- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3470
Ik heb naar ’t Christuskind gezocht,
maar ‘k merk ’t is nergens meer te vinden.
De laatste Kerststal blijkt verkocht,
en ook de herders zijn vertrokken.
Maria, Jozef zijn er niet,
en bij de kerstsfeer niet betrokken,
Verstild blijkt ook het engelen lied.
Waar is gebleven toch dit Kind,
dat ‘k zoek en zo graag wil aanbidden.
Als nergens zich de stal bevindt,
met ’t Heilig Paar niet in het midden.
Verdrongen blijkt het Heilig Kind,
dat voor de kerstman moest gaan wijken.
Die met geschenken ons verblindt.
Want overal zie ik die man,
die zich in ‘t rood en wit laat kleden.
Hij heeft de wereld in zijn ban,
de zin van ’t Kerstfeest platgetreden.
Ik erger mij steeds meer kapot,
aan dit soort wederwaardigheden.
Want ik zoek naar de Zoon van God.
Ik heb naar ’t Christuskind gezocht,
en eindelijk weer de stal gevonden.
Stond in een kerk, was niet verkocht,
in doeken lag het Kind gewonden.
De herders en het Heilig Paar,
stonden om ‘t Kindje in het midden.
Daar stil verenigd bij elkaar.
De stal, dat Kind, die hele groep,
de herders en de wijzen.
Ik deed op hen toen mijn beroep,
met mij het Kind te prijzen.
Wij hebben bij het Kind geknield,
en ’t Kind met dank vereren.
Kind dat onze harten heeft bezield.
Toen klonk ook plots gewijde zang,
uit meer dan duizend kelen.
Het was mij een vreugde van belang,
daarin te mogen delen.
Want in mijn hart is ’t Kind ontwaakt,
‘k deed ’t zingende aanbidden.
’t Kind dat ons allen zalig maakt.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Lanting, Alice
- Categorie: Vrede
- Hits: 6077
oh, lieve heer, vol berouw val ik op mijn knieën
en met het schaamrood op mijn bleke wangen,
smeek ik om de zo gewenste wereldvrede,
macht en geweld verscheuren de mensheid
en onteren mij van geloof, hoop en liefde.
mijn voetstappen verdwijnen vol schaamte,
in de vermoeide grond van moeder Aarde
en vol afschuw aanschouw ik de waarheid,
dat ik een gevangene ben van de wereld.
oh, lieve heer,bij de oorsprong van uw liefde,
heeft u ons verrijkt met de schatten van de Aarde,
zodat wij de juwelen van de schepping konden nemen
om vervolgens niets terug te geven
en om de creatie ontsprongen uit uw handen,
vervolgens leeg te roven en te stelen.
oh,heer vergeef de egoïstische mensheid en laat
uw hemelse liefdevolle hart tot hen spreken,
zij verloochen het paradijs en vereren de hel,
open hun ogen en toon hen de toekomst,
leidt hen naar het licht en herschep het kwaad.
Alice Lanting
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4858
Ik heb geschreeuwd Heer en gegild,
uit onmacht, menselijk beperken.
Ik heb dit lijden niet gewild,
wat ik in mijn leven moest bemerken.
Door ’t diepste duister moest ik gaan,
met hete tranen in mijn ogen.
Ik zag geen licht in mijn bestaan,
tot schreiens toe was ik bewogen.
Maar plotseling was daar Uw stem,
Uw hand om d’ hartsnood te verstillen.
En daarmee mij in mijn beklem,
uit diepten naar Uw hoogt’ te tillen.
Vanaf die hoogt’ liet U mij zien,
al wat nu voor mij lag beneden.
Zodat ‘k ’t geheel kon overzien,
en met U tegemoet kon treden.
Want staande met U op de berg,
liet U mij zien en aan mij blijken.
Zo zijn de moeiten minder erg,
door er met U saam naar te kijken.
Verheven Heer tot deze sfeer,
deed U mijn hart van zorg bevrijden.
