O laat mij bij U schuilen Heer
als hier eens alle gras verschroeid.
En zie ik dan geen zonlicht meer
en er geen bloem meer bloeit.
Als zonlicht vlucht en liefde,
de mens geen licht meer ziet.
De bliksem hemelen doorkliefden,
geen vogel zingt er meer een lied.

Laat mij dan bij U schuilen Heer,
als mensen andere mensen haten.
En kennen ze Uw liefde dan niet meer,
breng toch Uw vrede in de straten.
Laat zonlicht niet verduisteren
door alle krachten die U tegenstaan,
en Uwe naam hier wreed ontluisteren.
Hoor toch de stille bidders aan.

Wil mij Heer dan beschermen.
U bent toch Koning van het licht.
Wil over 't mensdom U ontfermen
en doe toch niet uw deurem dicht.
Laat Uwe kracht nog in ons zingen:
'Zie onze Heer is toch de koning.
En dwars door aardse domme dingen
brengt Hij ons naar zijn woning.