- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Muziek
- Hits: 9552
want zie, van omhoog scheen de zon.
Hij dacht aan zijn oogst straks te maaien
en strooide zo wijds als hij kon.
Want heil, wat een vreugd' zou het wezen
als straks al zijn oogst werd vergaard.
Toch... 'k heb ook van droefheid gelezen.
Zijn werk ging met zorgen gepaard.
Onzekere tijden, zij kwamen.
Want zie, van omhoog streken neer
de vogels die 't zaad hem ontnamen,
't ontkiemende groen was niet meer.
En daar, op steenachtige gronden
kwam tierig het onkruid in zicht.
't Was of hij door onheil gezonden
zijn zwoegwerk voor niets had verricht.
Tóch... glorie! Er waren ook zaden
door zegen van boven besproeid.
Want, naast de steenachtige paden
stond graan, rijk ontkiemd en volgroeid.
De zaaier ging uit en hij maaide,
bereidde zich voor op zijn feest.
Want, dank! Er was zaad dat hij zaaide
tóch heilzaam en vruchtbaar geweest.
---
O Heer, U vraagt mij óók te zaaien,
want 'k werk immers mee aan Uw plan.
Ik bid: laat Uw Geest in mij waaien,
dan zaai ik zo wijds als ik kan.
Ik bid: Laat Uw Geest in mij waaien.
dan zaai ik zo wijds als ik kan.
(Matt. 13:1-9)
Dit gedicht is op muziek gezet door Frits Deubel.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2552
De eerste huwelijksdag is al verjaard
maar de liefde is nooit verborgen.
In de ogen van anderen zijn ze bejaard.
Soms denken ze aan hun oude zorgen.
Elke morgen geeft hij haar een zoen
terwijl ze van een nieuwe dag genieten.
Zij strikt de veter van zijn schoen
daarna gaat hij de plantjes begieten.
Na het ontbijt loopt hij naar de kast
en pakt het Bijbels dagboek.
Hij leest traag maar toch vast
een stuk uit hun levensboek.
God is niet uit hun leven verdwenen,
ook niet toen er geen kinderen kwamen.
Samen hebben ze daarover staan wenen
keken naar buiten, waren heel erg samen.
Nu op het eind van hun leven
komt Els, hun hulp twee keer
om het huis een beurt te geven
Naar haar jeugd kijken doet zeer.
Op een dag krijgt zij geen zoen,
want hij moest voor God verschijnen.
Naast het bed staat zijn lege schoen.
Langzaam zie je haar wegkwijnen.
God heeft niet lang gewacht
en heeft ook haar geroepen.
Nu zijn ze weer dag en nacht
bij elkaar en dicht bij hun Vader.
2 februari 2001
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3732
Zijn wereld stortte helemaal in,
want plots ging zijn geliefde heen;
zonder haar liefde en nabijheid,
voelt hij zich troosteloos alleen.
Vaak omringd door z’n vele vrienden,
die hem troosten waar het maar kan;
doch ondanks die goedbedoelde steun,
leeft hij toch als een eenzaam man.
Meermalen bezoekt hij haar rustplaats
en spreekt in stilte met zijn vrouw;
dan vraagt hij door ’n gebed om hulp,
in die donkere tijd van rouw.
Daarom vouwt hij z’n handen en bidt:
“Heer Jezus, ik wil U smeken,
voortaan samen met mij mee te gaan,
om mijn eenzaamheid te breken!”
- Details
- Geschreven door: Boers, Henda
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2383
Als op de ruwe levenszee
wij worden bedolven
onder hoge golven
van verdriet en pijn
laat ons dan niet zinken
en hopeloos verdrinken
maar laat ons als Jona in de vis
veilig zijn geborgen
door bij U te schuilen
in Uw diepste wezen
waar een wereld van Liefde is
- Details
- Geschreven door: Veen, Jan van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3174
hij werkte op het land, bij zon en maan,
met zijn gebogen rug, hij werkte lang.
er was geen tijd voor rustig slapen gaan.
Hij molk de koeien, ploegde 't land,
hij hooide 't gras en maaide 't graan,
hij peinsde naar de lucht, hij staarde naar het zand,
naar recht getrokken voren, bij het schemer van de maan.
