- Details
- Geschreven door: Troost, Janneke
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4789
en ze kijkt om zich heen,
bezoek mag er nu niet komen,
wat voelt zij zich alleen.
Boodschappen voor je moeder halen,
dit moet voor haar worden gedaan,
wat kan je dan er naar uitkijken,
als je zo even bij elkaar kan staan.
De boodschappen op de rollator,
en heel even kort met elkaar praten,
je ziet de tranen in haar ogen,
ze voelt zich zo eenzaam en verlaten.
De afstand die we dan moeten houden,
dit is als moeder en kind niet fijn,
maar we moeten door deze crisis,
en dat gaat met verdriet en pijn.
Maar we mogen dan ook weten,
Jezus zal in alles met ons meegaan,
omdat Hij voor ons zal zorgen,
en zo kunnen we deze periode aan.
- Details
- Geschreven door: Kimpe, Marleen de
- Categorie: Meditatie
- Hits: 1344
Ze sloegen spijkers met koppen
in het eeuwenoude kruis
Geloofden niet in Vaders oogappel
die Vaders wil volbracht
Niemand had ooit gedacht dat
ze de dood ombrachten
Een geheim mag men
niet verder vertellen
Maar het nieuws verspreidde
zich snel buiten de apostelen
De strohalm van de Levensboom
werkelijk anders niets voorhanden
Een merel bij het ochtendgloren
zingt feller als ooit tevoren
Ik in Hem en Hij in mij
deze psalm maakt ons blij
- Details
- Geschreven door: Groeneveld, Petra
- Categorie: Persoonlijk
- Hits: 1027
ik was zo heel alleen, er bleven
erge dingen gebeuren maar ik
zocht mijn troost bij U alleen.
Nu krijg ik wonderbare kracht
om alles te doorstaan, geen angst
voor het Corona meer, ik heb
geleerd om daarmee naar U
mijn Heer en Heiland toe te gaan .
Zo blijf ik staande en geef een
ander moed en kracht, en denk
aan U mijn Heiland die voor mij
het offer aan het kruis volbracht.
Amen
- Details
- Geschreven door: Klis, Bert van der
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 1260
een sierlijke vogel,
ik fleur deze moeilijke tijd,
een beetje op.
Ik ben een pauw,
steek mijn kop niet in het zand,
door mijn mooie kleuren
geef ik hoop in bange dagen.
Ik ben een pauw,
en geef een schreeuw,
omdat ik weet
dat wij elkaar nodig hebben.
Ik ben een pauw,
gemaakt door een schepper,
die er altijd voor ons zal zijn,
ons in stand houdt.
Ik ben zo trots als een pauw,
maar hou mijn veren dicht,
omdat ik er even wil zijn,
voor mensen die troost nodig hebben.
Ik ben een pauw,
en zet mijn veren op,
voor al die mensen,
die zich inzetten,
om de wereld in balans te houden.
Ik ben een pauw,
en zet mijn veren op,
kleuren van hoop,
op betere tijden!
- Details
- Geschreven door: Jacobsen, Thomas
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 2579
daar is de Stad Jerusalem;
bergen hebben er de overhand,
zij hoorden eerder er God’s stem
toen, met Izaäk en Abraham:
God had voor hen een Lam bereid;
nu is daar Het Lam uit Juda’s stam
als offer tot in eeuwigheid
er is geheel in voorzien, door Hem;
die tijd is nu aangebroken,
wij horen Zijn liefelijke stem
Hij heeft ons hart aangesproken:
de Heere bad voor de soldaten
wat zij deden, wisten zij niet,
vergeef, die buiten Salem's straten
werktuig zijn voor wat Mij geschiedt
daar, op Golgotha, stond Zijn moeder
Hij keek haar en Johannes aan:
wil voor haar zorgen, als een hoeder
vanaf heden, en voor voortaan
Heere, wil mij gedenken als Gij
in Uw koninkrijk zult ingaan;
dan zegt Hij: heden zult ge met Mij
in ’t paradijs, in Eden, staan
Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij
verlaten, hier op Golgotha:
omdat GIJ Het Offerlam zijt, vrij
voor Mijn altaar, op Moria !
