- Details
- Geschreven door: Verweerd, Joke
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 11351
zo kwestbaar en zo klein
weerloos in de nieuwe morgen
Wie zal waken? Wie zal zorgen?
Hoe zul je geborgen zijn..
weerloos in de nieuwe morgen
Wie zal waken? Wie zal zorgen?
Hoe zul je geborgen zijn..
Als niet Een zijn vleugels wijs
over je houdt uitgespreid!
Een, die elke adem telt
toekomst schept en ruimte stelt...
over je houdt uitgespreid!
Een, die elke adem telt
toekomst schept en ruimte stelt...
Joke Verweerd
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6227
Kindje van ver
we hebben zó
naar je verlangd-
we hebben God
om jou gebeden -
en nu je bij ons woont
hier in ons huis
zullen wij je
alle liefde geven -
hier bij ons
hier is je thuis!
we hebben zó
naar je verlangd-
we hebben God
om jou gebeden -
en nu je bij ons woont
hier in ons huis
zullen wij je
alle liefde geven -
hier bij ons
hier is je thuis!
Ina Sipkes de Smit
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 8536
klein en stil
groeit een nieuw leven
tot een groot en zoet geheim
in de moederschoot geweven
wordt het kind wie het zal zijn
klein en stil
nog voor ons weten
had Zijn hand zich uitgestrekt
alles was al uitgemeten
met Zijn liefde overdekt
klein en stil
vormt dit nieuw leven
alle zin van ons bestaan
door de Heer aan ons gegeven
krijgt het kind zijn eigen naam
groeit een nieuw leven
tot een groot en zoet geheim
in de moederschoot geweven
wordt het kind wie het zal zijn
klein en stil
nog voor ons weten
had Zijn hand zich uitgestrekt
alles was al uitgemeten
met Zijn liefde overdekt
klein en stil
vormt dit nieuw leven
alle zin van ons bestaan
door de Heer aan ons gegeven
krijgt het kind zijn eigen naam
April 2005
© Cobie Verheij-de Peuter
Uit: "Licht Verlangen"
De bundel met bijna 80 gedichten is hier>>>> te bestellen.
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 10998
Klein wonderkind, goed gezind
oogjes die schitterend blinken
in ’t licht van ’t leven zelf
en verwondering van mensen
die ook die onschuld wensen.
Mijn lief miniatuurtje
met zo’n kleine handjes
graaiend in het rond
en nog geen tandjes
in jouw goedlachse mond
zo onbevangen lachend
naar de hele wereld toe
zo fris nu nog…
maar straks zo moe
Slaapzacht m’n lieve schat
En doe nu gauw je oogjes toe.
oogjes die schitterend blinken
in ’t licht van ’t leven zelf
en verwondering van mensen
die ook die onschuld wensen.
Mijn lief miniatuurtje
met zo’n kleine handjes
graaiend in het rond
en nog geen tandjes
in jouw goedlachse mond
zo onbevangen lachend
naar de hele wereld toe
zo fris nu nog…
maar straks zo moe
Slaapzacht m’n lieve schat
En doe nu gauw je oogjes toe.
Victor van der Daelen
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6280
Je komt onze wereld
zó verrijken
en leert ons
weer
nieuwsgierig
naar het leven
en naar
kleine dingen
kijken
zó verrijken
en leert ons
weer
nieuwsgierig
naar het leven
en naar
kleine dingen
kijken
Ina Sipkes de Smit
- Details
- Geschreven door: Chatfant Gedichtensite.nl
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 5866
Matthias, kind van mijn dromen,
Een mensenkind,
een Godsgeschenk,
Omdat een kind meer is dan een kind alleen:
Een toekomst in een notendop.
Chatfant
ingezonden 30 april 2005
Een mensenkind,
een Godsgeschenk,
Omdat een kind meer is dan een kind alleen:
Een toekomst in een notendop.
