uit het graf
nam daarmee onze zonden af
Die heel gewone man,
loopt niet meer door de straten
Maar een ieder die het wil,
kan toch nog met hem praten.
uit: Licht Verlangen
- Details
- Geschreven door: Loenen, René van
- Categorie: Bezinning
- Hits: 9228
Hoe zou ik, mijn God, zichtbaar
kunnen maken wat Gij in de akker
gezaaid hebt?
kunnen maken wat Gij in de akker
gezaaid hebt?
Van water maak ik geen wijn,
bergen leg ik mijn wil niet op.
Hoe zou ik, een mensenkind, leven
onttrekken aan de dood?
bergen leg ik mijn wil niet op.
Hoe zou ik, een mensenkind, leven
onttrekken aan de dood?
Al zou ik maar zijn een levend
bewijs van uw liefde, een klein
begin van opstand.
bewijs van uw liefde, een klein
begin van opstand.
Uit: de steen voorbij
- Details
- Geschreven door: Troost, A.F.
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 32754
mijn kamer heeft, hoe klein, een raam -
de toekomst is niet afgeschreven
maar wacht en wenkt in Christus´ naam
en al wie door dit venster ziet
aanschouwt het diepste duister niet.
Al zie ik soms geen hand voor ogen,
geen zon, geen maan, geen enk´le ster,
al denk ik soms± het is gelogen,
dat God mij leidt, gaat mij te ver,
toch staar ik op geen muur mij blind -
één venster opent Hij: Zijn kind.
Al zwerf ik over vele wegen,
al kom ik in het donker thuis,
al zijn de ruiten nat van regen,
dit raam door zie ik, langs het kruis,
voorbij de heuvel Golgotha,
een land van licht - halleluja!
Melodie: gezang 479
- Details
- Geschreven door: Verbanck, Mia
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 4951
Ze waren (nochtans) met zijn tweeën,
maar ze voelden zich alleen.
Ze hadden een shock meegemaakt,
Hun dromen en verwachtingen,
scherven, die ze niet konden lijmen.
Ze stapten in het duister,
geslagen, depressief,
opgesloten in hun innerlijke wereld:
een hoofd vol vragen
en een hart vol droefheid, ontgoocheling, woede.
maar ze voelden zich alleen.
Ze hadden een shock meegemaakt,
Hun dromen en verwachtingen,
scherven, die ze niet konden lijmen.
Ze stapten in het duister,
geslagen, depressief,
opgesloten in hun innerlijke wereld:
een hoofd vol vragen
en een hart vol droefheid, ontgoocheling, woede.
Toen voegde een derde
zich bij hen,
Hij luisterde.
Zij stortten hun hart uit.
Er was contact,
Ze vroegen hem om nabijheid.
Zij boden Hem hun huis aan en zichzelf.
Hij liet hen niet in de steek,
Hij raakte hun hoofd en hun hart,
de kern van hun wezen.
Ze kregen het er warm van.
zich bij hen,
Hij luisterde.
Zij stortten hun hart uit.
Er was contact,
Ze vroegen hem om nabijheid.
Zij boden Hem hun huis aan en zichzelf.
Hij liet hen niet in de steek,
Hij raakte hun hoofd en hun hart,
de kern van hun wezen.
Ze kregen het er warm van.
Vuur,
dynamisme,
doorstraalde hen.
Ze gaven het verder,
ze zagen weer perspectief,
Ze werden weer heel.
Ontelbare keren
in het leven
ga je van Jeruzalem
naar Emmaüs en
hopelijk gaat Hij
telkens
in mensen
met je mee.
dynamisme,
doorstraalde hen.
Ze gaven het verder,
ze zagen weer perspectief,
Ze werden weer heel.
Ontelbare keren
in het leven
ga je van Jeruzalem
naar Emmaüs en
hopelijk gaat Hij
telkens
in mensen
met je mee.
Mia Verbanck
In De Heraut, januari 1993
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 14347
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Hun ogen stonden vol met vragen
of Hij wel ooit geboren was.
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Hun harten waren zo verslagen,
een steen voor 't graf, was alles wat er was.
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Ze spraken angstig over hopen
en wisten niet wat er nog verder was.
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Hij sprak hen aan. Hij leerde hopen
dat Hij weer leefde, er weer was.
Ze kwamen Jezus tegen
en hoorden uit zijn mond:
over de dood heen is er leven
en voelden wat echt leven was.
Ze kwamen Jezus tegen
en leerden van Hem, uit zijn mond
bij brood en wijn te delen
nu Hij weer in hun midden was.
