- Details
- Geschreven door: Walraven, Angela - overleden 17-10-2024
- Categorie: Hooglied
- Hits: 1154
Zo veilig in zo vredige rust
als Jij mij zacht en teder kust.
Zo gekoesterd en bemind,
omdat ik me, Je geliefde kind,
in Jouw armen gehouden weet,
beschermd en gedragen,
al mijn levensdagen
welkom, thuis, compleet.
Je zachte handen strelen
mijn wonden en ze helen.
Je stem in zacht gefluister
verjaagt angst en duister.
Je vult mijn hele wezen
met Jouw liefdevolle zijn.
Ik word door Jou genezen
en levend door Je wijn.
Ik voel Je in me groeien
en versmelt met Jou tot één.
Voor Jou slechts is mijn leven,
Jou wil ik voortaan mijn hart geven,
geen ander lief kan me boeien,
nee, mijn Liefste, geen.
2003
{jcomments on}
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 1175
Verlichte kleuren
in wolkend antraciet
vertolken dat U
schijnend op ons ziet,
wanneer Uw boog
het donker breekt
belooft die
dat U tot ons spreekt.
- Details
- Geschreven door: Broek, Joella van den
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 1116
een rode roos zal
niet verwelken
want U geeft haar eeuwig leven
in Uw hemels koninkrijk
zij zal water hebben
om te groeien
en haar bladeren zijn zo
zacht
een rode roos zal
niet verwelken
want Uw water
is haar leven
- Details
- Geschreven door: Broek, Joella van den
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1131
rode rozen staan in bloei
in mijn tuin
in mijn vensters staan
de anjers
naar mij te glimlachen
ze zijn geel- als de zon
het landschap achter het
venster
Is wijds en laat mij zwemmen
in overvloed
in het gras huppelt een
konijn
een schepsel
van Uw hand
de aarde
zo mooi geschapen door
Uw oneindige liefde
Laat mij verwonderen
om al het moois
- Details
- Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1503
steeds langer wordt de nacht.
De herfst gaat stil beginnen,
er is een koude tijd die wacht.
Natuur gaat maar gewoon haar gang
en laat gekleurde blaadjes vallen.
De kilte maakt een beetje bang,
wat moet dat met ons allen?
Licht glijdt uit de kille dagen.
De zon achter een donkere wolk.
De tijd met vele vragen,
een slag voor volk tot volk.
De horizon van ons verwachten
strekt zich steeds verder uit.
Wat kan de pijn verzachten,
wat is er dat de onrust stuit?
De tijd trekt langzaam verder,
maar God verlaat ons niet.
Hij is de goede herder
die echt wel naar Zijn kudde ziet.
Ik mag dat niet vergeten.
Al gaan de lichte dagen dicht.
'Heer laat me dat toch zeker weten,
en laat me wandelen in Uw licht.'
- Details
- Geschreven door: Walraven, Angela - overleden 17-10-2024
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1001
Tien, tien, twintig: een som of optelling?
10, 10, in 20, 20: dag van rouwen,
datum ook om te gaan trouwen,
brengt me tot een vertelling.
Er zijn speciale dagen, die extra onze aandacht vragen,
voor mensen en gebeurtenissen die we anders zouden missen:
er kwamen Nationale, Europese, Internationale en Werelddagen.
Vandaag Europees: tegen de doodstraf die men mensen gaf,
omdat hun misdaad, al dan niet bedreven, niet kon worden vergeven;
internationaal: het palliatief verzorgen van mensen die de dag van morgen
misschien niet meer beleven; wereldwijd: besef van geestelijke gezondheid.
Speciale dagen, doorheen het hele jaar, vragen om extra aandacht,
voor elkaar en bij aangelegenheden, waar wij, zeker in verleden,
echter ook in onze huidige tijd, voorbij gingen en gaan aan
de werkelijkheid van pijn, ziekte, dood, zwarte nacht.
Talloze dagen bestaan voor fééstelijk vieren: cultuur, kunst, natuur, dieren,
van zoveel dat mensen bedenken om extra aandacht aan te schenken.
Hoe prijzenswaardig ook om, heel humaan, bij zoveel stil te staan:
wat heeft op aarde echte waarde als we aan God voorbijgaan?