Zijn doordringende ogen,
keken waar de zicht door 't graan zou gaan,
met zijn welhaak en zijn rug gebogen,
welde hij de garven van het graan.
Zijn vee, zijn land, het was zijn leven,
zijn eigen ik kwam nergens voor,
voor de zijnen is hij steeds gebleven,
een vader, door en door.
De laatste dagen van zijn leven,
waren helder als een zuivere bron,
zijn leven is ons steeds gebleven,
zijn wijde blik tot aan de horizon.
______________________
Reeds van af de schepping zien wij dat de primaire levensbehoeften
voor de mens centraal stonden en als de nood te hoog werd, God er
zelf voor zorgde, Exodus 16/Deuteronomium 8.
Geboren en getogen op de boerderij 1930 tot en met 1940 zag ik hoe
dicht men bij de natuur en bij God leefde, men ploegde en maaide,
maar God gaf de wasdom. Deze generatie mensen, die in de magere
jaren 1930 tot en met 1940 in het zweet huns aanschijns deze
moeilijke tijd hebben door geworsteld, gaven ons de bron van het
geloof, geworteld in de bijbel.
- Details
- Geschreven door: Veen, Jan van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 2012
zwoegen op het land,
van zons'op- tot -ondergang,
hield hun lichaam stand.
Het paard kromde zijn rug,
de ploeg trok rechte voren,
de grauwe akkers,
werden weer opnieuw geboren.
De boer en 't paard,
zij waren samen één,
zij bogen beiden 't hoofd,
over de akkers heen.
Ik zag de boeren ploegen,
het zaad in de akkers zaaien,
ik zag ze onkruid wieden,
de haver en de rogge maaien.
De akkers en de groene weiden,
reikten tot de horizon,
de aarde gaf haar vruchten,
een onuitputtelijke bron.
Het leven op het land,
de roep van het verlangen,
het is een zegen om uit Gods handen,
de opbrengst van de aarde te ontvangen.
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Kindergedichten
- Hits: 2973
en ja… ik zal heel eerlijk zijn
ik liet hem flippen met mijn voet
hij struikelde en viel pardoes.
Hij huilde en hij schreeuwde luid
dus stak ik vlug mijn handen uit
onnozel trok ik hem omhoog
mijn naam was haas… ik zei heel droog:
Heb je je soms pijn gedaan
en bood hem vlug een zakdoek aan
ik sloeg mijn armen om hem heen
zijn tranen droogde hij meteen.
Het was een zeer gemene streek
toen hoorde ik de hele week
een stem die tot mij zei
jij hoort toch ook bij Mij?
Ik zie jou als een Koningskind
en daarom zeg Ik wat Ik vind
jij hebt een ander hard geraakt
Ik wil dat jij vergeving vraagt.
Vergeving vragen vond ik raar
maar wat God sprak was werkelijk waar
ik had toch iets verkeerds gedaan
en ben toen vlug op pad gegaan.
Ik heb aan Danny schuld bekend
ben als een haas weer weggerend
maar even later ging de bel
ik dacht, oef… dat lijkt Danny wel.
En inderdaad daar voor de deur
stond Danny met een rode kleur
hij vroeg of ik zijn vriend wou zijn
wat voelde ik mij vreselijk klein.
- Details
- Geschreven door: Pieterman, Abigaïl
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4503
Ik leefde steeds met een uitzien in mijn leven
Dat de Schepper ons een kleine wilde geven.
Heel veel hebben wij hier samen om gebeden
Ook al werd ons uitzien zeker flink bestreden.
Na een paar jaar leek het dat ik moedeloos werd
Toen werd het nog vuriger mijn stille gebed:
“Bekroon ons huwelijk met de kinderzegen…
Geef geduld in deze beproevende wegen!”
Toch kon ik het maar zo moeilijk overgeven
Ik dacht wel eens… er is toch veel meer in ’t leven?
Ja! maar dan overviel mij toch de eenzaamheid...
En kon ik soms zelfs bij m’n man m’n nood niet kwijt.