Mij dorst, horen wij de Heer zeggen,
de wijn geve Hem daartoe kracht
om te spreken wat Hij wil zeggen
voor de dag eindigt in de nacht
dan spreekt de Heere Zelf op Golgotha
over God's werk van eeuwigheid:
Het Is Volbracht; gratie,gloria
aan Jezus Christus voor altijd
Vader, Ik richt Mij naar Uw hand’len:
in Uw Handen leg Ik Mijn Geest
aan ’t einde van Mijn aardse wand’len,
Mijn God zijt Gij altijd geweest
God's Zoon, Hij was in Jerusalem,
Hij heeft voor alle schuld voldaan:
looft Jezus Christus met hart en stem
straks zullen wij rondom Hem staan
bij Hem, de Heer van alle dingen
in Zijn Hofstad, Jerusalem
daar zullen wij Hem lof toezingen
in Eden's Hof, voorgoed bij Hem
daar, in 't Sieraadland, ligt Moria
begeerd door Hem, in heerlijkheid,
't Lam van God is daar, halleluja
van nu aan tot in eeuwigheid
Jerusalem zal voortaan heten,
als stad,: de Heere woont aldaar,
zo laat Ezechiël ons weten;
de Heere maakt dat eeuwig waar
- Details
- Geschreven door: Klaauw, Aad van der
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 1296
De deur is dicht.
Warme handen liggen tijdelijk
werkeloos buiten de
deur van je kamer.
Hun harten kloppen wel,
ze branden van verlangen,
maar ze kunnen even niet
jou liefde brengen.
Je zit in de kamer.
De kamer is leeg.
Je denkt aan vroeger
en peinst over
het erge niet weten.
Bellen kan wel.
Videobellen zelfs.
De Ipad kan.
Maar het erge niet weten,
knaagt.
Je weet het wel.
Ze komen wel wel weer.
Maar wanneer?
Je kijkt naar de deur.
De deur is nog steeds dicht.
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Herdenking-Bevrijding
- Hits: 1681
tegen de menselijkheid
in die afgelopen 75 jaar
de lading was groot
onontkoombaar
in hun hoofd
dag en nacht
moeten omgaan
met die beelden
voor een heel leven
veel te groot
moeten zij wachten
op betere tijden
hun lijden is pas voorbij
als ze gestorven zijn
God draagt hen
door dit lijden heen
laat littekens verdwijnen
Als ze als een adelaar
naar de hemel vliegen
door heel veel Liefde
van Engelen omringd
de banden verbroken
wat ooit littekens waren
engelenkoren heffen
een loflied aan
In Jezus' naam
bevrijding vieren
- Details
- Geschreven door: Laneuze, Priscilla
- Categorie: Pasen 40-dagentijd
- Hits: 1618
waar alles ruisloos is, roerloos stil
waar we niets hebben te begeren
tot zwijgen gebracht, gestild onze wil
Verder..., verheven in vredessferen
waar men ademloos is, voor God stil
waar we niets hebben te beweren
daar, hemels zwevende, één met Zijn Wil
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Herdenking-Bevrijding
- Hits: 1582
Oude mensen
hebben veel meegemaakt.
Oorlogsfragmenten
komen nu bovendrijven,
In deze coronatijden.
Is het oorlog hoor ik vragen
nu we niet naar buiten mogen.
Het is toch niet te geloven
dat we zo geïsoleerd moeten leven,
elkaar niet eens aan mogen raken.
Verdrietig word ik er van
dat mensen elkaar niet
meer mogen ontmoeten.
Alles moet in de ban
voedsel wordt gehamsterd.
Verwarring alom bij oude van dagen.
Waarom kan ik mijn kind niet meer zien
mogen wij elkaar zelfs niet meer aanraken?
Oude beelden herleven,
op zoek naar voedsel
kwamen ze lopend van ver.
Een beetje meel
werd door mijn schoonvader gegeven,
zij hadden een molen.
Kapot geschoten huizen, beelden
om nooit te vergeten.
Schuilkelders zittend op balen stro,
zes weken op de puinhopen
van een ver verleden.
Herleven ze in hun oude ziel
heel erg verdrietig.
Dit is niet goed voor
deze kwetsbare mens.
We komen aan bij een grens,
niet te bevatten geïsoleerd van elkaar.