Wij komen Jezus bij hen tegen
de Heer die leeft - (die ook gestorven was)
Wij zingen uit de diepe vreugde,
Die boven ons uit, herboren was.
maar zagen niet dat Hij het was.
Hun ogen stonden vol met vragen
of Hij wel ooit geboren was.
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Hun harten waren zo verslagen,
een steen voor 't graf, was alles wat er was.
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Ze spraken angstig over hopen
en wisten niet wat er nog verder was.
Ze kwamen Jezus tegen
maar zagen niet dat Hij het was.
Hij sprak hen aan. Hij leerde hopen
dat Hij weer leefde, er weer was.
Ze kwamen Jezus tegen
en hoorden uit zijn mond:
over de dood heen is er leven
en voelden wat echt leven was.
Ze kwamen Jezus tegen
en leerden van Hem, uit zijn mond
bij brood en wijn te delen
nu Hij weer in hun midden was.
Wij komen Jezus bij hen tegen
de Heer die leeft - (die ook gestorven was)
Wij zingen uit de diepe vreugde,
Die boven ons uit, herboren was.
- Details
- Geschreven door: Lievaart, Inge (overl.15-10-2012)
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 7628
Alles had Hij verteld
van God die Hem had gestuurd
van God die ons wil vergeven
alles had Hij gedeeld
wat God Hem had meegegeven
alles: ook het laatste:
zijn eigen leven.
toen werd het stil
toen was het voorbij
toen was er alleen maar verdriet
zo was het op aarde
maar in de hemel was het zo niet
want nu was het gebeurd
en God zei heel blij:
Ik heb het gezien
Hij houdt van de mensen
evenveel als van Mij
nu horen we toch weer bij elkaar
de mensen en Ik
het verdriet is voorbij
is voor altijd voorbij
en wat God zei was waar
opeens was het Pasen
voordat iemand het zag
leeg is het graf waar de Heer in lag
Hij is voorgoed uit de dood terug
daar gaat Hij de mensen al tegemoet
ze horen er bij
ze mogen het weten:
alles is goed
van God die Hem had gestuurd
van God die ons wil vergeven
alles had Hij gedeeld
wat God Hem had meegegeven
alles: ook het laatste:
zijn eigen leven.
toen werd het stil
toen was het voorbij
toen was er alleen maar verdriet
zo was het op aarde
maar in de hemel was het zo niet
want nu was het gebeurd
en God zei heel blij:
Ik heb het gezien
Hij houdt van de mensen
evenveel als van Mij
nu horen we toch weer bij elkaar
de mensen en Ik
het verdriet is voorbij
is voor altijd voorbij
en wat God zei was waar
opeens was het Pasen
voordat iemand het zag
leeg is het graf waar de Heer in lag
Hij is voorgoed uit de dood terug
daar gaat Hij de mensen al tegemoet
ze horen er bij
ze mogen het weten:
alles is goed
Inge Lievaart
- Details
- Geschreven door: Gent, Ati van
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5434
Blijf nu maar slapen, zeg ik je.
De lijdensbeker zal ik tot de bodem
drinken. Daar hoor jij bij,
met je onachtzaamheid.
De vonk van eenzaamheid
zal gloeien en uitslaan tot een brand.
Jouw adem blaast
de vlammen op: 'Ik ken hem niet.'
Je haast je
eigen lijf te redden, doet vonken
striemen op mijn huid.
Alleen moet ik dit lijden
drinken. Mijn vader heeft beslist
het laatste woord.
Ik drink dit slok voor slok voor jou,
mijn leven doodt het vuur
van haat opdat verlatenheid niet
eeuwig duurt.
Eens zullen wij de beker samen delen
en drinken van de bloedrode primeur.
De lijdensbeker zal ik tot de bodem
drinken. Daar hoor jij bij,
met je onachtzaamheid.
De vonk van eenzaamheid
zal gloeien en uitslaan tot een brand.
Jouw adem blaast
de vlammen op: 'Ik ken hem niet.'
Je haast je
eigen lijf te redden, doet vonken
striemen op mijn huid.
Alleen moet ik dit lijden
drinken. Mijn vader heeft beslist
het laatste woord.
Ik drink dit slok voor slok voor jou,
mijn leven doodt het vuur
van haat opdat verlatenheid niet
eeuwig duurt.
Eens zullen wij de beker samen delen
en drinken van de bloedrode primeur.
