- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2695
echt niemand je meer ziet
je zielsalleen je weg moet gaan
verkrompen van verdriet
de tijd slechts kruipend verder glijdt
en ieder ritueel
van dag tot dag hetzelfde blijft
-je voelt je zelfs te veel -
denk dan aan 't woord dat God je gaf
Hij schonk aan iedereen
een taak in 't aardse koninkrijk
je bent dus niet alleen
Hij heeft je nodig, staat je bij
je ziet het niet altijd
maar door jou heen heeft Hij op aard'
alweer een hart verblijd
misschien wel door je tranen
of je bedrukte lach
maar God, Hij heeft je nodig
gebruikt je dag aan dag!
- Details
- Geschreven door: Dijkstra, Femke
- Categorie: Vrede
- Hits: 4170
Zonder gedachten lopend op het strand,
Neerslag valt neer, de wind waait door het zand.
Voeten woelend in de zee,
Al mijn zonden met de golven mee.
Voetsporen achtergelaten in het zand,
Dat zijn momenten gegeven in Zijn hand.
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Afscheid
- Hits: 7544
't zijn nu de kleine dingen
waardoor ik jouw nabijheid proef
't zijn de herinneringen
Het zijn jouw foto's aan de muur
die mij weer op doen leven
Het is jouw geur, jouw lieve lach
die mij weer hoop doen geven
't Zijn sporen in en om ons huis
vanuit een ver verleden
Het zijn jouw woorden teer en zacht
zij leiden mij door 't heden
Je ging van hier, jouw tijd was daar
en ach, ik blijf je missen
Maar, 'k weet, omdat ik vást geloof
God zal mijn tranen wissen
Al zie en voel ik jou nu slechts
in mijn herinneringen
Daar straks zie ik je eeuwig terug
zijn we Gods hemelingen.
- Details
- Geschreven door: Steenberghs, Lieve
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4047
die draagt de buidel zaad
hij zaait het goddelijk woord
met tranen op 't gelaat
verlaten is het veld
erg eenzaam loopt het spoor
langs passen welgeteld
één zaad, één traan en door
hij weent op 't droge land
alleen, die zaait en draagt
de buidel bij de hand
een stap die nooit vertraagt
eens zal hij juichend staan
met schoven om zich heen
gewist wordt elke traan
en nimmer meer alleen
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Pinksteren
- Hits: 4195
God heeft de mens
een Hulp gegeven
zodat hij niet
alleen hoeft leven.
Toen Hij die
gezonden had
zag Hij
dat het goed was.
Verheugd wil ik
aan Hem belijden:
Ja, ik laat mij
door U leiden.
Dat Uw vreugd
in mij mag stralen,
door mij heen
Uw Geest vertalen.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2669
Fluisterde dat ik spijt had
maar wist niets te zeggen
heb U lief maar geen woorden
die afstand kunnen overbruggen
geen zicht dat ik Uw ogen zie.
Neem alleen mijn hand
en glimlach zwijgzaam
leg Uw wang tegen die van mij
kom naar mij toe en kijk in
mijn ogen met Uw rustige blik.
Verzeker mij vrede en geluk
geef mij gevoel van liefde
wees zekerheid die mij leidt
als ik in eenzaamheid ga
wegen tussen vele mensen.
- Details
- Geschreven door: Steenberghs, Lieve
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3052
het bloed droop uit Zijn hand en uit Zijn voet
aan ied're kant een spoor van lopend leed
Hij leed een pijn waar niemand iets van weet
maar zweeg gedwee. Was Hij het of Zijn bloed
dat stierf, die stierf en weer ontsprong als vloed
als wassend water, Hij, zo hoog zo breed
zo diep, die nooit een ander bloeden deed
Hij heeft een onverdiende straf geboet
de wind zingt letters van Zijn naam, heel zacht
en bomen schrijven klinkers van Zijn lied
de zee bespiegelt 's avonds laat Zijn pracht
als zonlicht in het westen vonken schiet
heeft iemand ooit een hoger Naam bedacht
dan Zijn naam? -Heb me lief meer niet
- Details
- Geschreven door: Knoester, Hans
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1997
Rechtvaardige hand
raak zacht
mijn kwetsbare
snaren
Mijn diepste nood
klinkt als
stukgeslagen
porselein
Bros is mijn blad
dat waait
in een weerloze hoek
Ik zoek
de aarde op
om opnieuw
door Uw genade
te ontkiemen
- Details
- Geschreven door: Verwaal, Jelly (overl. 14-09-2022)
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2886
zie je de zon niet achter de wolken;
kun je je angst niet in woorden vertolken;
is je hart vaak zo koud als een steen?