Tranen rollen over mijn wangen
bij zoveel verhalen
van mensen met zoveel eelt op hun ziel.
Het enige verschil is dat we nu
alleen in ons huis dit alles
moeten aanvaarden ,
Als een niet te ontkomen hongergevoel
van isolatie naar liefde snakkend.
Het klinkt zo cru
maar ik ben zo dankbaar
dat mijn oude moedertje
het niet meer hoeft te beleven,
vorig jaar juni overleden.
Toen de oorlog net uitbrak
Moest ze als kind van 13 jaar
de deur uit, werken voor dag
en nacht bij een boer
weer een mondje
minder te voeden
(er waren 9 kinderen)
Gelukkig genoeg te eten.
Een verleden dat heel fel
doorwerkte In haar latere leven.
Haar ook sterker maakte.
Zij zat op dat stro
bij het kapotgeschoten huis
in Winterswijk
als een heel jong meisje.
Nu vieren we 75 jaar bevrijding
Geïsoleerd, wat een wrang idee is dat.
En het is maar te hopen
dat er snel verandering zal komen.
Al denk ik persoonlijk dat
dit nog even duren zal.
Geduldig zullen we moeten afwachten,
er zit niks anders op .
En dat kunnen Zij die Oude van Dagen,
we moeten ze op handen dragen
en veel liefde aan elkaar uitstralen
via skype of facetime dan maar.
- Details
- Geschreven door: Messie, Han
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 1063
daarbij waaien
denkgrage winden
om elkaar heen
drijven allerlei wolken
voor zich uit
grauwe onweersgevaarten
met wilde verlangens
of radeloze stemming
zwellen _ worden zwaar
willen zichzelf verliezen
zonnige schaapjes
zeilen blijmoedig verder
vol liefderijk vertrouwen
stil avondrood glanst voldaan
wacht rustig af
of er nog wensen komen
door dit wonderbare ruim
glijdt _ haast onzichtbaar
maar onbelemmerd
een vage zonnestraal:
de zegen boven alles:
Gods gunst
het kleine eenvoudige
van elke dag
te mogen doen.
- Details
- Geschreven door: Laneuze, Priscilla
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 944
van binnenuit, gedwongen huisarrest
is voor veel zielen een zeer zware test.
Beknot in hun bewegingsvrijheid, geven
ze onrust, onvree, vrij spel in hun leven,
zijn door mooi voorjaarsweer nog meer gestrest.
Het schijnt dat dit beleid zal zijn het best,
ofwel de grootste kans op overleven.
De mooiste kans ook om zich in te keren,
aan Hem bereid zich wijden, tijd besteden,
Zijn liefdeslicht nu des te meer waarderen.
De hel op aard, in dorpen, wereldsteden,
is losgebroken, om ons te doen keren,
met Hem in hemelvrede stil te treden.
- Details
- Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny
- Categorie: Persoonlijk
- Hits: 1113
en stilte in de straten.
Hoe lang zal dit nog duren?
Ik voel me soms verlaten.
Zo zonder woorden zijn de dagen
als je haast niemand ziet.
O nee, ik wil niet klagen,
zing zachtjes nog mijn lied.
Maar niemand zal het horen,
alleen de vogels buiten.
Voor hen geen dag verloren,
ik hoor ze vrolijk fluiten.
Zo eenzaam worden weken
in stille eenzaamheid.
Zo vele uren zijn verstreken
van stilte in de tijd.
Dan zie ik witte wolken,
ze drijven door de lucht.
Over de vele volken,
waar menig mens in stilte zucht.
Ik kijk nu stil naar boven:
God zal ons niet verlaten,
We mogen hem nog loven
ondanks de stille straten
Ik mag dat niet vergeten:
De Heer ziet mij in liefde aan.
Een troost om dat te weten.
De Heer blijft naast me staan.
- Details
- Geschreven door: Els Hengstman-van Olst.
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1418
overal heerst de dood,
't is één groot drama
de wereld is in nood!
Wees maar niet bang lief kind,
wees niet bang voor morgen,
voor de stormen die er woeden
'k zal dagelijks voor je zorgen!
Je mag altijd bij Mij schuilen
want Ik de Heer regeer,
je mag zelfs bij Mij huilen
als je zegt: 'k weet het niet meer!