Het is voor een vrouw zulk een gevoelige zaak
Ik hoorde het in mijn dichte omgeving vaak:
“Ik ben zwanger”! “Wij verwachtten weer een kleine!”
Op zo’n moment kon ik van verdriet wegkwijnen.
Elke maand bleef toch het grote uitzien bestaan
En brak de spannende periode weer aan:
Was de eicel soms bevrucht - nieuw leven ontstaan?
Of moest ik deze hoop ook nu laten vergaan?
Wéér ongesteld? O! dan stortte mijn wereld in
Dan had ik zelfs even in het leven geen zin.
Het was funest voor mijn dosis zelfvertrouwen
Hoe moeilijk was het dan tóch Hem te vertrouwen.
Goed bedoeld zegt een bekende: "Het komt wel goed!"
Of een vriendin zegt: "Je weet toch wel hoe het moet?"
Dit brengt mij helemaal van streek en ik sla dicht
Sprakeloos rollen de tranen van m’n gezicht.
Ik zie op een kast een mooie geboortekaart
Dan denk ik ligt het nu alleen maar aan mijn aard?
Dat ik moeite heb om een afspraak te maken
Omdat ik zeker weet dat het mij zal raken?
Heere, ik weet niet hoe ik mijn kruis moet dragen.
Het is voor mij zo moeilijk om niet te klagen.
Ik zie veel baby’s en kinderen om mij heen
En wij zelf hebben er tot nu toe nog geen één.
Voor m’n gevoel ga ik zo eenzaam door ‘t leven
Ook al heeft u mij een lieve man gegeven.
Open de baarmoeder en geef een bevruchting…
blijft in beproeving toch mijn stille verzuchting.
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Kindergedichten
- Hits: 4207
heel dicht bij U gaan staan?
En mag ik U dan vragen
om met mij mee te gaan?
Want, 't goede wat ik doen wil *
dat lukt mij dikwijls niet.
En 't foute, wat ik niet wil
juist wel tot mijn verdriet.
Daarom wil ik U vragen:
Doe mij Uw woord verstaan.
Geleid mij in Uw liefde
door met mij mee te gaan.
En als ik weer eens wankel
wijst U mij dan Uw spoor.
En als ik 't niet meer weet Heer
gaat U mij dan maar voor.
Heer, 'k vraag het U eerbiedig
en gaan we zij aan zij
legt U dan uit genade
Uw hand om die van mij?
Om Jezus' wil, amen
*Paulus' woorden uit Romeinen 7:15
- Details
- Geschreven door: Hinderijk, Simon (overl. 10-12-2009)
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3115
In een hoekje
heb ik zitten huilen
op een heel klein plekje
trachtte ik te schuilen
Niemand
die mij vond
ik die er alleen
voor stond
Maar dat was maar
een idee
eigenlijk voelde iedereen
mee
Bovenal was er
de Heer
Die troostte mij
keer op keer
In mijn hoekje
zit ik daarom te bidden
met Hem
in ons midden
Zijn Licht
geeft mij de kracht
en verdrijft
de eenzame nacht
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 5694
Tussen de miljoenen schelpen
op het uitgestrekte strand,
aangespoeld door de getijden,
ligt een schelpje in het zand.
Van waar zou dit schelpje komen,
neemt de vloed het straks weer mee?
Hoe vaak werd het meegenomen
door de golven van de zee?
Hoe lang heeft het rondgedobberd
in het schuim van 't ruime sop?
Waarom roept een nietig schelpje
ineens zoveel vragen op?
Misschien zijn wij als dat schelpje
met veel schelpen om ons heen.
Net als hen met heel veel samen,
maar uiteindelijk alleen.
Liggen wij als eenzaam schelpje
plompverloren op het strand.
Levensvragen onbeantwoord,
dan is daar altijd die Hand.
Die ons oppakt en ons meeneemt,
Hand die alle schelpen spaart.
Hand waar ook gebroken schelpen
veilig in worden bewaard.
Gaaf, kapot, glad of gekarteld,
alle schelpen van de kust.
brengt die Hand naar eeuw'ge stranden
naar de wateren van rust.
Waar de doffe schelpen glanzen
en weerkaatsten in het zand
Waar gebroken schelpen helen
in de palm van Gods Hand.