Is het soms eenzaam om je heen;
voel je je dikwijls van ieder verlaten;
loop je te zoeken langs de straten
naar iemand voor jóu, maar vind je er geen?
Is het soms donker om je heen;
kun je de weg naar huis niet vinden;
loop je te tasten als een blinde
voor wie elke lichtstraal in 't duister verdween?
*********
Kind, pak de hand van je naaste vast.
En laat jóuw zon voor je naaste schijnen.
Eenzaamheid, angst en verdriet zal verdwijnen
wanneer je je naaste van zorgen ontlast.
Kind, pak de hand van je vrienden vast.
Mensen, in wie je vertrouwen kunt stellen.
Die, zichtbaar of niet, jou tóch vergezellen
omdat jouw hand in hun liefde past.
Kind, pak de hand van je Heiland vast.
Hij wil je helpen, Hij wil je leiden.
Immers, je hoeft niet alléén te strijden.
En weet: Zacht is zijn juk en licht is zijn last.
uit: "Toekomstmuziek"
- Details
- Geschreven door: Pieterman, Abigaïl
- Categorie: Bijbelse personen
- Hits: 4191
Radeloos en hulpeloos ging ik door het leven
Terwijl ik zoveel zegeningen had gekregen.
Het liefst wilde ik alles verborgen laten
En dat mijn kinderen hun verdriet vergaten.
Maar de ondragelijke nood werd ied’re dag meer
Het bezoek van de schuldheer deed me ontzettend zeer.
Zij, mijn lieve kinderen tot knechten maken?
Alsof dit de gevoeligste snaar deed raken.
Ik ging met mijn grote zielenood naar de profeet
Om te vertellen wat dit allemaal met me deed.
Elisa gaf mij vervolgens deze opdracht
Die ik zelf nu werkelijk echt nooit had verwacht:
Vraag overal in de buurt om ledige kruiken.
Zodat jij deze straks heel goed kan gaan gebruiken,
Om ze allemaal met olie vol te schenken
Ook al gaat dit uit boven je eigen denken.
Ik heb deze opdracht aan mijn zonen gegeven
Niet gelovend wat wij straks zullen gaan beleven.
Zij liepen door straten om kruiken te halen
Zonder dat zij er iets voor zouden betalen.
De olie bleef maar in de lege kruiken stromen
Als of er werkelijk geen einde aan zou komen.
Alle vaten werden met de olie gevuld
Terwijl m’n hart met veel dankbaarheid werd vervuld.
Ik heb olie verkocht en de schuld werd opgelost:
Toen werd ik zelfs van al mijn grote noden verlost.
Dit wonder bleef mij nog zeer lang in gedachten:
De Heere geeft veel meer dan wij soms verwachten!
Ook ik mag dagelijks met mijn lege vat komen,
Zodat Gods zegen rijkelijk zal mogen stromen
In mijn vat die sterk verlangt naar de Heilsfontein
Om dan met Zijn aanwezigheid vervuld te zijn.
‘gedicht betreft de weduwe uit 2 Kon 4'
- Details
- Geschreven door: Wesselius, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2879
Jarenlang koos ik mijn leven te leven,
afgezonderd van de mensen die om mij heen
misschien zelfs probeerden hun liefde te geven,
maar ik bleef volharden en bleef maar alleen.
Geloven in vriendschap is niet zo eenvoudig,
dus kan een mens kiezen voor afzondering.
Die tijd is voorbij nu, dat maakt me gelukkig,
maar het is ook een les: een mens is géén eenling.
God heeft ons geschapen om samen te leven,
samen te werken en samen te zijn.
Waarom zouden wij dan Hem niet dat geven
waartoe Hij ons roept? Dat voorkomt zoveel pijn...
Ik bid nu om kracht voor de mens die alleen is
- hetzij zelf gekozen, hetzij een gevolg -
zodat eenzaamheid voortaan geen probléém is,
maar veeleer een kans, waarop liefhebben volgt.
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2920
Geest verminkt, niet te doorgronden,
broos en kwetsbaar, zwaar geschonden,
zit zijn lichaam vastgebonden
aan een stoel met Zweedse band.