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6466
Je eerste kreetje
heb ik stil begroet
Het was een wonderschoon geluid
Van klank en kleur
en ook de geur
die om je warme lijfje hing
dat blijft in mijn herinnering
Ik heb je overal
gestreeld
gekust
je niet bewust van jou bestaan
Van nu af aan heb jij een naam
heb ik stil begroet
Het was een wonderschoon geluid
Van klank en kleur
en ook de geur
die om je warme lijfje hing
dat blijft in mijn herinnering
Ik heb je overal
gestreeld
gekust
je niet bewust van jou bestaan
Van nu af aan heb jij een naam
Ina Sipkes - de Smit
- Details
- Geschreven door: Bakker, Henk en Anja
- Categorie: Doop kinderen
- Hits: 16697
Ons geluk is te groot om te verwoorden,
of te bezingen in een lied.
Je kunt slechts dankbaar je handen vouwen
wanneer je dit nieuwe leven ziet.
of te bezingen in een lied.
Je kunt slechts dankbaar je handen vouwen
wanneer je dit nieuwe leven ziet.
Henk en Anja Bakker
- Details
- Geschreven door: Drijver, Greet
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 7849
Twee kleine voetjes, nog niet wetend hoe te gaan,
in deze grote wereld waarin je niet alleen behoeft te gaan.
Lief, klein mensje, neem Zijn hand.
Hij leidt je door dit Vaderland.
- Details
- Geschreven door: Pejovi Gedichtensite.nl
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6105
Met dit pasgeboren wonder, door de
Schepper ons gegeven,
waarmee wij biddend voor Zijn altaar staan,
wordt door de doop van dit prille, nieuwe, jonge leven,
met de Heer een belofte aangegaan.
Dit kind, in Gods verbond nu opgenomen,
mag weten, door dit teken is er Hoop;
want waar zijn pad ook uit mag komen,
hij draagt de belofte van de Doop.
Bij storm, duisternis of donkere machten,
in een koude, wrede wereld heel alleen,
mag hij, van U, o Heer, zijn steun verwachten
en schuilen met Uw liefde om zich heen.
Heer, wij willen U deemoedig vragen:
wilt u dit kind, dat uit onze liefde is gegroeid,
in Uw sterke Vaderarmen dragen
zodat hij in Uw waarheid groeit en bloeit.
Amen
Pejovi
Oma & Opa Visser
- Details
- Geschreven door: FranseGuido Gedichtensite.nl
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4421
Twee handen zullen mij steeds leiden,
twee handen tonen mij de weg.
Twee handen zullen mij steeds steunen,
twee handen ,waarin ik mijn hand leg...
Twee handen zullen mij beschermen,
twee handen bestemmen steeds mijn lot.
Twee handen zullen mij steeds dragen,
twee handen,..."t zijn de handen van God.
twee handen tonen mij de weg.
Twee handen zullen mij steeds steunen,
twee handen ,waarin ik mijn hand leg...
Twee handen zullen mij beschermen,
twee handen bestemmen steeds mijn lot.
Twee handen zullen mij steeds dragen,
twee handen,..."t zijn de handen van God.
FranseGuido
ingezonden 29 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Lijden
- Hits: 8708
De zon schijnt over het land
bloemen bloeien, bomen groeien.
Dieren en mensen kijken naar ons huis
en gaan verder met leven, gewoon verder.
Wij voelen ons vreemden die stiekem door
het lichaam heen en weer lopen en soms
op iets trappen wat ons gek maakt.
Zelfs de haren doen pijn en de ogen, neus, lippen
ja, het hele gezicht doet pijn.
Niemand die het ziet want wij zijn
de onzichtbare van de maatschappij.
De pijn snijdt tot in de ziel.
Wij allen lijden pijn maar
kunnen er niets aan doen
want het is dol in ons huis
ja, het is dol in ons huis.
Binnen brandt de lamp
want het is donker in huis
zodat wij de pijn niet voelen
in onze ziel, in ons hart.
Dagen rijgen zich aan elkaar
zon en regen wisselen elkaar af.
Buiten geniet men van het leven
binnen brandt de lamp op een laag pitje.