Maar één ding moet je weten
dat Ik jou nooit verlaat,
vertrouw en zie op Mij
Ik bescherm je voor het kwaad!
- Details
- Geschreven door: Honkoop, Maria
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 1195
Hem achterna te lopen
-gewillig, zonder dwang-
op Hem alleen te hopen
Hem volgen in de dood
gelegd worden in ‘t graf
waar Hij Zijn leven zaaide, gaf
om ons daarin te dopen
Daarom mogen wij hopen
op leven uit de dood
Daarom hoeven wij niets te kopen:
Leven van wat Hij maaide
Hij schenkt genadebrood
Ons Paaslam is geslacht
Horen we Zijn stem
dan is Zijn stem met macht
Zijn Woord klinkt ons in d’ oren
We gaan gelovig horen
hoe Hij in duistere nacht
Zijn hart
en zijde liet doorboren
-O! Wat bittere smart!-
Bloed en water vloeide uit Hem
en geeft nieuwe Levenskracht
uit Zijn dood opnieuw geboren
Alles
alles is volbracht
Maar wie ten leven
op wil staan
die moet knielen eerst
erkennen wat hij heeft gedaan
en wat Hij heeft gegeven
hoe zonde en dood in hem heerst
en Hij stierf ten leven
zonde en zwakheid Hem belijden
Hij wacht, wil wie nederig is,
op Zijn tijd geheel bevrijden
In zwakheid wordt Zijn kracht
volbracht
Dan zal,
als de tweede dood
ons halen komt
o bittere gal
het slechts een afdoen zijn
hoe groot
van ’t kleed van zondevenijn
Als Jezus om ons komt
met sleutelen van hel en dood
De dood is dan
een nauwe poort
waardoor niets mee kan
dan het Woord
Heb je ’t geloofd?
God zij geloofd!
“Kom in” klinkt het, “dragend het kleed,
witgewassen in Mijn bloed,
toen ’t bloedig doodszweet van Mij leek
dat u nu leven doet”.
Hij nam de beker, dronk hem leeg
tot de laatste druppelen
zelfs de edik dorst Hij niet
zodat U nu al huppelend
door die paarlen poort mag gaan
Ja, laat ieder het verstaan:
“Ik ben de Deur, Ik ben de Weg!”
Ja, zeg het ieder, zeg
en zing het nieuwe lied
van Mozes en het Lam
Hij is het waardig dat Hij ontvangt
aanbidding, dank en lofgezang
De zaligheid zij onze God
Die op de troon zit
en het Lam en
ieder zegge
Amen
- Details
- Geschreven door: Honkoop, Maria
- Categorie: Algemeen Natuur
- Hits: 1501
in de zachte lentezon
komen nu uit hun cocon
fladderen steeds van bloem tot bloem
Zacht klinkt in mijn tuin gezoem
ook de hommels en bijen ontwaken,
hoeven hun werk
geen moment te staken
Voor hen geen isolatie, quarantaine
geen corona-blijf-thuis-misère
De vlinder laat zijn zelf- isolatie
achter zich in kleurige staatsie
Wat zou ik graag
wat zou ik graag
vrolijk in de lentezon
met hen lekker gaan naar buiten
‘k Wou dat ik ook werken kon
Maar ik geef nu onderwijs thuis en
daar geniet ik ook wel van
en misschien komt snel de dag dan
dat ik ook uit mijn cocon kom
en mijn vleugels weer wijd uitspreid
in Gods genade-lentezon
Voor alles is tenslotte een tijd
Een tijd onder de zon
- Details
- Geschreven door: Reijden, Pieter van der
- Categorie: Muziek
- Hits: 1447
door ' t verband met de andere strengen.
Als een groot werelds wandkleed geknoopt aan de skyline
van smeulende steden, zo grijs en zo vunzig.
Niet als tevreden bewijs van de doemdenkerij,
maar als dringende boodschap aan jou en mij.
Elke zacht zwoele bries is niet meer dan één zucht,
geslaakt tot de diamantblauwe hemel.
Zo zacht als door Hem aangeraakt, de Genezer,
zo gedempt als het laatste vaarwel bij de kist,
werkt het trage venijn, dat de mens ondervindt,
van gif spuwend schoorsteen en grijs snelweglint.