- Details
- Geschreven door: Hoste, Leen
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 4513
Schouwend in de schaduw
van mijn tuin
omringd door
grimmig zwijgen
zie, niemand meer
luistert
Wat kan dit doodsuur breken
gebald m'n woorden
barstend de angst
bestaan doet ijzen
pijn slikt door me heen
Haper, huiver maar
hunker naar hoger
in zweet en leed
spreekt zich jouw waarheid uit
Mateloos machteloos
merk mij
met mededogen
doch
deze bittere beker
bleef
van mijn tuin
omringd door
grimmig zwijgen
zie, niemand meer
luistert
Wat kan dit doodsuur breken
gebald m'n woorden
barstend de angst
bestaan doet ijzen
pijn slikt door me heen
Haper, huiver maar
hunker naar hoger
in zweet en leed
spreekt zich jouw waarheid uit
Mateloos machteloos
merk mij
met mededogen
doch
deze bittere beker
bleef
- Details
- Geschreven door: Smit, W.A.P.
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 4803
Zoals een vrouw haar pijnen lijdt
Om ´t liefste, dat uit haar begint,
en in de felste smarten strijdt
om ´t aarz´lend leven van een kind...
Om ´t liefste, dat uit haar begint,
en in de felste smarten strijdt
om ´t aarz´lend leven van een kind...
Zoals mijn moeder duld´loos leed
en daalde tot de grens der dood,
maar door haar ijn mij worden deed
en mateloos het leven bood....
en daalde tot de grens der dood,
maar door haar ijn mij worden deed
en mateloos het leven bood....
Zo, Christus aan het kruis, zijt Gij
een moeder in de greep der pijn,
dat met U, als Uw kind´ren, wij
in ´t zelfde leven zullen zijn.
een moeder in de greep der pijn,
dat met U, als Uw kind´ren, wij
in ´t zelfde leven zullen zijn.
O Moeder, die de Christus heet
en deze hoogste Liefde zijt,
voor wie ons harten geen beden weet
dan: Jezus Christus, o Gij lijdt....
en deze hoogste Liefde zijt,
voor wie ons harten geen beden weet
dan: Jezus Christus, o Gij lijdt....
W.A.P. Smit
- Details
- Geschreven door: Bax, Geert
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5559
In Grieks, Hebreeuws, Latijn
stond zijn Naam te lezen.
Maar 't kon toch niet zo zijn
dat Hij echt zou wezen:
Jezus, Koning der Joden?
Dan was Hij niet gevangen
toch, om zich te laten doden
en aan dat kruis te hangen?
Toch was er een die wel geloofde
in wat er stond geschreven
en die nog eenmaal hen beroofde,
die de spot met Hem bedreven.
Want hij kreeg wat Hij beloofde
op dat moment: het eeuwig leven.
stond zijn Naam te lezen.
Maar 't kon toch niet zo zijn
dat Hij echt zou wezen:
Jezus, Koning der Joden?
Dan was Hij niet gevangen
toch, om zich te laten doden
en aan dat kruis te hangen?
Toch was er een die wel geloofde
in wat er stond geschreven
en die nog eenmaal hen beroofde,
die de spot met Hem bedreven.
Want hij kreeg wat Hij beloofde
op dat moment: het eeuwig leven.
G. Bax
- Details
- Geschreven door: Hoeven, Cobi van der
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5501
Dat U daar voor mij hing, o Heer
dat U daar zo moest lijden.
Dat U zo voor mij stierf, o Heer
ik kan het niet begrijpen.
Ik weet o Heer, het moest gebeuren
ik weet, het voorhangsel moest scheuren.
Maar Heer, het doet mij toch zo'n pijn
dat U daar alleen, zonder God moest zijn.
Uw lijden is met geen pen te beschrijven
U ervoer onze zonden aan de lijve.
"Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?"
Waarom moesten mensen U zo haten?
Tot U riep: "Het is volbracht!"
Nu wordt het voor ons nooit meer nacht.
Ik dank U Heer, dat U Uw leven hebt gegeven
opdat wij voor eeuwig mogen leven.
dat U daar zo moest lijden.
Dat U zo voor mij stierf, o Heer
ik kan het niet begrijpen.
Ik weet o Heer, het moest gebeuren
ik weet, het voorhangsel moest scheuren.
Maar Heer, het doet mij toch zo'n pijn
dat U daar alleen, zonder God moest zijn.
Uw lijden is met geen pen te beschrijven
U ervoer onze zonden aan de lijve.
"Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?"
Waarom moesten mensen U zo haten?
Tot U riep: "Het is volbracht!"
Nu wordt het voor ons nooit meer nacht.
Ik dank U Heer, dat U Uw leven hebt gegeven
opdat wij voor eeuwig mogen leven.
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5987
Wanneer we het niet beter wisten
dan hadden we beslist gedacht
dat er geen hoop meer was voor Jezus,
geen leven na Zijn lijdensnacht.