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Bezinning
- Hits: 2346
maar juist daar, waar het lichter is!
Wordt door het duister 't Licht vervaagd?
Vraag dan of God je verder draagt!
Zijn er soms dagen dat je vreest?
Open je hart, ontvang Gods Geest!
Zijn er momenten van verdriet?
Er is een God die uitkomst biedt!
Snak je naar Licht en lafenis?
Aan 't kruis vind je vergiffenis!
Zijn al je lasten soms te zwaar?
Geef ze aan God, Hij neemt ze waar!
Voor ieder die zijn schuld belijdt
wordt liefdevol een Huis bereid!
Heb je jouw plan, jouw doel gemist?
De Heer heeft zich nog nooit vergist!
Lig je soms badend in het zweet?
Zie dan op Hem, die ook eens leed!
Waar God oprecht beleden wordt
schiet ieder mensenhart tekort!
Leef je verstikt in eenzaamheid?
Neem dan Gods hand die je geleidt!
Ben je gewond, ben je gekrenkt?
God is het die genezing schenkt!
Draag je in 't leven een gemis?
Weet dan, dat God een Trooster is!
Kun je je zorgen nergens kwijt?
Gods liefde duurt in eeuwigheid!
- Details
- Geschreven door: Colpa, Debby
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2109
langs dit dorre landschap
krijgt langzaam aan
meer kleur
ongemerkt
heeft het intense grijs
gewisseld
met een zachte gloed
die eerder
aan mij ontging
Subtiel
en zo klein
de veranderingen
maar onomkeerbaar
gekozen
Gewandeld heb ik
in het donker
en toen de duisternis
mij geheel insloot
geleerd
dat zij haar plaats moet krijgen
in dit leven
niet ontkennen
en geweerd
Zijn oog
rust
op mij
- Details
- Geschreven door: Antonia
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2035
sterft aan
een nare
ziekte de
ander een
dodelijk ongeval
machtige Jezus
wist dit
voor onze
geboorte al
een heilig
vasstaand feit
de geboortedag
of het
stervensuur alleen
God bepaalt
de tijd
heb je
over jouw
hele leven
erg veel
spijt
zeg het
Jezus nu
nog het
is immers
genadetijd
bedenk de
heilige poort
bekleed met
fonkelende diamanten
voor de
schitterende hemel
staat hartelijk
open wagenwijd
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2646
Ik was zo eenzaam zonder God.
Al mijn dagen waren zo zinloos
Vaak dacht ik: is dit nu mijn lot?
Mijn leven leek zo uitzichtloos..
Ik was zo eenzaam zonder God
Alle dagen leken leeg en dood
Ontevreden over mijn levenslot
Verkeerde ik vaak in ademnood.
Daarna kwam God in mijn leven
Een nieuwe wereld ging open
Ik ging mijn leven herbeleven
Door Hem ging ik ook weer hopen.
Nu ben ik niet meer eenzaam
Van God leer ik elke dag meer
Maar het gaat soms zo langzaam
Gelukkig is Hij mijn Beschermheer.
Bent u eenzaam en alleen vandaag
Laat God u dan vinden in uw leven
Nee, dat is zeker geen nederlaag
Want Hij is altijd bij u en mij gebleven.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3282
Waar ik stil stond
droomde van vrede
van liefde en troost
mijn handen
vouwde tot bede.
Waar ik stil stond
zocht hemelse woorden
mijn hart aan
Goddelijke muziek gewijd
van engelenstem
in zachte akkoorden.
Waar ik stil stond
dromend van vrede
en hemelse woorden
waar ik hoorde
zachte engelenstem
in mijn hart gewijd
aan Goddelijke muziek.
Daar hoorde ik
een stem van vrede
van liefde en troost
een stem die handen
doet vouwen tot bede
en alle leed
tot in eeuwen verbant.