Elke nieuwgouden morgen wordt verend bewaard
als het geel van het ei in het witte.
Waar geboorte en dood van ongeziene generaties
zijn samengebonden in Gods orkestraties
en geweven in purper en scharlakenrood,
worden stervenden geboren, gaan levenden dood.
Elke slag van het hart is één vloeibare tel,
die stroomt door het vat van je wezen.
Als een beek van het leven, stromend sinds zijn creatie,
die de zee steevast nadert met elke nieuwe generatie.
Je bent slechts een dam, die een poel maakt die stinkt.
Die traag, maar beslist, heel de mensheid verdrinkt.
Elke vis die stil zwemt, elke vogel die vliegt,
elke ree die het bospad betreedt,
elk dor blad dat valt, elke bloem, elk dier,
ze weten het allen op de een of andere manier:
dat, als de mens mag verwoesten wat hij zo nodig heeft,
hij zijn hebzucht betaalt en er zijn leven voor geeft.
Vrije vertaling van ' Tapestry' van Don McLean
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 1982
de aandacht is verschoven,
het kerkgebouw gesloten,
we mogen niet met groepen over straat.
De dominee preekt in een lege kerk,
de organist speelt de te zingen psalmen,
door onze adem gaan de kaarsen walmen,
we zingen mee vanaf een tabletscherm.
Maar dan word ik geraakt door Jezus’ woorden,
ze zijn zo troostend en zo vol van hoop,
ik laat mijn tranen stil de vrije loop
en word getroost door wat ik van Hem hoorde.
Juist nu de toekomst zo onzeker is,
het virus niets ontziend de mens verslaat,
de wereld overal met lege handen staat,
is het geloof in God een ware lafenis.
De woorden die we in de kamer zingen,
ze worden nu het meest intens beleefd,
ik merk hoezeer mijn stem door de emotie beeft
en weet dat Hij ons tot het einde blijft omringen.
Het is ook Jezus’ lijdenstijd dit jaar,
Hij weet als niemand anders van het lijden,
Hij heeft de mens ervan willen bevrijden,
Hij overwon, Hij staat nog altijd klaar!
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Pasen 40-dagentijd
- Hits: 2128
Stille tijd om na te denken
Over wat echt belangrijk Is
Gedwongen rust zorgt voor inkeer
Ineens weten we weer wat er toe doet
Geen zoet kan ons bekoren
Zo veel zo vaak verloren
Waarom moest het zover komen
Rivieren stromen over van verdriet
En plastic afvaltroep.
Onachtzaam weg gesmeten
Staan wij nu voor het feit
Het kan echt niet langer zo
Een crisis cadeau voor wat
Te lang is weggezet.
De naakte waarheid moet gezegd
Keihard en zonder dralen
Kijken wij nu recht In de ogen van God
Weerspiegeld in mensenogen
Het mag niet meer verloochend
De naakte waarheid aan het Licht gebracht
Veracht bespot met smaad en hoon
Weggezet als niet te vatten lading
Lopen wij achter foute informatie aan
Sneller en meer was het devies
Mensen heb de aarde toch lief
Het kan echt anders minder minder
Denk toch aan al die kinderen
En rustig aan relax nou maar
Worden we daarom stilgezet?
Komt de boodschap eindelijk binnen?
Heftige beelden komen op mij af
Hoe kunnen wij verandering tot
Stand brengen, waar moeten wij beginnen
Samen werken samen hopen
Samen bidden samen binden
Alles is voor Iedereen, als we deze kennis
Nu eens gaan verspreiden
Een nieuwe weg bereiden
Deze zin kan wonderen verrichten
Mogen wij hopen op nieuwe vergezichten
Als we de draagkracht er van inzien
Het is nog niet te laat
Alles is van en voor iedereen
Dan gaan wij de goede kant op
Zijn wij met elkaar verenigd
Geen afgescheidenheid
Of Tegenover elkaar meer
Maar allen samen Halleluja!
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Naastenliefde
- Hits: 1444
Wij leren opnieuw
Elkaar lief te hebben
Met Nieuwe Ogen
Elkaar weer te zien
Met een frisse blik
Naar elkaar te kijken
Het begint er op te lijken
Dat wij nu eindelijk
Gaan begrijpen
Dat we met elkaar
Op een dieper nivo
Verbonden zijn.