Levend begraven in ons lichaam
lopen wij de dood tegemoet
voelen niemand naast ons
willen ook niemand naast ons voelen want
dan ziet men de pijn, onze pijn
dat maakt alles erger, veel erger.
Pillen, poeders en drankjes
verdoven onze gedachten
en gedachteloos kijken wij
een troosteloze wereld in.
Niemand luistert meer omdat
mensen als wij in een wereld leven
van pillen, drankjes en poeders
die ons lichaam uit put, zo uit put
dat de vreugde van de dood
groeit in het Licht voor ons uit.
Op een dag gaat de lamp uit
sluiten onze ogen voorgoed
en gaat voor ons ook de zon schijnen
zodat ook wij in een wereld
mogen leven vol vreugde en Licht.
Dan is de pijn voorgoed verdwenen
de ziel is meegegaan terwijl de dolheid
in de wereld blijft bestaan, altijd maar blijft bestaan
totdat de dood een eind maakt aan
een leven vol duisternis en verdriet.
bloemen bloeien, bomen groeien.
Dieren en mensen kijken naar ons huis
en gaan verder met leven, gewoon verder.
Wij voelen ons vreemden die stiekem door
het lichaam heen en weer lopen en soms
op iets trappen wat ons gek maakt.
Zelfs de haren doen pijn en de ogen, neus, lippen
ja, het hele gezicht doet pijn.
Niemand die het ziet want wij zijn
de onzichtbare van de maatschappij.
De pijn snijdt tot in de ziel.
Wij allen lijden pijn maar
kunnen er niets aan doen
want het is dol in ons huis
ja, het is dol in ons huis.
Binnen brandt de lamp
want het is donker in huis
zodat wij de pijn niet voelen
in onze ziel, in ons hart.
Dagen rijgen zich aan elkaar
zon en regen wisselen elkaar af.
Buiten geniet men van het leven
binnen brandt de lamp op een laag pitje.
Levend begraven in ons lichaam
lopen wij de dood tegemoet
voelen niemand naast ons
willen ook niemand naast ons voelen want
dan ziet men de pijn, onze pijn
dat maakt alles erger, veel erger.
Pillen, poeders en drankjes
verdoven onze gedachten
en gedachteloos kijken wij
een troosteloze wereld in.
Niemand luistert meer omdat
mensen als wij in een wereld leven
van pillen, drankjes en poeders
die ons lichaam uit put, zo uit put
dat de vreugde van de dood
groeit in het Licht voor ons uit.
Op een dag gaat de lamp uit
sluiten onze ogen voorgoed
en gaat voor ons ook de zon schijnen
zodat ook wij in een wereld
mogen leven vol vreugde en Licht.
Dan is de pijn voorgoed verdwenen
de ziel is meegegaan terwijl de dolheid
in de wereld blijft bestaan, altijd maar blijft bestaan
totdat de dood een eind maakt aan
een leven vol duisternis en verdriet.
Klaas van Eijbergen
ingezonden 25 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Steenberghs, Lieve
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 6389
In zeven vlechten
toegewijd aan God
sloeg ik die mij knechtten
donder op verrot
Om me de les te lezen
bond je mij aan m'n bed
met zeven verse pezen
'k heb het je belet
Je kwam met zeven touwen
nooit gebruikt
soepel als vrouwen
m'n kracht werd niet gefnuikt
Je vlocht mijn haren
in de schering van 't getouw
kon ze toch bewaren
mijn geheimen niet voor jou
Maar
aan jouw blote schoot
Delila
raakte ik m'n ogen kwijt
blind, bijna dood Delila
nog altijd Godgewijd
Nog eenmaal opstaan
tussen brekende tempelzuilen
mijn ogen opwaarts slaan
en de vijand horen huilen
liefs
Samson
toegewijd aan God
sloeg ik die mij knechtten
donder op verrot
Om me de les te lezen
bond je mij aan m'n bed
met zeven verse pezen
'k heb het je belet
Je kwam met zeven touwen
nooit gebruikt
soepel als vrouwen
m'n kracht werd niet gefnuikt
Je vlocht mijn haren
in de schering van 't getouw
kon ze toch bewaren
mijn geheimen niet voor jou
Maar
aan jouw blote schoot
Delila
raakte ik m'n ogen kwijt
blind, bijna dood Delila
nog altijd Godgewijd
Nog eenmaal opstaan
tussen brekende tempelzuilen
mijn ogen opwaarts slaan
en de vijand horen huilen
liefs
Samson
Lieve Steenberghs
ingezonden 3 april 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Overlijden
- Hits: 4316
Ik staar met mijn betraande ogen
in het nog vers gedolven graf
en hoop nog even dat ik word bedrogen,
maar langzaam zakt de kist tot aan de bodem af.
