in het zonlicht
als de vogels fluiten
als alles kleurt en geurt
naar nieuw leven buiten
waarom huil je
in de vroege morgen
vraagt de vreemde man,
verblind door zorgen
en een sterk gemis
ziet ze niet wie hij is
in horten en stoten
gaat ze vertellen
van haar vriend, van zijn dood
en nu is haar verbazing groot:
- verdwenen is zijn lichaam...
ineens zegt hij haar naam:
Maria ! droog je tranen!
de zo vertrouwde warme klank,
haar hart stroomt over
van ongekende dank:
Rabboeni, schalt het door de hof
ze weet, ze rent alsof
haar leven ervan afhangt
Hij leeft! buiten adem
in de kring waar men bang
bijeen is om te treuren,
haar vreugdekreet
laat de hemel openscheuren
verbaasd zijn ze op weg gegaan
en delen met Maria het feest:
Jezus is niet doodgegaan,
maar Hij gaf de Geest