Maar ’t grootste wonder aller tijden,
Zijn opstanding, heeft ons geleerd,
dat Hij na dit afschuw’lijk lijden
in glorie heeft getriomfeerd.
Mijn lieve kind, ook in jouw nachten
zul je wel eens vertwijfeld zijn
wanneer het drukkend kruis zo zwaar is,
je hart verscheurd wordt door de pijn.
En toch wil ik je innig raden:
Houd moed! God heeft het laatste woord
en schoner dan het gouden zonlicht
Zijn kracht de duisternis doorboort.
Wanneer we het niet beter wisten,
dan dachten jij en ik bij leed
dat onze Vader in de hemel
Zijn kinderen misschien vergeet.
Doch wees getroost, Die heeft bewezen
dat Hij van kruisen kronen maakt,
laat ook jouw levensnacht verdwijnen,
zodat een nieuwe dag ontwaakt.
dan hadden we beslist gedacht
dat er geen hoop meer was voor Jezus,
geen leven na Zijn lijdensnacht.
Maar ’t grootste wonder aller tijden,
Zijn opstanding, heeft ons geleerd,
dat Hij na dit afschuw’lijk lijden
in glorie heeft getriomfeerd.
Mijn lieve kind, ook in jouw nachten
zul je wel eens vertwijfeld zijn
wanneer het drukkend kruis zo zwaar is,
je hart verscheurd wordt door de pijn.
En toch wil ik je innig raden:
Houd moed! God heeft het laatste woord
en schoner dan het gouden zonlicht
Zijn kracht de duisternis doorboort.
Wanneer we het niet beter wisten,
dan dachten jij en ik bij leed
dat onze Vader in de hemel
Zijn kinderen misschien vergeet.
Doch wees getroost, Die heeft bewezen
dat Hij van kruisen kronen maakt,
laat ook jouw levensnacht verdwijnen,
zodat een nieuwe dag ontwaakt.
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 22674
Zoveel uren van verschrikking
en van grenzeloze pijn,
zoveel onverdiende slagen,
als er nergens redders zijn,
zoveel zwaar te dragen lasten
bij een onvoorstelbaar leed,
zoveel kwelling, hoon, verneed’ring,
dát nu ”Goede Vrijdag” heet!
Als je in je eigen leven
ook zo’n nacht van lijden kent,
door het noodlot murw geslagen
en totaal ontredderd bent,
denk dan hoe je Heer en Heiland
al die smarten dragen kon,
maar zie ook de blijde morgen,
waarop Hij de dood verwon!
’t Is het wonder van het paasfeest
dat ons veel te zeggen heeft:
Na drie dagen vol verschrikking
klinkt de roepstem:”Jezus leeft!”
Laat dit woord een rijke troost zijn,
als je wankelt van verdriet.
Na een nacht van bitter lijden
weer de morgen uitkomst biedt!
en van grenzeloze pijn,
zoveel onverdiende slagen,
als er nergens redders zijn,
zoveel zwaar te dragen lasten
bij een onvoorstelbaar leed,
zoveel kwelling, hoon, verneed’ring,
dát nu ”Goede Vrijdag” heet!
Als je in je eigen leven
ook zo’n nacht van lijden kent,
door het noodlot murw geslagen
en totaal ontredderd bent,
denk dan hoe je Heer en Heiland
al die smarten dragen kon,
maar zie ook de blijde morgen,
waarop Hij de dood verwon!
’t Is het wonder van het paasfeest
dat ons veel te zeggen heeft:
Na drie dagen vol verschrikking
klinkt de roepstem:”Jezus leeft!”
Laat dit woord een rijke troost zijn,
als je wankelt van verdriet.
Na een nacht van bitter lijden
weer de morgen uitkomst biedt!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 6387
Heer, als wij Golgotha weer zien,
wat Gij daar hebt gegeven,
zodat wij met een erfenis
van licht en liefde leven,
dan wordt het bij ons allen stil
en rest ons slechts te danken
met een geopend vreugd'vol hart
en jubelende klanken.
Heer, als wij Golgotha weer zien,
hoe Gij het kruis kon dragen,
opdat wij vrij en opgericht
in onze levensdagen
het pad dat naar de hemel leidt
opnieuw konden betreden,
dan worden ónze smarten klein
en lichter onze schreden.
Heer, als wij Uw verrrijzenis,
die grootse dag gedenken,
waarmee Gij ieder mensenkind
verlossing wilde schenken,
dan juichen wij: "Halleluja!
Verdwenen is het duister.
Er wacht een woning ons bereid
vol hemellicht en luister!"
wat Gij daar hebt gegeven,
zodat wij met een erfenis
van licht en liefde leven,
dan wordt het bij ons allen stil
en rest ons slechts te danken
met een geopend vreugd'vol hart
en jubelende klanken.