Waardoor ik nu relativeer,
en daardoor minder heb te lijden.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4980
Wat zal’t dan een feestdag zijn,
als de hemeldeuren wijken
en Gods adem zachtkens langs
mijn betraande wang zal strijken,
als de eng’len rond mij staan
en ik eind’lijk zal ontmoeten,
die ik na een dag van strijd
in mijn dromen mocht ontmoeten.
Soms, als mij de moed ontzinkt,
alle dagen troostloos lijken,
zie ik eensklaps het moment
dat de hemeldeuren wijken.
Ouders, vrienden van zover,
die ik dan weer blij hoor praten,
grijpen diep ontroerd mijn hand
om haar nooit meer los te laten.
Wat zal’t dan een feestdag zijn,
als de hemeldeuren wijken,
ik door zoveel overmand
in de hemelzaal mag kijken.
’t Zal als in het voorjaar zijn,
als wat dood lijkt weer gaat leven
en de hemel wonderschoon
al zijn rijkdom af zal geven!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4242
Na de storm
die sporen achterliet
raap jij de schelp
Je spoelt het zand
dat in haar huist
met liefde weg en zilte tongen
wassen zacht haar wonden
Je hebt haar teruggevonden
waar je haar steeds weer
zult verliezen
Tot je haar meevoert
op de golven van jouw rust
De zee
die heelt, de duinen kust
zal keer op keer
de schelp verkiezen
Anne M. Hoogveld
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3672
Licht dat in duisternis ontwaakt,
waardoor mijn oog wordt aangeraakt.
Wat hart en zinnen liefd’vol streelt,
aan mij Gods redding mededeelt.
Licht dat mij voorgaat op mijn pad
mij als Gods hand geleid omvat.
Dat op mijn beden toegesneld,
mij van het Goddelijk heil vertelt.
Woord dat als licht mij aangereikt,
van uit de hemel mij bereikt.
Dat op mijn roepen antwoord geeft,
waardoor mijn ziel getroost herleeft.
Licht dat mij leidend door de nacht,
mij brengt naar huis waar ‘k wordt verwacht.
Als aanbreekt weer de morgenstond,
gedragen door Gods trouw verbond.
In nacht en dag niet meer alleen,
reis ik blij naar Gods toekomst heen.
Met ’t Woord dat voor mij brood zal zijn,
God schenkt daarbij mij van Zijn wijn.
Hij vult mijn beker tot de rand,
beantwoord door mijn offerrand.
Hij laat mij luisteren, horend stil,
de woorden klinkend naar Zijn wil.
De rijke maat waar God mee meet,
is overvloedig, hemelsbreed.
Laat zien de wonderen door Zijn hand,
Hij houdt Zijn Woord, dat blijft gestand.
Hij wijkt nooit af wat is gezegd,
en liefdevol is uitgelegd.
Hij is de Schepper van het Licht,
in Christus voor mij opgericht.
God laat in Christus aan mij zien,
Zijn Zoon die zegt tot mij, “Ik dien”.
Zoals de Vader ’t van Mij vraagt,
aan Hem vervuld, wat Hem behaagt.
Hij ’t Licht der wereld dat verschijnt,
waardoor de duisternis verdwijnt.
Dat is gekomen in het Kind,
zich stralend in mijn hart bevindt.
Dit Licht dat alle duister breekt,
dat van Gods blijde toekomst spreekt.
Dit Licht dat gaat mij leidend voor,
het trekt voor mij Zijn lichtend spoor.
Het wil mij dragend door de tijd,
als mantel om mij heen gespreid.
En mij door ’s levens last en druk,
voerend naar ’t hemelse geluk.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5553
Een mens blijkt vaak een kluwen touw,
bestaand uit veel verwarde knopen.
Door vele butsen, hartgeknauw,
in ’t dagelijks leven opgelopen.
Door breuken en veel levenspijn,
met diep van binnen grote schade.
Door alle knopen die er zijn.
waarmee het touw blijkt overladen.