Bange blik, gescheurde kleren
wil zichzelf steeds mutuleren,
soms dan moet je hem sederen
anders loopt het uit de hand.
Agressief en onbereikbaar,
separeren onvermijdbaar,
ijzersterk, maar zo breekbaar
is hij eenzaam en alleen.
Heeft dit leven niet gekozen,
leven met het uitzichtloze,
stellen wij de diagnose;
'Zwaar autist en schizofreen.'
Door heel lief met hem te praten,
krijgt hij heel soms in de gaten,
dat hij angsten los kan laten,
dat hij toch nog wordt bemind.
En je kunt hem dan aanraken,
gaat hij zacht geluidjes maken,
komt een grijnsje op zijn kaken,
schizofreen, autist, Gods kind.
- Details
- Geschreven door: Jepkes, Michael C. M.
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2903
Zijn strijd en eenzaamheid
met een bloedend Vaderhart,
als mens in Zijn armen terug te keren.
Het is enkel om van het leven te leren.
Het vindt bij Hem een hoopvolle start.
Over de enkeling met zijn goede daden,
kwam de verdieping van Zijn woorden.
Zij die Zijn waarheid toe behoorden
kwam het uizicht op vaste paden.
Het is als met de kracht van eindeloos vergaren.
Zal de mensheid zich met God verbinden?
Met de mogelijkheid in de diepte en de hoogte
Zijn ideaal te vinden?
Het is een weg geweest van meer dan duizenden jaren.
Vanaf de Val van de mens zo alleen te staan.
Het is om Zijn grote offer te bewerken
en in aantal de vele mensen te versterken.
God moest meer dan een niet te dragen verdriet doorstaan.
In Zijn geschiedenis met Zijn gekozen personen
moest de nodige tijd worden doorlopen,
waar menigeen op bleef hopen.
Juist de goede uitkomst zich zal laten tonen.
Het gaat om de algehele bevrijding van Gods wezen,
een niet aflatende strijd van aandacht,
om Zijn kinderen te omgeven met kracht.
Het is om onze eenzaamheid niet meer te hoeven vrezen,
en Zijn tranen worden uitgewist.
- Details
- Geschreven door: Colpa, Debby
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 4193
Gekleurd zijn de dagen
het feest begint
fakkels en triomfgeschal
vieren van het leven
geluk krijgt gestalte
Grijze momenten vervagen
vrolijke klanken verdrijven
de pijn
hier en nu
de smaak van overvloed
een volle beker
aan mijn lippen
Water wordt wijn
Hij heeft het beste
voor het laatst bewaard
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1819
In een land
waar hij niets hoort
predikt hij toch
geweld en moord
omdat zijn hart
vol zit met haat.
Blind van woede
laat satan mensen lijden.
De God van liefde
wierp satan verre weg,
omdat God liefde geeft.
Loop Gods weg,
Hij droogt de tranen
die satan veroorzaakt.
Met God in jouw leven
zal er altijd liefde zijn .
Elke dag is God met jou.
- Details
- Geschreven door: Yiooda
- Categorie: Bijbelse personen
- Hits: 3066
Morgenlied, Psalm 3.
Psalm van David.
Als hij vlucht voor zijn zoon Absalom!
O, Heer, zij staan op en zijn mijn haters?
Men zegt: "Niemand helpt, 't zijn mooie praters!"
Ik weet beter en heb U tot mijn schild,
U heft mijn hoofd; U heeft mijn eer gewild!
U riep mij vanaf Uw Heilige Berg,
"Ik heb je stem gehoord, het is heel erg!
Wees niet bang voor je zoon of smaad'lijk spreken,
ga rusten, zijn kansen zijn verkeken.
"Als je straks op staat in de morgenstond,
dan heb Ik al je vijanden verstomd!"
Tienduizenden waren er van mijn volk,
ze wilden mijn dood, maar U kwam op Uw wolk!
U heeft ze daar op de kaak geslagen,
tanden kapot en verstrooid als blagen!
De verlossing komt steeds weer van de Heer,
Hem zij de glorie, Hem is alle eer!
- Details
- Geschreven door: Yiooda
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2985
Vader, heb dank voor deze mooie dag,
voor de rijke zegen die U ons gaf.
Steeds weer opnieuw laat U ons beseffen,
dat wij onze handen mogen heffen!
Heffen tot U, Majesteit en Vader,
wij treden nu in aanbidding nader.