Heer, als wij Golgotha weer zien,
hoe Gij het kruis kon dragen,
opdat wij vrij en opgericht
in onze levensdagen
het pad dat naar de hemel leidt
opnieuw konden betreden,
dan worden ónze smarten klein
en lichter onze schreden.
Heer, als wij Uw verrrijzenis,
die grootse dag gedenken,
waarmee Gij ieder mensenkind
verlossing wilde schenken,
dan juichen wij: "Halleluja!
Verdwenen is het duister.
Er wacht een woning ons bereid
vol hemellicht en luister!"
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Emmink, Ina (overl. in maart 2005)
- Categorie: Hemelvaart
- Hits: 5433
Jezus werd geboren
in de Heilige nacht de
vredes boodschap werd
op de wereld gebracht.
Jezus werd verraden
en Hij stierf aan 't kruis
Zijn moeder was toen vol verdriet
zij begreep het niet.
Drie dagen lag Hij in het graf
tot Hij op die stralende dag
opstond uit de dood.
Om ons te redden, Zijn liefde
groot.
daarna ging Hij naar de Hemel
een wolk onttrok Hem aan 't gezicht
Hij wacht op ons in 't paradijs
tot wij Hem ontmoeten mogen
Daar, in 't eeuwig licht.
in de Heilige nacht de
vredes boodschap werd
op de wereld gebracht.
Jezus werd verraden
en Hij stierf aan 't kruis
Zijn moeder was toen vol verdriet
zij begreep het niet.
Drie dagen lag Hij in het graf
tot Hij op die stralende dag
opstond uit de dood.
Om ons te redden, Zijn liefde
groot.
daarna ging Hij naar de Hemel
een wolk onttrok Hem aan 't gezicht
Hij wacht op ons in 't paradijs
tot wij Hem ontmoeten mogen
Daar, in 't eeuwig licht.
Ina Emmink
2003
- Details
- Geschreven door: Bruin, Christi de
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4321
Voordat ik werd geboren
Had God met mij een plan
Daarom zijn Gods levenslessen
Voor mij van groot belang
Hij stuurde mij een "hulpje"
Ze kruiste toen me pad
Omdat ik niet wilde luisteren
En hulp nodig had
Het eerste wat ik van "haar" leerde
Was 'klimmen" uit het dal
Ze leerde me opnieuw bidden
Want God was overal
Hij droeg me waar het nodig was
Want Hij hield van mij
Zo kwam ik in het "nieuwe" land
Met het "hulpje" aan m´n zij
Ik mocht ook leren
Om te houden
Van alles om me heen
En genieten van het leven
En van iedereen
Ik had de hoop al opgegeven
Was heel verdrietig en soms boos
Ik had geen zin meer in het leven
Het leek allemaal zo eindeloos
Hij stuurde weer zijn "hulpje"
En ze redde mij
Ze zei met God redden we het samen
Blijf maar eens bij mij
Ze leerde me vergeven
Met eindeloos geduld
Zeventig keer zeven
Want het was wel mijn schuld
Ook leerde ze me zeggen
Sorry, Ik ben fout geweest
Ik mocht dan opnieuw beginnen
Zoals het was geweest
Ze zei "heb toch vertrouwen"
In het goede van de mens
Leer weer van de mensen houden
Ook dat was eens Gods wens
En als je het even niet zie zitten
Vraag God dan eens om kracht
En laat je niet verleiden
Door een andere macht
Ze zei dikwijls "blijf geloven"
In God en alles wat hij doet
Laat hem je weg bepalen
Dan gaat het zeker goed
God houdt van alle kinderen
Dus zeker ook van jou
Niets kan je nu nog hinderen
Omdat hij van je houdt
Vraag gerust, klop bij hem aan
Hij laat je altijd binnen
Maar zeg ook eens, God bedankt
Voor alle goede dingen
Nu heb ik een "trouwe vriend"
Ik voel me als herboren.
Waar heb ik dit nu aan verdiend
Ik was toch " God" verloren?