Hemelvaartsdag? Wat dat inhoudt is men vergeten,
wil van het kerstkindje Jézus niets meer weten,
denkt dat Pasen gaat over eieren en hazen!
Pinksteren, feest van de Heilige Geest,
is wel nooit zo onbelangrijk geweest.
tot en over Hem zíngen reserveren binnen kerkelijke kringen?
Spreken we voor eigen parochie, zoals het spreekwoord zegt,
of ook élders over Zijn liefde? Ziet men die in ons leven écht?
Goede God, U kent ons falen,
in over U verhalen én in ons leven.
U heeft het ons vergeven, maar wij weten dat
Ú onbekend bent, omdat men moeite met óns had.
Help ons groeien naar Uw wensen: we vragen
dat we dan voor medemensen geur ten leven dragen
en de stuk voor stuk gedenkwaardige dagen in onze tijd
in tevredenheid, met dank voor en aan álles en iedereen beleven,
zó pogen, op welriekende wijze, naar vermogen, U eerbetoon te geven.
2020 (2 Korinthiërs 2:14-17) {jcomments on}
- Details
- Geschreven door: Siebel, Nico
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1170
omdat ik ontdek
dat ik dacht
alles in de hand te hebben
op elk gebied
wat mij voor ogen staat
als het gaat om
de zin van mijn leven
mijn leefstijl
voor een lang
en een breed leven
maar hoe oud ik ook word
hoe stijlvol mijn leven is
lengte maal breedte
is en blijft
een oppervlakkig
berekend leven
dat afhangt
van mijn dromen
van cijfers
statistieken en planningen
drinkend uit een bron
met troebel zout water
dat de dorst nooit lest
slechts dorst verwekkend is
een verstikkend leven
waar een dimensie bij moet komen
die me werkelijk lucht geeft
waarheid waar ik in kan groeien
ontplooien als nooit gedacht
zelfs als ik mezelf
een mislukkeling voel
-:-:-
er wacht Iemand op je
zittend bij de bron van leven
uitnodigend
Hem te vertrouwen
te drinken uit een bron
met helder levend water
dat zal worden tot een fontein
waar eeuwig leven opborrelt
een weg van waarheid en leven
geen valse hoop
omdat God zelf
mij inviteert
door Jezus Christus
dit bevoorrechte leven
binnen te stappen
omdat alleen in de context
van een relatie met Hem
ik de zin van het leven
zal vinden en begrijpen
in een vertrouwelijke band
met Hem
vrucht dragen
met het kenmerk
van zijn koninkrijk
en zijn koningschap
-Hem lief hebben bovenal
en mijn medemens
zonder uitzondering
als mijzelf-
naar Joh.4:13-14, Joh.14:6, Rom.5:1-5
- Details
- Geschreven door: Lingen, Aagje
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1501
de takken klagen steen en been,
de herfst laat van zich horen.
Dan daalt een kleurenregen neer,
een lust voor 't oog, ook dit jaar weer,
een pracht als nooit tevoren.
Een druppel raakt het kleurig blad,
de regen maakt het weldra nat,
een geur om te bekoren.
De herfst nodigt, -met pracht en praal-,
mij uit op 't kruidig najaarsmaal,
een dis met toebehoren.
Warm blozend trek ik erop uit,
de herfstzon tintelt op mijn huid,
ik voel me als herboren.
Maar boven alle geur en kleur,
staat God, mijn Schepper in grandeur,
Hij kende mij tevoren.
Genesis 8:22, Jesaja 55:12,
Psalm 139:16
- Details
- Geschreven door: Klaauw, Aad van der
- Categorie: Hoop
- Hits: 1594
Omdat ik diep in de put zit,
vraag ik om hulp, God.
Wilt u alstublieft naar mij luisteren?
Alleen U kunt mij helpen.
Als u onze zonden niet zou vergeten.
Hebben wij geen leven,
Maar, Ik weet dat U dat wel doet.
Zodat veel mensen naar U opkijken.
Ik?
Ik kijk uit naar Zijn terugkomst.
Ik wil Zijn woorden steeds beter begrijpen.