Te jong, te snel werd dit verziekt bestaan
tot in de diepste vezels afgebroken,
de geest gerijpt, de nieuwe toekomst pril ontloken,
de aarde neemt haar lichaam mee,
wat ras tot stof zal zijn vergaan.
Herinnering is nooit meer stuk te krijgen,
de kinderen zijn immers spiegel van haar ziel,
zo leeft zij voort in vele harten en in gedachten kniel
ik zonder woorden neer en kan alleen maar zwijgen.
Tot slot zing ik van dood die nimmermeer zal zijn
en van verdriet wat ooit een plaatsje ruimt voor dankbaarheid,
dan wordt die grauwe aardse strijd
tot hemels licht getild,
gedragen door een eeuwigdurend feestelijk refrein!
in het nog vers gedolven graf
en hoop nog even dat ik word bedrogen,
maar langzaam zakt de kist tot aan de bodem af.
Te jong, te snel werd dit verziekt bestaan
tot in de diepste vezels afgebroken,
de geest gerijpt, de nieuwe toekomst pril ontloken,
de aarde neemt haar lichaam mee,
wat ras tot stof zal zijn vergaan.
Herinnering is nooit meer stuk te krijgen,
de kinderen zijn immers spiegel van haar ziel,
zo leeft zij voort in vele harten en in gedachten kniel
ik zonder woorden neer en kan alleen maar zwijgen.
Tot slot zing ik van dood die nimmermeer zal zijn
en van verdriet wat ooit een plaatsje ruimt voor dankbaarheid,
dan wordt die grauwe aardse strijd
tot hemels licht getild,
gedragen door een eeuwigdurend feestelijk refrein!
Niek van der Hoest
ingezonden 27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 6662
Met opgeheven vuist schreeuw ik tot u. o God;
een land van diamant en stof verwordt door streken
van mensentuig,
vermangeld en verspeeld door hersenloze leken,
gestaalde ogen boren haat,
één sprankje hoop dat snel vergaat
met torenhoge stapels lijken,
verminkt, verrot tot op het bot.
Ik zie dat kleine joch,
vel over been verteerd,
zijn schitterende ogen glanzen nog
en toch
is hij het zorgeloze spelen levenslang verleerd.
Zijn moeder is niet meer,
zijn vader is verdwenen aan het front
en moederziel alleen verstomt
zijn klagelijk gehuil,
alsof zijn broze leven nooit bestond;
naast hem een kleine anonieme kuil.
Is dat uw schepping, Heer,
verdoemd door louter laf gespuis?
Zij laten slechts de troosteloze resten van een gegeseld huis,
zo hebben dwazen haat en woesternij gezaaid
en wat eens vrede was is tot verpulverd puin verwaaid.
Niek van der Hoest
27 juni 2005
een land van diamant en stof verwordt door streken
van mensentuig,
vermangeld en verspeeld door hersenloze leken,
gestaalde ogen boren haat,
één sprankje hoop dat snel vergaat
met torenhoge stapels lijken,
verminkt, verrot tot op het bot.
Ik zie dat kleine joch,
vel over been verteerd,
zijn schitterende ogen glanzen nog
en toch
is hij het zorgeloze spelen levenslang verleerd.
Zijn moeder is niet meer,
zijn vader is verdwenen aan het front
en moederziel alleen verstomt
zijn klagelijk gehuil,
alsof zijn broze leven nooit bestond;
naast hem een kleine anonieme kuil.