Maar wie een knoop ontwarren wil,
dient zich vooraf goed te bezinnen.
Eerst horende en luisterend stil,
op ’t punt waar hij dan moet beginnen.
Niet ergens zomaar middenin,
of door aan de eindjes te gaan trekken.
Want dat heeft echt geen enkele zin,
nog vaster raken dan die plekken.
Hij die met d’ ander is begaan,
hem steunen wil, de nood te stelpen.
Hij dient beginnend steeds vooraan,
om d’ ander uit de knoop te helpen.
Om samen biddend met de Heer,
met Hem de knopen te ontwarren.
En dat in liefdevolle sfeer,
die ’t mensenhart niet laat verstarren.
Wanneer de knopen zijn ontward,
in ’t touw geen knoop meer is te vinden.
Pas dan is vrij het menselijk hart,
en laat zich als een touw weer binden.
Als met de Heer het werk gedaan,
die het van knopen deed bevrijden.
Door d’ handen in elkaar te slaan,
komt er een eind aan ’t menselijk lijden.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Kerst
- Hits: 8280
't is stiller
dan stil
in Maria's hart
killer
dan kil
haar weg
is benard
de barens-
weeën
vallen
haar aan
de nood
is hoog
hoe lang
nog te gaan?
de stal
geeft redding
geboorte
volbracht
het Kind
in de kribbe
de hemel
die lacht
als laagste
gekomen
de hoogste
van al
geen villa,
of doorzon,
maar gewoon
in een stal
de laagste - de hoogste
de minste - vooraan
de laatste - de eerste
Waar wil jij straks staan?
Cobie Verheij - de Peuter
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 4550
God zoekt in jou een schaam’le stal,
waarin Zijn Zoon kan wonen.
Zo wil Hij in de duist’re nacht
Zijn vaderliefde tonen.
Als eenmaal in de oude tijd
de ster straalt boven velden,
om Jezus’ komen in jouw hart
met vreugde te vermelden.
God zoekt in jou een schaam’le stal.
Daar wil Hij zich betonen
en, als je Hem de toegang biedt,
Zijn Kind er laten wonen.
Er zijn geen herders zoals eens,
die een geboorte vieren,
maar met de liefde van Zijn woord
zal Hij jouw hart versieren.
God zoekt in jou een schaam’le stal,
die ook de wijzen zochten,
toen zij die stille, heil’ge nacht
het Kind ontmoeten mochten.
Laat Hem dan in je woning toe
en wil Hem ruimte geven,
zodat je, als het Kindeke,
met eng’lenzang zult leven!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4159
’t Kind kwam niet ergens in december,
maar zag veel vroeger ’t levenslicht.
Meer rond de laatste zomermaanden,
kwam tot de herders ‘t blijde bericht.
Toen zij in een van d’ heldere nachten,
hun schapen hoedend in het veld.
Bij hen hielden getrouw hun wachten,
nadat hun aantal was geteld.
’t Verhaal van ’t Kindje in de kribbe,
door d’ engel en het Hemelskoor.
Dat klinkt ook nog in deze tijden,
elk jaar weer tot onz’ oren door.
Maar kerstboom, kaarsen zij verwijzen,
ons allen naar een heidensfeest.
Het Lichtfeest dat eens op kwam rijzen,
en omgedoopt tot Christusfeest.
Men vierde eeuwenlang geen Kerst-mis,
niet de geboorte van het Kind
Maar ruim driehonderd jaren later,
na Bethlehem dan pas begint.
Het is wel sfeervol al die lichten,
waarmee het Kerstfeest wordt gesierd.
Met blijde harten en gezichten,
hoort echter ’t Christusfeest gevierd.
Niet door een overdaad aan eten,
maar veel meer in saamhorigheid.
Van mensen die van ’t Kind nog weten,
dat kwam tot sterven toe bereid;
Wat liefde en vrede ons wil leren,
gerechtigheid ons proclameert.