Ik hoop dat God gauw terugkomt.
Dat hoop ik steeds meer.
Nog meer dan iemand die ‘s nacht wachtloopt en verlangt naar de eerste lichtstralen.
Luister
Laten alle mensen op Hem vertrouwen
God is alleen maar goedheid en pure liefde. Steeds weer.
God zorgt voor echte vrijheid.
God zal onze fouten allemaal vergeven.
- Details
- Geschreven door: Boer-Kosmeier, Anita den
- Categorie: Overlijden
- Hits: 3132
Na bijna 50 jaren samen
en nu alleen verder gaan.
Je vroeg waar haal ik in Godsnaam
de kracht voor verder leven vandaan.
Eerst tel je dagen van alleen zijn
daarna worden het al weken.
Dan ga je al in maanden tellen,
maar voel je nog steeds de steken
van de pijn die in je lichaam zit
en die maar niet weg wil gaan.
God geeft kracht die je nodig hebt
ga dus niet ver bij Hem vandaan.
Strek je handen uit naar Hem
Hij die weet wat eenzaamheid is.
Hij leefde ons voor en leeft met ons mee.
Hij kent ook je grote gemis
aan dat gebaar of de lieve blik
die alleen geliefden elkaar geven.
Die intieme verbondenheid
gedurende je hele leven.
Je bent een gelukkige vrouw
dat je dit hebt mogen beleven.
Velen hadden met je willen ruilen
één goed huwelijk voor je hele leven.
Kijk in dankbaarheid terug
en naar de toekomst met verlangen
naar het weerzien dat er komt
als de Heiland wederkomt.
Gedicht geschreven n.a.v. diakoniebezoek treurende weduwe.
- Details
- Geschreven door: Lokker, Anton
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1180
een Koningsvleugel
zonder teugel
vliegende kracht
dag en nacht
Geloof,
voedt mijn ziel,
buigt neer ik kniel
Geloof,
innerlijke rust
als zij de ziel kust.
Geloof,
laat mij springen
ongeloof verdringen
om te vertrouwen,
op U te bouwen
Geloof,
de levensader
noemt U, onze Vader
Geloof,
is Amazing grace
Jezus, die voor mij verrees
Geloof,
is bij U schuilen
als ik moet huilen
leidt mij in rechte banen
droogt altoos mijn tranen
Geloof,
leert zoeken,
in alles U aanroepen
Geloof,
brengt samen
op Uw wil zeggen.. Amen!
Geloof,
is aankleven
blijft altoos in mij zweven
Geloof,
Jezus is mijn Licht
gedachten op U gericht
Geloof,
is een diamant
geschonken uit Uw hand
Geloof,
neemt mij geheel apart
en geeft de sleutel
die past op het Vaderhart.
Geloof, de moedersleutel van Gods koninkrijk.
- Details
- Geschreven door: Walraven, Angela - overleden 17-10-2024
- Categorie: Ziekte
- Hits: 1118
sterker dan wanhoop,
angst en die onzekerheid.
Geloof in Gods liefdebeleid.
Ik kan dan wel zeggen
dat een grote hoeveelheid
gemis dagelijks aanwezig is,
alleen al door mijn gezondheid:
van God komen enkel goede dingen.
Déze wil ik, zál die, dagelijks bezingen.
Kunnen lopen,
al is het met pijn,
en bij tijd en wijle
buiten kunnen zijn.
Er is zoveel dat ik nog kan
in mijn dagelijkse leven.
Eén der dingen ervan:
aan mijn gedachten,
woorden geven
én niet bang
in nachten.
De kou die steeds weer wijkt
voor toch altijd warme zon,
in onverwacht vertonen,
omdat we in de herfst
kwamen te wonen.
De herfst als jaargetij,
seizoen in mijn tijd
van aards leven,
mij nu gegeven
werkelijkheid.
Als het echt winter wordt,
eeuwige koude toe zal slaan,
dan weet ik, vertrouwend in Licht,
eeuwigdurend, onbeperkt, bewerkt
door God, oog in oog met Hem te staan.
Hoe kijk ik er nú tegenaan,
die laatste keer inslapen gaan?