- Details
- Geschreven door: Haar, Anton van der (overl. 24 jan. 2013)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 2616
Af en toe vloeit er een traan
ben ik begaan
met wereldleed
dat ik niet kan verklaren
en daarom snel vergeet
dat goed en kwaad
in woord en daad
elkander evenaren
mijn zonden denk te sparen
terwijl ik drink en eet
want alle dingen zijn gereed
van het vergoten bloed
ik weet dit voelt niet goed
en het gebroken lichaam
waarom in 's Hemels naam
vloeit er steeds weer die traan!
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2140
Ogen teneergeslagen
Kijk ik de wereld in.
Voor mij zijn de dagen
Zonder geweld een nieuw begin.
Schijnbaar onbereikbaar,
Ga ik door het leven.
Mijn gestel is breekbaar
Maar door het geloof in God.
Is mijn leven nooit in gevaar.
Mijn geest is niet gebroken,
Ook na al die jaren met pijn.
Het geloof in God geeft kracht
Vooral als ik niets meer verwacht.
Gevouwen handen en een kruis
Zorgen voor rust in mijn hart en thuis.
Ik praat met God over mijn zorgen
Hij zegt niets maar luistert naar mij
Dan begint voor mij een nieuwe morgen.
- Details
- Geschreven door: Knoester, Hans
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2274
Er is een vonk
in de dagen
vúúr in stenen
de hemel ontbolstert
zijn genadevrucht
De slagen
van de halve waarheid
tikken af
het uur van de ommekeer
is aangebroken
Wat verloren was
zal Hij vinden
- Details
- Geschreven door: Oostindiën-Guichelaar, M.M.
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3007
Dat jij zo mooi zou worden,
had niemand ooit gedacht.
’t Was voor velen niet zichtbaar,
je eigenwaarde werd continue ontkracht.
Toch stilletjes ben je open gebloeid.
Uit je knop gegroeid.
Je had meer tijd nodig dan menigeen.
Nu een stralende glinsterende parelbloem,
omdat Gods warmte door je eenzaamheid scheen.
Je zag jezelf en alles om je heen veranderen.
Maar nog steeds,
ben je anders dan anderen.
Alleen...
Jij hebt iets moois,
iets extra's meegekregen.
Door Gods mannaregen
aan jou persoonlijk toebedeeld.
Jouw eenzaamheid
is met innerlijk geluk gekruld,
met liefde en vertrouwen gestreeld.
Jij bent gevuld en hebt gevoeld,
'Hoe' God in Zijn genade deelt...
- Details
- Geschreven door: Verwaal, Jelly (overl. 14-09-2022)
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3410
van 't zich verloren voelen in de tijd;
een weg, die schijnbaar nergens meer toe leidt
en zéker niet naar 't doel, door God bereid.
Wie zó in eenzaamheid de dagen slijt
en van de ochtend naar de avond glijdt;
't bezoek van vrienden, kennissen vermijdt
en nooit wat liefde om zich heen verspreidt....
die moet naar Hem terug, die je bevrijdt
van ontevredenheid en eenzaamheid.
Als je je leven weer met Jezus leidt,
komt er weer ruimte, wordt de wereld wijd.
Dan kom je langzaamaan tot openheid,
zo gaande op de weg, die Hij bereidt.
Dan drogen tranen, die je hebt geschreid
en leef je in zijn tegenwoordigheid!
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3465
in jouw groot verdriet spreek jij een and’re taal
vrienden en familie zij kunnen niet begrijpen
het verdriet dat schuilgaat achter jouw verhaal.
Zij beseffen niet, de lange lege dagen
waarin jij zoekend uit de ramen staart
terwijl jij zomaar in jezelf blijft praten
jouw hart het uitschreeuwt tot ’s avonds laat.
De leegte is moeilijk te beschrijven
de diepte haast niet te overzien
de eenzaamheid is schrijnend en geeft vragen
maar zoek je troost bij de Vader die jij dient.
Hij doorziet en kent de vele diepten
weet zelfs wat jij de muren hebt verteld
als jij aandacht en begrip blijft zoeken
komt de Vader tegemoet gesneld.
Elke morgen laat Hij de zon weer opgaan
alle dagen grijpt Zijn liefde jou aan
verzink in Zijn innige omarming
durf weer op te gaan staan.
Laat je raken door Zijn troost en nabijheid
overspoelen door die heilzame fontein
van vrede en waarachtige liefde
tot jij weer gelukkig kunt zijn…
in Hem!