Opdat de mens in hoger sferen,
Hem en de Vader, eeuwig eert.
De Kerstman immers maakt niet zalig,
met puntmuts en zijn witte baard.
Slecht opgemaakt en vaak pokdalig,
geschenken in zijn zak bewaard.
Het Christuskind schenkt eeuwig leven,
die eens voor ons op aarde kwam.
Gods Zoon, wil ons het beste geven,
die onze zonden op zich nam.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4938
’weet je wel
hoeveel ik van je hou…?
eerst door het raam
voorbij de maan
en dan van ster
naar ster
naar ster
en dan weer terug
en nóg een keer
stééds weer!’
had hij gezegd
hoe lief hij
liefde vleugels gaf...
en elke avond weer
stééds weer
de verste weg had afgelegd
zijn grootste liefde
paste niet
in de reikwijdte
van zijn kleine armpjes
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5114
Wij die de Heer verwachten,
die uit de hemel komt.
Zal zorgen door Zijn krachten,
dat ’t onrecht eens verstomd.
Hij brengt gerechtigheid,
Hij brengt aan ons de vrede,
Koning van Salems stede.
Hij is ’t die ons bevrijdt.
Hij zal de banden breken,
al wat ons nog bekneld.
Hij laat de bazuin steken,
die klinkt over het veld.
Hij, Overwinnaar, Held,
Laat ’t koninkrijk ons melden,
Hij maakt ons welgestelden.
Die in de vrijheid stelt.
De morgenstond zal komen,
waarop de Heer verschijnt.
Het hemelslicht zal stromen,
dat nimmermeer verdwijnt.
Treedt Hem dan tegemoet,
Uw hart vervuld van vreugde,
Dat zich in Hem verheugde,
Hem jubelend begroet.
Melodie L.v.d.K. 121 en 126
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4250
Er zijn soms van die nachten,
dat het wel lijkt of Jezus komt.
Een ster straalt meer dan anders
en alles om mij heen verstomt.
’k Zie dat in ijle verten
een heerlijk morgenlicht opgaat
en op mijn netvlies trillend
het beeld van de Verlosser staat.
Ik denk weer aan de avond,
dat vader mij ’t verhaal voorlas
van Jezus die op aarde
voor ieder mens gekomen was.
Weer hoor ik eng’len zingen
op de antieke grammofoon.
De plaat was haast versleten
en toch klonk het zo wonderschoon.
Maar bij het pril ontwaken
zie ik geen enk’le herder staan.
De beelden die ik meedroeg
zijn als in dromen opgegaan.
Misschien dat deze nacht wel
het licht straalt van die wond’re ster,
mijn vader zacht zal wenken:
Kom nu maar mee, het is zover!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3371
Je zult deez’ wereld eens verlaten,
wanneer je adem je ontvliedt.
Die door je mond en je neusgaten,
aan ’t aards bestaan een einde biedt.
Dan zul je naar Gods hoogten stijgen,
waar Hij bij d’ hemeldeur je wacht.
En uit Zijn hand de lichttoorts krijgen,
als d’ engel je heeft thuisgebracht.
Die lichttoorts zul je altijd dragen,
en waarop brandt de gouden vlam.
Een witte mantel zul je dragen,
gelijk elkeen van Christus stam.
Gods ereteken zal Hij schenken,
voor liefde, moed, beleid en trouw.
En je daarmede blij gedenken,
in ’t hemelslicht wat je aanschouwt.
In eeuw’ge vreugde zul je delen,
in ’t hemelslicht zul je steeds gaan.
En dansen, zingen met de velen,
die met je om Gods troon doen staan.
God zal je hart met vrede sieren,
je krijgt van Hem het hemelsloon.
En in het hemelse plezieren,
klinkt blijde jubel, wonderschoon.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 9319
God heeft je bij je naam geroepen,
die jou als Vader teer bemint.
Je mag straks dalen in het water,
waardoor jouw leven nieuw begint.
Gedompeld mag je in de vloed,
gereinigd worden van je zonden.