Hoe zinloos daar acht op te slaan
zolang ik, beperkt, dat wel,
maar toch nog best volop
in het leven kan staan.
Gods vraag is vooreerst,
zoals me dat toch is geleerd,
dat ik weer een boompje plant.
September 2020, n.a.v. uitspraak van Luther {jcomments on}
- Details
- Geschreven door: Hoedt-Bokkers, Thea den
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 1218
Ik ga toch overal heen
Maar heel erg diep van binnen
Voel ik mij weer alleen
De leegte die blijft hangen
Als schaduw op de straat
In somberheid gevangen
Die ik mijzelf aanpraat
Toch blijf ik lachen, zingen
En niemand die het ziet
Met masker, leuke dingen
alleen in mijn verdriet
Ik vraag jullie te kijken
Veel verder dan je ziet
Want wat heel mooi kan lijken
Dat is het dikwijls niet
- Details
- Geschreven door: Kimpe, Marleen de
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 1280
Sluit ik me bij de schare pelgrims aan,
om psalmzingend mee te gaan naar
de gouden poorten van het Beloofde Land?
- Zou men me niet voor gek verklaren -
Geloof ik werkelijk in Die éne God,
de God van Abraham, Isaak, Jacob.
Voel ik iets in mij branden, als ik aan
Israël denk, of laat Jeruzalem me koud?
Het aloude Bethlehem, waar Immanuel werd
geboren, kan ik de engelenschaar nog horen.
En de Olijfberg, waar Jezus zich laat doorboren.
Ja, vrede op aarde aan de mensen van goede wil!
Het is des Vaders wil, dat wij Jeruzalem beminnen.
Naar haar zullen alle volkeren gaan, als de Heer
wederom zal opstaan, om ons als verloste kinderen
in Zijn stralende oogappel naar binnen te halen.
2020
- Details
- Geschreven door: Messie, Han
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1075
zijn wegzwevende ademdamp
met arbeidzame ogen
boetserende verwachting
steeds even liefdevol...
welke weg die nevel gaan mag
eeuwige dwaalster zijn?
op aarde bestaan
als
teer speenkruid
strenge woudreus
zorgeloze vlinder
of Amerika 's regeerder?
- Details
- Geschreven door: Lokker, Anton
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1178
Is aan alle kanten gehavend en gescheurd
Stil en onbewogen onder een dikke laag stof
Haar zuivere inhoud onder bevuild en besmeurd,
Nedergelegd als een siersteen op een kerkhof
De Bijbel van onze wereld
De mens voelt zich groot en sterk als reus Goliath
Spreekt het liefst honend over God en zijn gezag
In Zijn Woord ligt hun eigen toegevoegde inlegblad
Feest als opdruk, sierlijk geschreven op de stofomslag
De bijbel van onze wereld
Ja, Jezus' Naam wordt gebruikt als stopwoord of vloek
Maar nooit gebruikt in gebed, geloof of stil vertrouwen
Zeker niet als Zaligmaker uit hun gehavende bijbelboek
De wereldse mens, is enkel maar op zichzelf gaan bouwen
De bijbel van Zijn volkje
Toch zie ik een klein volkje met een bijbelboek in de hand
Lezen, geloven, zingen, aanbidden, wat er staat geschreven
Ze voelen elke aanraking als een vlam die in hun harten brandt
Hun bijbel, Zijn woord is geworden voor dit volkje hun streven
Waarom?
Omdat ze hun enige Hoop en verwachting in geloof aanbidden
Beschermt God ze, en blijft Hij door dat Woord in hun midden.
- Details
- Geschreven door: Boer-Kosmeier, Anita den
- Categorie: Genade
- Hits: 1396
Hij staat altijd aan mijn zij.
Mijn God is vol van liefde
daarom werkt Hij aan mij.
Mijn God is goed voor mij
Hij zorgt en Hij vergeeft.
Hij beitelt aan mijn geest
omdat Hij om mij geeft.
Mijn God is mijn Hervormer.
Hij kneedt mij op Zijn wiel
zoals een echte pottenbakker
vervolmaakt Hij mijn ziel.
Al duurt het heel mijn leven
mijn God werkt steeds maar door.