Wij vragen U, Heer schenk ons Uw zegen,
geef ons nu Uw heil als milde regen.
Die het Leven geeft en 't nieuwe denken,
waardoor wij helpen en niemand krenken!
Laat het einde van een dag zo wezen,
dat Uw Naam alleen maar wordt geprezen!
Wij gaan U allen danken voor Uw liefde en gena,
Halleluja Vader, bedankt voor 't Heilig Golgotha!
- Details
- Geschreven door: Pieterman, Abigaïl
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4971
Soms is het misschien helemaal m’n eigen gevoel
En weet ik alleen zelf hoe vervelend ik me voel
Als je langs me heenloopt in een brede winkelstraat
Je ogen me aankijken alsof je me zelfs haat
En je denkt: jij komt zeker van de verkeerde kant
Zonder te beseffen hoe zwaar dit dan bij mij landt
En hoeveel je op dat ogenblik bij mij losmaakt
Omdat je nu het diepste plekje van m’n hart raakt.
Wist je dat dit voor mij soms een enorme strijd is?
Het zeer eenzaam voelen in de wereld is niet mis.
Wat jij voelt voor een jongen voel ik dus voor een meid
Ik vecht hier tegen maar raak de gevoelens niet kwijt.
Het liefst zou ik me niet zo mannelijk gedragen
Niet af en toe jongensachtige kleding dragen
Zou ik dit niet doen, dan doe ik mij schijnheilig voor
En heeft uiteindelijk iemand het toch nog wel door.
Het liefst zou ik over dit alles willen zwijgen
Maar ik kan er slecht tegen als mijn ouders dreigen:
Als jij je zo gedraagt mag je in huis niet blijven
Leer toch eens om alles niet zo te overdrijven.
Verwonderlijk dat ik dan emotioneel word
Ik peins: waarom is het dat er zoveel aan mij schort?
Waarom voel ik mij zo verstoten en verlaten?
En houdt werkelijk iedereen mij in de gaten?
O God, ziet U niet dat ik zo eenzaam moet leven?
Waarom hebt U mij deze gevoelens gegeven?
Ik zou tegen de godsdienst willen zeggen: vaarwel
Ook al zal ik dan straks zeker komen in de hel.
Omdat ik weet: U leeft! kan ik U niet loslaten
En wil ik U ondanks mijn zware strijd niet haten.
O God van heil, red mijn leven, vergeef mijn zonden,
Ik kom tot U alleen, genees mijn diepe wonden.
(Geschreven vanuit de belevingswereld van een anders geaarde die ik een tijd terug ontmoet heb)
- Details
- Geschreven door: Casier, Greta
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4177
nog innig verbonden
met grijs geworden haar
en in ziekte en zorgen
zo werden zij hoogbejaard
man en vrouw de handen verstrengeld
's winters dicht bij de haard
de dagen eenzaam in deuren vergrendeld
d' ogen ver weggezonken
brillen en sleutels vaak zoek
- toch bleef een geborgen gevoel
met de hulp van één buur om de hoek
rimpels als diepe groeven
bruine vlekken tandenloze mond
hard en luid moest je roepen
ook als je vlak voor hen stond
zij zette hem koffie met de suiker erin
hij las moeizaam de koppen van de krant
en vroeg zij wat stond daar al binnenin
- 't was al van moorden, diefstal en brand
de dag zag er weer leeg en moedeloos uit
zij nam haar paternoster en bad voor het kruis
merkte zij de dood die rond het huis ergens schuilde
plots stokte haar stem, toen ze stilletjes huilde...
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3001
de weg van het onheil gegaan.
Geen enk'ling die mij nog zag zitten,
geen enk'ling die mij nog zag staan.
'k Was eenzaam, vertrapt en verstoten,
vernederd, verslagen, onheemd.
Ja, zelfs in mijn noodlot gedreven
van God en de wereld vervreemd.
Maar... 'k leefde en zocht als gewoonlijk
maar weer naar een plaats voor de nacht.
Toen, daar op een bank bij een kerkje
heb 'k ijlend de nacht doorgebracht.
'k Werd 's morgens doorweekt in mijn tranen
gewekt om mijn weg weer te gaan.
Want, wie in mijn wijde omgeving
zou geven om zwerversbestaan?
Toen hoorde ik plots' deze woorden:
'k Was eenzaam, verstoten, ontheemd.