Met Vader, Zoon en Heil’ge Geest,
voor altijd met die drie verbonden.
God heeft je bij je naam geroepen,
Hij nam je op in zijn verbond.
Je zult voor eeuwig bij Hem horen,
door liefdewoorden uit zijn mond.
De Heer Hij neemt je bij de hand,
Hij zal jouw leven veilig leiden.
Tot jij eens komen zult in ’t land,
van eeuw’ge vreugde en verblijden.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2771
Voor het laatst omarmden wij elkaar
en keken wij elkaar in ’t oog.
Je zou mij spoedig gaan verlaten,
op reis gaand reizend naar omhoog.
Je tijd op aarde was verstreken,
de laatste uren vlogen om.
Ik wist jij hebt steeds uitgekeken,
naar ’t komen in Gods heiligdom.
Wij lieten onze tranen lopen,
wetend ’t afscheid is niet voorgoed.
En beiden naar het weerzien uitzien,
dat d’ een de ander weer ontmoet.
Toch zag ik in jouw ogen vreugde,
want jij zou naar je Heiland gaan.
Waarop je hart zich zo verheugde,
en bij de Heer aan tafel gaan.
Ik deed je wangen zachtjes kussen.
hield voor het laatst jouw handen vast.
Ik wist voor jou stond te gebeuren,
bevrijding van je aardse last.
Tot weerziens, was wat jij deed zeggen,
bereid om gerust heen te gaan.
Je leven in Gods hand te leggen,
met vreugde op de hemel aan.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 7413
De geboorte van Gods Zoon
is door velen reeds bestreden
en het pad van christenzijn
wordt met voeten ruw getreden.
Langzaamaan verdwijnt de ster
en de eng’len met hun zangen.
Waar zijn wijzen nog bereid
de Verlosser te ontvangen.
En hierboven roept God op
tot een grotere bezinning.
Soms knielt er een enk’ling neer
en boekt Hij een overwinning.
Maar wat stoff’lijk is blijkt sterk,
men gelooft wat is voor ogen
en de Mammon trekt meer aan
dan de Vader in den hoge.
Is dan Jezus komst vergeefs
voor zo menig mens gebleken?
Is men op de schaam’le stal
en de kribbe uitgekeken?
Laat ons toch met blij geloof
en een hart vol liefde tonen,
dat het hemels Koningskind
ieder schepsel wil bewonen!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 5294
Op die kleine wereldbol,
in het universum draaiend,
leven velen angstig voort,
grauwend en met wellust graaiend.
Ze vernielden met elkaar
wat een paradijs moest worden,
vechtend door de eeuwen heen,
als een niets ontziende horde!
Toch riep eens een mens:”Houd op!”
Door Zijn Vader uitverkoren.
Maar helaas ging deze roep
in een woest geweld verloren.
’t Was een schreeuw om het behoud
van een troosteloze aarde,
die Hij graag veranderd had
in een vredevolle gaarde.
Weinigen slechts volgden Hem,
kwamen op Zijn roepstem nader
en verstonden Zijn gebed:
”Dat zij allen één zijn, Vader!”
Met die opdracht gaan ze voort
waar ze worden uitgezonden,
te getuigen van het Kind,
dat in doeken werd gewonden!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4616
Hij daalde bruisend van omhoog,
in wind en vuur zich openbarend.
Die waaiende zich voort bewoog,
met gouden vlammen zich verklarend.
Hij Trooster uit Gods hoog gewest,
laat thans het woord in tongen klinken.
Dat onder ons zich heeft gevest,
en wat in vuur en vlam doet blinken.
Hij brengt de volkeren te saam,
de taalbarrière blijkt doorbroken.
Want elk blijkt tot verstaan bekwaam,
en hij begrijpt wat wordt gesproken.
Hij die met vreugd’ elk hart doortrekt,
laat die met zijn gloed stil verwarmen.
Waarin de blijdschap opgewekt,
waarmee Hij allen doet omarmen.