In Zijn hemelse grote liefde
ging Hij ons op aard voor.
Wij hoeven niet te dwalen.
Hij gaf aan ons Zijn Woord.
Ondanks dat wij soms falen
komen wij in Zijn hemels oord.
- Details
- Geschreven door: Werners Elle
- Categorie: Triolet
- Hits: 1657
wees uw broeders hoeder
met het hart van onze grote Herder
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1113
Lieve Heer, zal ik U eens vertellen
ik ben het niet eens met Uw beleid
‘t doet ons op andere gedachten hellen
en brengt op aard alleen maar strijd.
Uw woorden brengen slechts consternatie
wij snappen er geen syllabe van
het wekt bij zeer veel mensen agitatie
ik vraag me af Heer, of dat niet beter kan.
U schiep toch de mens naar Uw beeld
U kwam ook in die gedaante Zelf hier
en hebt onze gevoelens ook gedeeld
U kent ons nu toch? Doe ons een plezier.
Wij zullen onze eigen boontjes doppen
en bepalen ons beleid nu zelf wel
dat U ons niet helpt is niet te verkroppen.
Maar toch Heer, vragen wij... Red ons van de hel.
- Details
- Geschreven door: Jager-de Gier, Gerjanne
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 1343
De dagen vliegen aan ons voorbij.
Gevuld met leren, werken, gezin en sport,
We denken vaak we komen tijd tekort.
Tegenwoordig is iedereen maar druk,
Alles moet meer en meer, maar wat is nu het echte geluk?
Is dat ambitie of een mooie schoonheid?
Of komen wij het verst met vriendelijkheid.
Een glimlach of een woordje hier en daar,
Sta jij wel eens voor de ander klaar?
Helemaal nu in een wereld vol eenzaamheid,
Voor hen duurt de dag een eeuwigheid.
Worden deze mensen wel gezien?
Het zijn er vast niet zoveel denk je misschien
.
Een wereld waarin zoveel mensen samen leven,
En toch zijn er mensen die het opgeven.
Aan de buitenkant valt er vaak niets op aan te merken,
Ze blijven alleen, en hun gedachten versterken.
Ze voelen zich vaak niet gezien of gehoord,
Een naar gevoel dat hun gedachten verstoort.
Ze komen er vaak niet meer alleen uit,
Hun leven staat stil ze komen geen stap vooruit.
Hoe moet het nu verder in dit leven,
De wereld zo hard en pijnlijk, het voelt als overleven.
Zet die stap en praat over jouw gevoel,
Ga samen op zoek naar jouw levensdoel.
Jij bent het waard, jij bent uniek,
Voel het leven, word weer energiek
Wij geven om jou en wees dankbaar,
Want jij bent onvervangbaar..
- Details
- Geschreven door: Hoedt-Bokkers, Thea den
- Categorie: Algemeen Maatschappij-kritisch
- Hits: 1308
Ik doe mijn best en alles efficiënt
Heb heel de week mijn dagen Volgepland
‘k ben aan het jagen, vliegen, rennen
Ik hobbel van het werk naar een vergadering
Geef tussendoor de kind’ren even aandacht
Eet even snel , waarna de sportschool wacht
een rustmoment is slechts herinnering
Mijn deadline voor vandaag heb ik gered
Ik ben perfectionist, dus heel precies
Want anders lijd ik straks gezichtsverlies
Doodmoe rol ik weer in mijn bed
Snel ik moet door, ‘k benut elk ogenblik
Het wordt verwacht, wil ik er ook bij horen
Maar ben inmiddels elk deel van mijzelf verloren
En vraag me af: maar wie ben Ik
Verlangend sla ik een andere richting in
Meer rust, meer grip, meer tijd voor mijn gezin
Ik besefte in een ogenblik
De maatschappij ben jij en dat ben ik
- Details
- Geschreven door: Kimpe, Marleen de
- Categorie: Algemeen Natuur
- Hits: 1158
De perkamentjes reuzelen
treuzelen om dood te gaan
Het oker blad van oktober
wijzigt in code oranjerood
De wind die het vindt
heeft geen weet van kleuren
Bespeelt de humusgeuren
legt ze bij nazomers paarsgetint
De beschilderde lijkwade beeft
geeft nog een laatste groet
2020
- Details
- Geschreven door: Els Hengstman-van Olst
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1094
Hem te zoeken die jou bemint,
toe te laten in jouw leven
te horen wat Hij van jou vindt?