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1798
Dromen dat je iets
krijgt voor niets
dat je nergens om hoeft vragen.
Dromen dat je
leeft in luilekkerland
alles valt je zo in je hand.
Dromen dat je
wijs zult worden
zonder moeite daarvoor te doen.
Dromen dat geluk
je zo wordt toegeworpen
nooit meer leven onder druk.
Dromen,
ze zijn allen mogelijk
elk kan in vervulling gaan
door te buigen iedere avond
voor de Heer die alles schenkt
alles aan Zijn voeten leggen
vragen of Hij de rust je brengt.
Nee, nog steeds
leef je niet in
luilekkerland.
Nee, niet voor
helemaal niets
krijgen we alles in onze hand.
Eerst zul je
moeten leren buigen
voor de Heer
die alles schenkt.
Je zult moeten
leren aanvaarden
dat Hij de enige is
die geluk en leven brengt.
- Details
- Geschreven door: Hoeflaak, Johan van
- Categorie: Bezinning
- Hits: 2578
Arglistige beroering,
die mijn hart bewoog.
Ontroerd om de ontroering,
houd ik mijn oog nu droog.
Mijn ziel, gans neergebogen,
schreit nochthans naar omhoog:
"Gij weet dat ik U lief heb,
ach, dat ik U verhoog".
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Muziek
- Hits: 2173
I
Toen ik van U verdwaalde,
mijn eigen wegen zocht,
mijn hoogmoed in mij straalde
en U niet in mij mocht,
was ik van U verzworven,
vergat ‘k in U te gaan.
Ik had mijzelf verdorven,
wilde niet naast U staan.
Ik hoorde U niet vragen
of U weer binnen mocht.
U wilde mij wel dragen,
U was het die mij zocht,
maar ik liep steeds mijn wegen
en deed slechts wat ik wil.
U kwam ik niet meer tegen,
Uw stem leek voor mij stil.
Nu voel ik pijn in ‘t harte
omdat ik U verliet.
Ik bid met grote smarte:
‘Vergeet U mij nu niet!’
Wek in mijn leven hartstocht,
verlangen naar Uw stem
U bent het die mij opzocht
tot ik zing: ’k ben van Hem.’
Heer, leer mij voor U buigen
Uw liefde roept mij aan.
Leer mij voor U te juichen
en in Uw zonlicht staan.
Breek toch mijn hart weer open
dat het U binnennoodt.
Laat m’ aan Uw hand stil lopen,
geef rust mij in Uw schoot.
Te zingen op de melodieën
van psalm 130, gezang 174 en gezang 427
uit het Liedboek voor de kerken.
II
Heer, toen ik van u verdwaalde,
en mijn eigen wegen zocht,
toen mijn hoogmoed in mij straalde
en U niet meer in mij mocht,
was ik ver van U verzworven,
ik vergat in U te gaan.
‘k had mijzelf zozeer verdorven,
wilde nooit meer naast U staan.
‘k hoorde nooit Uw dringend vragen
of U bij mij binnen mocht,
Want U wilde mij wel dragen,
U was het die naar mij zocht.
Steeds liep ik mijn eigen wegen,
ik deed steeds wat ‘k zelve wil.
Nooit meer kwam ik U nog tegen,
want Uw stem leek voor mij stil.
Nu voel ik de pijn in ‘t harte
dat ik U zo zeer verliet.
Tot U bid ‘k met grote smarte:
‘Heer vergeet mij nu toch niet!’
Wek mij in mijn leven hartstocht,
en verlangen naar Uw stem.
U bent het die mij weer opzocht
tot ik zing: ‘ik ben van Hem.’
Heer, leer mij voor U te buigen
want Uw liefde roept mij aan.
Leer mij dan voor U te juichen
en nieuw in Uw zonlicht staan.
Maak opnieuw mijn harte open
dat het U weer binnennoodt.
Leer mij aan Uw hand stil lopen,
laat mij rusten in Uw schoot.
Te zingen op de melodieën
van gezang 292, 293, 435 en 475
uit het Liedboek voor de kerken.