Maar dankzij het "hulpje" van God
Heb ik nu een heel fijn leven
Ik geniet nog elke dag
Die me wordt gegeven
Had God met mij een plan
Daarom zijn Gods levenslessen
Voor mij van groot belang
Hij stuurde mij een "hulpje"
Ze kruiste toen me pad
Omdat ik niet wilde luisteren
En hulp nodig had
Het eerste wat ik van "haar" leerde
Was 'klimmen" uit het dal
Ze leerde me opnieuw bidden
Want God was overal
Hij droeg me waar het nodig was
Want Hij hield van mij
Zo kwam ik in het "nieuwe" land
Met het "hulpje" aan m´n zij
Ik mocht ook leren
Om te houden
Van alles om me heen
En genieten van het leven
En van iedereen
Ik had de hoop al opgegeven
Was heel verdrietig en soms boos
Ik had geen zin meer in het leven
Het leek allemaal zo eindeloos
Hij stuurde weer zijn "hulpje"
En ze redde mij
Ze zei met God redden we het samen
Blijf maar eens bij mij
Ze leerde me vergeven
Met eindeloos geduld
Zeventig keer zeven
Want het was wel mijn schuld
Ook leerde ze me zeggen
Sorry, Ik ben fout geweest
Ik mocht dan opnieuw beginnen
Zoals het was geweest
Ze zei "heb toch vertrouwen"
In het goede van de mens
Leer weer van de mensen houden
Ook dat was eens Gods wens
En als je het even niet zie zitten
Vraag God dan eens om kracht
En laat je niet verleiden
Door een andere macht
Ze zei dikwijls "blijf geloven"
In God en alles wat hij doet
Laat hem je weg bepalen
Dan gaat het zeker goed
God houdt van alle kinderen
Dus zeker ook van jou
Niets kan je nu nog hinderen
Omdat hij van je houdt
Vraag gerust, klop bij hem aan
Hij laat je altijd binnen
Maar zeg ook eens, God bedankt
Voor alle goede dingen
Nu heb ik een "trouwe vriend"
Ik voel me als herboren.
Waar heb ik dit nu aan verdiend
Ik was toch " God" verloren?
Maar dankzij het "hulpje" van God
Heb ik nu een heel fijn leven
Ik geniet nog elke dag
Die me wordt gegeven
Christie
25 februari 2005
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 7253
Ik probeer voor jou te bidden,
maar ik voel dat het niet gaat.
Want hoe kan een God dit toestaan,
als Hij werkelijk bestaat?
Met mijn ingehouden woede
zoek ik naar een sprankje licht
en in eindeloze twijfel
doe ik dan mijn ogen dicht.
En terwijl ik me dan afvraag:
"God wat heeft dit nou voor zin?"
Denk ik: "Zit ik nou te bidden
tegen beter weten in?"
't Leven sloeg een eigen weg in
niet de weg die jij verkoos.
Een weg naar het onbekende,
maakt het leven kwetsbaar, broos.
Ook al lijkt die weg verlaten,
zie je niemand om je heen.
Voel de liefde van de mensen,
want je loopt heus niet alleen.
En de sporen die je nalaat
naar bestemming "onbekend",
laten zien aan je geliefden
dat je heel erg dapper bent.
Ik probeer voor jou te bidden
en voel dat het moeizaam gaat.
Ik weet echt niet of het helpt,
maar het kan toch ook geen kwaad?
Dan voel ik de woede zakken
en ik word van binnen kalm.
Ondanks machteloze twijfel
grijp ik toch die laatste halm.
Ik vraag God om jou te helpen,
waar de weg je ook toe leidt
en bewonder door mijn tranen
steeds jouw grote dapperheid
Nu we jou los moeten laten
wil ik als jij: "Dapper zijn".
Maar nu zelfs die halm geknapt lijkt
voel ik mij ontzettend klein.
Toch weet ik, heel diep van binnen:
"Achter 's mensen horizon,
staat jouw naam in gouden letters
bij een liefdevolle Bron.
Die je hand pakt en je troostend
warmte, rust en vrede geeft.
Waar wij hopend op vertrouwen
als jij verder in ons leeft".
maar ik voel dat het niet gaat.
Want hoe kan een God dit toestaan,
als Hij werkelijk bestaat?
Met mijn ingehouden woede
zoek ik naar een sprankje licht
en in eindeloze twijfel
doe ik dan mijn ogen dicht.
En terwijl ik me dan afvraag:
"God wat heeft dit nou voor zin?"
Denk ik: "Zit ik nou te bidden
tegen beter weten in?"
't Leven sloeg een eigen weg in
niet de weg die jij verkoos.
Een weg naar het onbekende,
maakt het leven kwetsbaar, broos.
Ook al lijkt die weg verlaten,
zie je niemand om je heen.
Voel de liefde van de mensen,
want je loopt heus niet alleen.
En de sporen die je nalaat
naar bestemming "onbekend",
laten zien aan je geliefden
dat je heel erg dapper bent.
Ik probeer voor jou te bidden
en voel dat het moeizaam gaat.
Ik weet echt niet of het helpt,
maar het kan toch ook geen kwaad?
Dan voel ik de woede zakken
en ik word van binnen kalm.