Is dat uw schepping, Heer,
verdoemd door louter laf gespuis?
Zij laten slechts de troosteloze resten van een gegeseld huis,
zo hebben dwazen haat en woesternij gezaaid
en wat eens vrede was is tot verpulverd puin verwaaid.
Niek van der Hoest
27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 6237
ging hij de weg van zweet en bloed.
"Dag Joodse rabbi, wees gegroet,
waar is je koninklijke luister?"
Was ik het die hem zo afschuwelijk verried?
Pas toen de haan wel driemaal kraaide,
keek Jezus Petrus aan, maar hij verdraaide
zijn leugenwoorden met: ik ken hem niet!
"Ik ken hem niet .... , ik ken hem niet",
dat zijn ook onze wrange woorden,
de waarheid die wij blind en bot verstoorden
met loze kreten telkens weer: ik ken hem niet!
Maar als dan alles lijkt te zijn verloren,
breekt eeuwig licht weldadig door
en hoor:
HET IS VOLBRACHT,
een gloedvol teken in de nacht,
zo maar om niet: wie oren heeft die hore!
Niek van der Hoest
27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Koningshuis
- Hits: 9151
Liefdespand
opnieuw ontvangen,
nieuwe loot
die bloeien gaat.
Oranjedochter
opent ogen,
in de nieuwe
dageraad.
In haar naam
ligt stil verborgen
't konink'lijk bloed
dat door haar stroomt
Alexia
wees dan welkom
in ons land
waar "vrede" woont.
n.a.v. de geboorte van Prinses Alexia Juliana Marcela Laurentien d.d. 27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 8149
Jij kindje
dat zó heerlijk
slaapt
geen weet hebt
van wat
in de wereld
woedt
slaap jij maar
rustig
ongestoord
wij houden stil
de wacht
en bóvenal
is er het weten
dat God ook jou behoedt.
dat zó heerlijk
slaapt
geen weet hebt
van wat
in de wereld
woedt
slaap jij maar
rustig
ongestoord
wij houden stil
de wacht
en bóvenal
is er het weten
dat God ook jou behoedt.
Ina Sipkes de Smit
- Details
- Geschreven door: Peypers, Ankie
- Categorie: Vrede
- Hits: 7339
De vrijheid kwam in het voorjaar
de vrijheid komt in het voorjaar
kijk maar we vieren haar
de vrijheid komt in het voorjaar
kijk maar we vieren haar
ze kwam kapot en in tranen
ze had oorlog onder de leden
je kon niet geloven
dat komt ze te boven
haar lauwerkrans was voor doden.
ze had oorlog onder de leden
je kon niet geloven
dat komt ze te boven
haar lauwerkrans was voor doden.
maar ze vroeg ons haar door te geven
ik lig in julllie handen, zei ze
wees niet stil, zoals ik niet stil was
denk niet dat het onmogelikjk is
denk dat het onmogelijk is, maar doe het
ik lig in julllie handen, zei ze
wees niet stil, zoals ik niet stil was
denk niet dat het onmogelikjk is
denk dat het onmogelijk is, maar doe het
neem me mee
naar waar ik niet ben
neem me mee, zegt ze
laat me leven.
naar waar ik niet ben
neem me mee, zegt ze
laat me leven.
Ankie Peypers
- Details
- Geschreven door: Ribbers, Joke
- Categorie: Pinksteren
- Hits: 13409
1. Zij zit als een vogel, broedend op het water,
onder haar de chaos van de eerste dag;
zij zucht en zij zingt, moeder van de schepping,
wachtend op het woord totdat zij baren mag.
2. Zij zweeft boven zee, zweeft boven de bergen,
zoekend naar een plaats onder de hemelboog;
zij rust in de schoot, wachtend op het wonder
dat zich daar ontvouwt, verborgen voor ons oog.
3. Zij danst in het vuur, schouwspel zonder weerga,
maakt de tongen los, taal en getuigenis,
bekeert, inspireert al wie naar haar luistert;
niets brengt haar tot zwijgen, vurig als zij is.