'k Ben eens, in Mijn hevigste pijnen
van God en de wereld vervreemd...
't Kwam zomaar uit 't kerkje daarginder:
In eenzaamheid droeg Ik jouw pijn.
Maar, 'k lééf aan de hand van Mijn Vader
om dicht bij de minsten te zijn.
Ik keek door mijn tranen naar boven,
vernam dat mijn droefheid verdween.
Mijn eenzame uren, zij stierven.
Nu ben ik echt nooit meer alleen.
- Details
- Geschreven door: Antonia
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2717
alleen nee
er loopt
iemand naast
je
zie je
het echt
niet meer
zitten roep
Jezus red
me
heb je
het nare
gevoel ik
ben nooit
zo eenzaam
geweest
weet
dan er
is ook
een Heilige
Geest
zoek mensen
op blijf
niet hangen
in dit
lot
ga regilieuze
gedichten schrijven
of blijmoedig
zingen in
een koor
over onze
liefste almachtige
God
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 2573
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Muziek
- Hits: 9550
want zie, van omhoog scheen de zon.
Hij dacht aan zijn oogst straks te maaien
en strooide zo wijds als hij kon.
Want heil, wat een vreugd' zou het wezen
als straks al zijn oogst werd vergaard.
Toch... 'k heb ook van droefheid gelezen.
Zijn werk ging met zorgen gepaard.
Onzekere tijden, zij kwamen.
Want zie, van omhoog streken neer
de vogels die 't zaad hem ontnamen,
't ontkiemende groen was niet meer.
En daar, op steenachtige gronden
kwam tierig het onkruid in zicht.
't Was of hij door onheil gezonden
zijn zwoegwerk voor niets had verricht.
Tóch... glorie! Er waren ook zaden
door zegen van boven besproeid.
Want, naast de steenachtige paden
stond graan, rijk ontkiemd en volgroeid.
De zaaier ging uit en hij maaide,
bereidde zich voor op zijn feest.
Want, dank! Er was zaad dat hij zaaide
tóch heilzaam en vruchtbaar geweest.
---
O Heer, U vraagt mij óók te zaaien,
want 'k werk immers mee aan Uw plan.
Ik bid: laat Uw Geest in mij waaien,
dan zaai ik zo wijds als ik kan.
Ik bid: Laat Uw Geest in mij waaien.
dan zaai ik zo wijds als ik kan.
(Matt. 13:1-9)
Dit gedicht is op muziek gezet door Frits Deubel.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2551
De eerste huwelijksdag is al verjaard
maar de liefde is nooit verborgen.
In de ogen van anderen zijn ze bejaard.
Soms denken ze aan hun oude zorgen.
Elke morgen geeft hij haar een zoen
terwijl ze van een nieuwe dag genieten.
Zij strikt de veter van zijn schoen
daarna gaat hij de plantjes begieten.
Na het ontbijt loopt hij naar de kast
en pakt het Bijbels dagboek.
Hij leest traag maar toch vast
een stuk uit hun levensboek.
God is niet uit hun leven verdwenen,
ook niet toen er geen kinderen kwamen.
Samen hebben ze daarover staan wenen
keken naar buiten, waren heel erg samen.
Nu op het eind van hun leven
komt Els, hun hulp twee keer
om het huis een beurt te geven
Naar haar jeugd kijken doet zeer.
Op een dag krijgt zij geen zoen,
want hij moest voor God verschijnen.
Naast het bed staat zijn lege schoen.
Langzaam zie je haar wegkwijnen.
God heeft niet lang gewacht
en heeft ook haar geroepen.
Nu zijn ze weer dag en nacht
bij elkaar en dicht bij hun Vader.
2 februari 2001
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3731
Zijn wereld stortte helemaal in,
want plots ging zijn geliefde heen;
zonder haar liefde en nabijheid,
voelt hij zich troosteloos alleen.
Vaak omringd door z’n vele vrienden,
die hem troosten waar het maar kan;
doch ondanks die goedbedoelde steun,
leeft hij toch als een eenzaam man.
Meermalen bezoekt hij haar rustplaats
en spreekt in stilte met zijn vrouw;
dan vraagt hij door ’n gebed om hulp,
in die donkere tijd van rouw.
Daarom vouwt hij z’n handen en bidt:
“Heer Jezus, ik wil U smeken,
voortaan samen met mij mee te gaan,
om mijn eenzaamheid te breken!”