Ondanks machteloze twijfel
grijp ik toch die laatste halm.
Ik vraag God om jou te helpen,
waar de weg je ook toe leidt
en bewonder door mijn tranen
steeds jouw grote dapperheid
Nu we jou los moeten laten
wil ik als jij: "Dapper zijn".
Maar nu zelfs die halm geknapt lijkt
voel ik mij ontzettend klein.
Toch weet ik, heel diep van binnen:
"Achter 's mensen horizon,
staat jouw naam in gouden letters
bij een liefdevolle Bron.
Die je hand pakt en je troostend
warmte, rust en vrede geeft.
Waar wij hopend op vertrouwen
als jij verder in ons leeft".
Hans Cieremans
- Details
- Geschreven door: Colpaert, Marcelien
- Categorie: Overlijden
- Hits: 4108
in helend kruid
van woord en beeld
verstouw ik stil
verlangen en gemis
een nevelbank
waarin de dag vergrijst
en herinnering
naar leegte wijst
op weke ondergrond
van zuigend blauw
en wit in vlekken
wolk en dicht
ik lees flarden
prik de tijd
hartverscheurend
liefde en eeuwigheid
van woord en beeld
verstouw ik stil
verlangen en gemis
een nevelbank
waarin de dag vergrijst
en herinnering
naar leegte wijst
op weke ondergrond
van zuigend blauw
en wit in vlekken
wolk en dicht
ik lees flarden
prik de tijd
hartverscheurend
liefde en eeuwigheid
Auteur: Marcelien Colpaert
20 maart 2002
- Details
- Geschreven door: Colpaert, Marcelien
- Categorie: Tijd
- Hits: 5508
woord voor woord
fluister ik
de wereld dicht
tot een gulden boek
in zoete winterslaap
waar herinnering
het leven prijst
en licht zich spiegelt
in een fotolijst
flitsen beelden
door de tijd
stromen pareltjes
van wazigheid
baar ik lettertjes
W O R D E N
nu vonkjes
eeuwigheid
fluister ik
de wereld dicht
tot een gulden boek
in zoete winterslaap
waar herinnering
het leven prijst
en licht zich spiegelt
in een fotolijst
flitsen beelden
door de tijd
stromen pareltjes
van wazigheid
baar ik lettertjes
W O R D E N
nu vonkjes
eeuwigheid
Auteur: Marcelien Colpaert
20 maart 2002
- Details
- Geschreven door: Klaver, Jan
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 12124
Ervaren Dood, kom aan mijn zijde
als mij ontglijden plaats en tijd.
Wees mij geleide
naar 't stille meer der eind'loosheid.
als mij ontglijden plaats en tijd.
Wees mij geleide
naar 't stille meer der eind'loosheid.
Vaag al mijn draden uit mijn handen,
ontbind mijn streven en mijn strijd.
Slaak alle banden
en drenk mij in vergetelheid.
ontbind mijn streven en mijn strijd.
Slaak alle banden
en drenk mij in vergetelheid.
Vol-end met milden kracht mijn leven
en schenk geheel mijn wezen vree.
Zij 't mij gegeven:
neem gij het welgezegend mee.
en schenk geheel mijn wezen vree.
Zij 't mij gegeven:
neem gij het welgezegend mee.
Jan Klaver
* 24 oktober 1899 ± 25 oktober 1944
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Afscheid
- Hits: 12746
Wanneer een mens eenzaam reikt
aan ‘t einde van zijn laatste dagen
als ‘t leven eindigt en dan blijkt
dat geen antwoord de vele vragen
kan voldoen, noch de vrede geven !
Bedenk dan wel dat niet dit leven
in staat is allen te bevredigen.
Maar de mens die heengaat
vindt misschien wel de rust, de vrede
die hem in dit korte woelige leven
niet is gegund, niet is gegeven !
aan ‘t einde van zijn laatste dagen
als ‘t leven eindigt en dan blijkt
dat geen antwoord de vele vragen
kan voldoen, noch de vrede geven !
Bedenk dan wel dat niet dit leven
in staat is allen te bevredigen.
Maar de mens die heengaat
vindt misschien wel de rust, de vrede
die hem in dit korte woelige leven
niet is gegund, niet is gegeven !
Victor van der Daelen
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Verlies van een kind
- Hits: 27556
Waar ben je nu mijn kind,
ver weg van deze wereld
nog altijd in mijn hart besloten
En ik ga stapvoets verder
op deze aardse wereld
met mijn pijn bedroefd gesloten
En ooit zal ik aan 't einde komen
en niet meer verder moeten gaan,
afgesloten
En zie ik dan alle anderen
ooit met spijt verloren
met vreugde en verzoening
tot slot van alles
en iedereen.
ver weg van deze wereld
nog altijd in mijn hart besloten
En ik ga stapvoets verder
op deze aardse wereld
met mijn pijn bedroefd gesloten
En ooit zal ik aan 't einde komen
en niet meer verder moeten gaan,
afgesloten
En zie ik dan alle anderen
ooit met spijt verloren
met vreugde en verzoening
tot slot van alles
en iedereen.