4. Want zij is de Geest, een met God in wezen,
gift van de Verlosser aan zijn aardse bruid;
de sleutel is zij, toegang tot de schriften,
vogel uit de hemel, witte vredesduif.
Liedboek - Lied 701 Vertaling: Joke Ribbers
(oorspronkelijke Engelse tekst: John. L. Bell en Graham Maule)
(oorspronkelijke Engelse tekst: John. L. Bell en Graham Maule)
- Details
- Geschreven door: Schagen, J.C. van
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3346
Als ik van u moet spreken,
doe ik alle mooie woorden weg
ik wil maar liever weinig zeggen
ik wil maar liever kale woorden zeggen
wat arme kale stenen, dat is mijn verhaal
mooie woorden denken alleen aan zichzelf,
ze weten van dienen niet.
de goede woorden zijn arm en naakt
als Franciscus
ze zijn trouw
enkele goede woorden, dat is genoeg
want er mag niets komen tussen u en mij
eigenlijk wil ik liever met u zwijgen.
doe ik alle mooie woorden weg
ik wil maar liever weinig zeggen
ik wil maar liever kale woorden zeggen
wat arme kale stenen, dat is mijn verhaal
mooie woorden denken alleen aan zichzelf,
ze weten van dienen niet.
de goede woorden zijn arm en naakt
als Franciscus
ze zijn trouw
enkele goede woorden, dat is genoeg
want er mag niets komen tussen u en mij
eigenlijk wil ik liever met u zwijgen.
J.C. van Schagen
- Details
- Geschreven door: Hoorn, Arjen van
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 8576
Ik wens je, kind, tot God bekeerd, herschapen en van Hem geleerd, eenmaal voor eeuwig echt te leven! Arjen van Hoorn |
- Details
- Geschreven door: Comenius, Jan Amos
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 3730
Ik dank mijn God, die gewild heeft dat ik een man van verlangen zou zijn.
Het vrlangen naar het goede is het beekje dat uit God ontspringt.
Zoals Martha heb ik veel heen en weer gelopen, nu heb ik me zoals Maria aan zijn voeten gezet.
Ik prijs je, mijn redder, dat je me op aarde geen vaderland en geen huis gegeven hebt,
zodat ik met David zeg± ik ben jouw pelgrim en jouw burger.
Je hebt me bewaard voor de dwaasheid om het toevallige aan te zien voor het wezenlijke, de weg voor het doel, het streven voor de rust, de herbergen voor het huis en het zwerven voor het vaderland.
Jan Amos Comenius
(Tjechisch geleerde, 1592-1670)
- Details
- Geschreven door: Schorlemmer, Friedrich
- Categorie: Vrede
- Hits: 7136
Ik wil een mens van vrede worden
Ik wil zo leven dat oook andere mensen leven kunnen -
naast mij, ver van mij, na mij.
Ik zoek het gesprek met wie anders denken.
Ik denk na over de vragen die ze mij stellen.
Ik wil zo leven dat ik niemand angst aanjaag.
Ik bid erom, dat ik zelf niet aan angst ten onder ga.
Ik zet mijn vermogens en kracht in voor een maatschappij waarin de mens de mens een helper is.
Friedrich Schorlemmer
- Details
- Geschreven door: Zagers, Marcel
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4121
Als ik een wonder ben
van spieren en botten
van weefsels, organen
van lucht in me
en bloed door mijn vaten - als ik zo´n wonder ben
ben jij het ook.
Als ik een mensje ben
dat honger en drost heeft
moet eten en drinken
dat bang in de nacht is
en blij met de zon is - als ik zo´n mensje ben
ben jij het ook.
Als ik geloven kan
dat liefde van ruzie
en oorlog kan winnen
dat leven zo sterk is
als licht in het donker - als ik geloven kan
kun jij het ook.
Als ik zo leven mag
in zomer en winter
met geuren en kleuren
met mensen en ergens
een God die mij vasthoudt - als ik zo leven mag
mag jij het ook.