Het is de Heil’ge Geest, beloofd,
waarop wij hoopvol deden wachten.
Hij schenkt ons ’t vuur dat nimmer dooft,
Hij onderwijst ons schenkt ons krachten.
Hij gaat en waait waarheen Hij wil,
en grenzen doet Hij overschrijden.
Hij heeft de macht, is onze spil,
Hij schenkt ons inzicht, wil ons leiden.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3968
Leer kind toch op Mijn woord te bouwen,
en op Mijn liefd’ die Ik jou schenk.
Ga daarop voort in stil vertrouwen,
wetend dat Ik je steeds gedenk.
Bepaal in handelen en in ’t spreken,
je grenzen zijnd tot je behoud.
Dan hoeft je leven niet te breken,
als jij je aan Mijn woorden houdt.
Jij mag in ‘t leven best doen tonen,
je liefde en je kwetsbaarheid.
De warmt’ die in je hart doet wonen,
en tot veel liefde is bereid.
Maar werp geen paar’len voor de zwijnen,
wat pijnlijk weer je hart bezwaart.
Nog ’t onbegrip niet laat verdwijnen,
door liefd’ aan menigeen verklaard.
Weet dat eenmaal de dag zal komen,
waarop jouw liefde wordt erkend.
Waarvan je nu nog stil doet dromen,
men waarlijk ziet wie jij echt bent.
Ik ben het die jou kan doorgronden,
weet wat van binnen in jou leeft.
Van wat er in jouw hart gevonden,
aan rijkdom is die je anderen geeft.
Hef maar je hart en ziel naar boven,
en trek je schouders kind maar recht.
Blijf in het recht en liefde geloven,
met Mij dan komt echt alles terecht.
Nu ga je door een dal van lijden,
gekwetst, getekend door de pijn.
Maar lieve kind Ik zal bevrijden,
van wat nog in je hart doet zijn.
Ik laat voor jou de dag aanbreken,
van licht, wijkend de duisternis.
Ik zal voor jou Mijn toorts aansteken,
als ’t in de nacht soms moeilijk is.
Als weer je hart bestormd met vragen,
waarin de pijn weer heftig woelt.
Die kind je niet alleen hoeft dragen,
maar die door Mij wordt meegevoeld.
Voor Lineke
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 6672
Lieve kind jij mag nu komen,
gaand tot Jezus en gedoopt.
Met het water dat zal stromen,
wat rijkelijk over jouw hoofd loopt.
Daarna ben je hecht verbonden,
met Vader, Zoon en Heil’ge Geest.
‘t Water wist je van de zonden,
’t is Gods woord wat je geneest.
Bij de kring zul je nu horen,
opgenomen in ’t verbond.
Leven mag je als herboren,
vanaf deze blijde morgenstond.
Want wij hebben je gedragen,
liefdevol tot ’s Vaders troon.
Gelovend dat Hij jou zal schragen,
en je eens brengen tot zijn woon.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4035
het eeuwig leven tegemoet.
Waar 't Goddelijk licht je zal omgeven,
en je door Jezus wordt begroet.
Een nieuw gedaante als een vlinder,
die door Gods tuinen gaat zo blij.
Zo zul je leven zonder hinder,
van alle aardse banden vrij.
Van hier naar daar mag je ontpoppen,
zoals een rups tot vlinder wordt.
En op de hemeldeuren kloppen,
bereikt hebt 's ladders hoogste sport.
God laat je immers transformeren,
naar hemelwaarden ongekend.
Ontvangt een lichaam naar Gods sferen,
waardoor je straks een heem'ling bent.
Geheel vernieuwd zal God je maken,
een nieuwe schepping zul je zijn.
Zijn adem zal je aan doen raken,
voorgoed zul je dan zalig zijn.
God laat dit door zijn woord beloven,
vertrouw er op, Hij maakt het waar.
Wanneer Hij je in je reis naar boven,
verandert met een handgebaar.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5651
een Weihnachtsoratorium.