Zou je die stap niet eens gaan nemen
je hebt nu al zó lang gewacht,
't is nu nog tijd om te komen
heb je daar al aan gedacht?
Wil je Zijn Liefde niet ervaren
Zijn genegenheid en trouw,
tijd met Hem te hebben
als Hij zegt: Ik hou van jou!
Niemand heeft meer grotere Liefde
meer bewogenheid dan Hij,
heeft zichzelf voor jou gegeven
kocht je van de zonden vrij!
Hij wacht geduldig op jouw antwoord
zoals een man wacht op zijn bruid
en als jij dan eindelijk "ja" zegt
juicht en jubelt Hij het uit!
- Details
- Geschreven door: Hoek, Klaas van
- Categorie: Algemeen Ziekte
- Hits: 1516
Aandacht voor elkaar
n.a.v. het gelijknamige landelijke initiatief op dinsdag 6 oktober 2020, dat aandacht vraagt voor de impact van corona.
Ik kan het woord haast niet meer horen,
het heet zo vriendelijk: corona.
Het komt het alledaagse flink verstoren,
het klinkt overal, voor en na.
Het kwam de wereld binnenrollen,
het zette overal alles op de kop.
Ik zou er wel voor weg willen hollen,
maar ik besef: het houdt nog lang niet op.
Een mens kan roepen wat ie wil,
zoals: “Alleen samen krijgen we het onder controle”.
Maar het zette overal het leven piepend stil;
het virus laat niet zomaar met zich sollen.
Het woord deed ons het ergste vrezen,
er stierven mensen zonder hun geliefden.
Wie zou er niet boos, angstig en verdrietig wezen,
toen corona ongestoord deed wat haar beliefde?
Het woord, daar raak je helaas aan gewend.
Maar niet aan het gebrek van nabij mogen zijn.
Daar zit je dan ergens: jong of oud, ziek of dement;
zonder aandacht, kus of knuffel is leven niet half zo fijn.
Het virus stopt niet met z’n ontwrichtend werk,
het maakt bang, onzeker, doet mensen zuchten;
het stopt het zingen bij voetbal en in de kerk;
Ik verlang naar een plek waar je het kunt ontvluchten.
Het legt een waas over wie nu trouwen en rouwen,
het verstoort onze gewoonten, breekt de economie finaal af.
Het zorgt voor onrust: is de overheid te vertrouwen?
Waanzinnig, die anderhalve meter... en mondkapjes, die staan zo maf.
Toch roept het, Goddank, ook goede dingen naar boven:
besef van wat er in ons leven écht toe doet:
oprechte aandacht, een helpende hand, liefde - ik ga geloven
dat er een nieuw “samen” groeit - dat geeft mij moed.
Ik kan het woord haast niet meer horen,
het heet zo vriendelijk: corona.
het komt het alledaagse flink verstoren,
maar eens komt de tijd van ervoor en erna.
- Details
- Geschreven door: Lokker, Anton
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1205
bevroren rietpluimen als wuivende suikerspinnen
alsof de koude nacht alles opnieuw heeft gemaakt
treden we samen deze bijzondere rijp wereld binnen
De mistwind blaast haar bevroren adem door het gras
en toont op haar het glinsterende kristallen wintergoud
voorzichtig bedekt ze het helemaal, in een mooie witte jas
als de verblindende jurk van een bruid waar ze eens in trouwt
Daar een bevroren spinnenweb als een diamanten krans
en grote kromme bomen, nu stilstaand als witte schimmen
adembenemend getooid in een bevroren glanzende glans
zelfs het kapotte hek met paal, staan elkander nu te beminnen
Maar plots komt de verlegen winterzon door de flarden mist
ontdoet zo het schouwspel van ons mooie sprookjes tafereel
met haar grote kracht wordt de zo witte betovering uitgewist
treur nu niet liefste, morgenochtend vroeg is er weer evenveel.