Victor van der Daelen
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Afscheid
- Hits: 17020
Ik zag jouw gedachten, wensen,
de spijt van gewone mensen,
als zeepbellen stijgen in de lucht
één voor één klaar omhoog uiteen,
elk nog dragend een vermoeide zucht
jouw ziel voerend van ons mensen heen.
Leven is immers altijd afscheid nemen
Van verleden, van het heden.
Zelfs van hetgeen nog komen moet.
Vaarwel en tot ziens mijn vriend,
Ik hoop dat je nu de rust hervind.
Ik voel de pijn van hen die je achterliet
En zing nu zacht dit dodenlied.
de spijt van gewone mensen,
als zeepbellen stijgen in de lucht
één voor één klaar omhoog uiteen,
elk nog dragend een vermoeide zucht
jouw ziel voerend van ons mensen heen.
Leven is immers altijd afscheid nemen
Van verleden, van het heden.
Zelfs van hetgeen nog komen moet.
Vaarwel en tot ziens mijn vriend,
Ik hoop dat je nu de rust hervind.
Ik voel de pijn van hen die je achterliet
En zing nu zacht dit dodenlied.
Victor van der Daelen
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Overlijden
- Hits: 4603
Mijn grijs gemoed
dat mij nu stilletjes
sterven doet
benauwt mijn ziel
onmetelijk
een kille geest met wit gewaad
die eenzaam bleek rechtop bestaat
klauwt zwarte strepen in de lucht
die ijl en koud mijn hijgen zucht
de schimmen grauw op wit tapijt
bezingen graag mijn leven spijt
me zo dat ik beminde...
mijn zwart gemoed
dat mij nu zachtjes
treuren doet
beklemt mijn hart
onnoemelijk
een warme ziel met wit gewaad
die heilzaam fel verlicht bestaat
weeft zacht het leven in mijn hart
dat warm en vol het grijze tart
de schemer grijs op ‘t blauwe ijs
smelt weg en dooft gekrijs
wat ik wel wilde...
mijn wit gemoed
dat mij nu heerlijk
dromen doet
verlost mijn angst
vergankelijk.
dat mij nu stilletjes
sterven doet
benauwt mijn ziel
onmetelijk
een kille geest met wit gewaad
die eenzaam bleek rechtop bestaat
klauwt zwarte strepen in de lucht
die ijl en koud mijn hijgen zucht
de schimmen grauw op wit tapijt
bezingen graag mijn leven spijt
me zo dat ik beminde...
mijn zwart gemoed
dat mij nu zachtjes
treuren doet
beklemt mijn hart
onnoemelijk
een warme ziel met wit gewaad
die heilzaam fel verlicht bestaat
weeft zacht het leven in mijn hart
dat warm en vol het grijze tart
de schemer grijs op ‘t blauwe ijs
smelt weg en dooft gekrijs
wat ik wel wilde...
mijn wit gemoed
dat mij nu heerlijk
dromen doet
verlost mijn angst
vergankelijk.
Victor van der Daelen
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Afscheid
- Hits: 6468
Ik schilder woorden op het doek
één voor één bedachtzaam
en schrijf kleuren in het boek
streep naast streep en eenzaam
haast ontelbaar op de muur
de dagen die ik lang verduur.
Rood is mijn ziel die hoog vliegt
als een vogel in blauwe lucht.
mij zwevend in slaap wiegt
en dat alles zonder gerucht,
mijn ijdele geest verlaat de tijd
wat nog rest is ietwat spijt.
Rood was de zon die wegzinkt
tot zwart na paars beheerst
mijn eindig heelal omringt,
en nu zie ik voor het eerst
hoe sterren flonkeren...
één voor één bedachtzaam
en schrijf kleuren in het boek
streep naast streep en eenzaam
haast ontelbaar op de muur
de dagen die ik lang verduur.
Rood is mijn ziel die hoog vliegt
als een vogel in blauwe lucht.
mij zwevend in slaap wiegt
en dat alles zonder gerucht,
mijn ijdele geest verlaat de tijd
wat nog rest is ietwat spijt.
Rood was de zon die wegzinkt
tot zwart na paars beheerst
mijn eindig heelal omringt,
en nu zie ik voor het eerst
hoe sterren flonkeren...