Schoon klonken breed de mooiste klanken,
van 't hemels consistorium.
De stemmen deden zich goed mengen,
in menig mooie aria.
En 't recitatief ook goed brengen,
met goed gevoel voor varia.
Dit stuk muziek heeft eens verklonken,
met 't eer aan God en 't Gloria.
Voor herders die in Beth'lems velden,
bekend stonden als paria.
En juist aan hen, liet God verkonden,
blijde geboorte van Het Kind.
Dat voor de wereld en haar zonden,
gekomen was, die Hij bemint.
Zo deed met Kerstmis eeuwen later,
de grote Bach geëerd geroemd.
Zijn grote Kerst-mis aan ons horen,
ook oratorium genoemd.
Ook daarin wordt Het kind bezongen,
en aan God d' hoogste eer gebracht.
Waarin de jongensstemmen zongen,
bij 't kaarsenlicht in de Kerstnacht.
Rond Kerstmis mogen wij 't weer horen,
't Jauchzend frohlockend dat weerklinkt.
Voor 't Christuskind dat in de kribbe,
hoort hoe het Bachkoor voor Hem zingt.
Muziek doet Zijn geboort' omgeven,
en 't in de hemel ook gewend.
Waar Hij voor dat Hij kwam deed leven,
voor God Zijn komst hier had gepland.
Wie luistert naar gewijde klanken,
bemerkt, zijn hart raakt blij verstild.
Die hem van binnen teder raken,
zacht naar Gods hoogten opgetild.
Van engelenzang en koor genieten,
is immers 't mooiste tijdverdrijf.
Want wij zijn Gods vergeet-mij-nieten,
wachtend op 't hemelse verblijf.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Bollen, Annita
- Categorie: Kerst
- Hits: 9270
Ik wens je sterke schouders om de zorgen van vandaag en morgen te dragen.
Alerte oren om de roepstem van je hart te horen en om de noden van je medemensen te herkennen
Onvermoeibare voeten om je eigen levensweg te stappen.
Stralende ogen om het mooie in de schepping te zien en om de Heer in de mense naast je te ontmoeten.
Open handen om wat mensen je in vertrouwen bieden te ontvangen.
Een glimlach om je grote en kleine zorgen te relativeren en om wie stil langs de weg blijft zitten
aan te moedigen.
Een kloppend hart om bidden te danken in de geborgenheid van de Heer.
Een hart ruim genoeg voor wie er even in wil schuilen.
Zalig Kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar
Annita Bollen
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5483
Er is een kindergraf gedolven,
plaats waar jij nu in rusten mag.
Waarin je stilletjes doet slapen,
wachtend bent op de Grote dag.
’t Is slechts je lichaam wat wij brengen,
je ziel steeg immers op tot God.
Verdriet en vreugde laat zich mengen,
want jij verkreeg je hemels lot.
De kist gesierd met witte bloemen,
zakt strakjes langzaam in de grond.
Maar jij mag reeds je Schepper roemen,
en wachten op de Morgenstond.
Een marmeren steen zal straks bedekken,
de plaats mijn kind waar jij nu ligt.
God deed Zijn handen naar jou strekken,
jij leeft nu in Zijn heerlijk licht.
Gebeiteld komt je naam in ’t marmer,
daar als herinnering ingegrift.
Maar wij zijn jou, ons kind wel armer,
wat in onz’ harten staat gegrift.
Jouw beelt’nis zullen wij steeds dragen,
mee, diep van binnen in ons hart.
En smekend aan de Heer Hem vragen,
of Hij wil stillen onze smart.
Wij zullen kind je nooit vergeten,
jij was ons dierbaar en bemind.
Het afscheid raakt nooit weggesleten,
waarin de pijn zich diep bevindt.
Maar eenmaal is er weer ’t ontmoeten,
bij God in ’t hemelse milieu.
Waar wij je eens opnieuw begroeten,
tot straks ons lieve kind, Adieu!