Die Goddelijke Vonk
Hebben we Allemaal
Ondergesneeuwd door
Ego en ander kabaal
Het behang mag
Verdwijnen wat blijft
Is de naakte waarheid
Natuurlijk en prachtig
Van oorsprong doel en zin.
Puur vanaf het begin.
Basis gegeven
Genoeg om te overleven
Gaan wij opnieuw
Aan de slag
Met Liefde vol Hoop
Aan het Licht gebracht
- Details
- Geschreven door: Garms, Annie
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 1263
tot U als een angstig kind.
In mij blijft de vraag maar knagen
hoe ‘k de weg van vrede vind.
Heer’, ik kan het niet meer aan.
‘k Voel me ver bij U vandaan.
Heer’ doe mij toch voor U zwichten
en wil zo mijn hoofd oprichten.
2. Heer’ in zulke bange dagen
waar ‘k op zoek ben naar houvast,
kan ‘k alleen aan U maar vragen:
Neem van mij die leegte-last.”
Heer’ U weet van mijn gepeins,
van mijn angst dat ik maar veins.
O wil mij toch tot U trekken,
mij met ’t kleed Uws heils bedekken.
3. Heer’ doe mij Uw bruid toch wezen
door Uw eigen werk bereid.
Dat ‘k mag naad’ren zonder vrezen,
als U m' hebt van schuld bevrijd.
Dat ‘k verlaat mijns vaders huis
en vergeet al ’t aards gedruis,
’t oor mag neigen tot Uw woorden,
horend hemelse akkoorden.
4. Heer’ nu heb ik ’t opgeschreven
en ’t gebed tot U gericht,
doe mij zo Uw vreugd beleven,
was mijn tranen van ’t gezicht.
Heer’ de vreugd werd voorgesteld
als Uw liefd’ ons vergezelt.
O doe mij ook tot U naad’ren,
evenals de vrome vaadr’ren.
5. Heer’ de roep mocht zo weer klinken:
“Komt want alles is gereed”,
breng ons bij Uw kruis tot zinken
wijl U daar voor ons zo leed.
Om gescheidenen van God
te bereiden ’t zalig lot.
Zo gebood U brood en beker,
door Uw trouw verbond zo zeker.
6. Heer’ als wij dan echt geloven,
horend bij die grote schaar’,
zijn wij eeuwig bij U boven.
’t Loven is dan nimmer klaar.
Eeuwig prijzende Uw Naam,
broeders, zusters, altesaam
zingend dan met blijde klanken
om U voor Uw werk te danken.
Heilig Avondmaal - zondag 14 september 2014 (melodie psalm 42)
- Details
- Geschreven door: Honkoop, Maria
- Categorie: Herdenking-Bevrijding
- Hits: 1614
Ze gaven hun leven
Ze gaven ons allen
de vrijheid, het leven
Voor hen
geen toekomst in dit heden
Alleen gedenken
aan het verleden
Wij bloeien en groeien
als de bloemen op hun graf
die voeding halen
uit de ondergrond
Eén strijder steekt
boven allen uit
Daarbij verbleekt
zelfs een heel leger
Hij versloeg de vijand
met slechts één zwaard
Zijn bloed vloeide
voor ons Vaderland
Hij stierf voor vriend
én vijand
Hij won het land
maar niet door geweld
Hij werd zelfs vrijwillig
een anti-held
Hij stierf vol schaamte
zonder vrienden en roem
Hij was zwak en niet sterk
Maar in Zijn dood
is de dood gedood
voor wie in Hem gelooft
is er eeuwige vrede
nooit meer oorlog en haat
Hij heeft geleden
Hij Die met ons gaat
Hij droeg onze last
onze zonde en plaag
Heb ik Hem reeds gebeden?
Mijn Borg, mijn Verlosser, mijn Toeverlaat?
Hij strijdt slechts
met het zwaard van Zijn Woord
Men heeft Hem
Zijn handen
Zijn voeten
Zijn hart doorboord
Hij stierf
maar Hij leeft tot in eeuwigheid
Hij is de Strijder
Die voor ééuwig Bevrijdt
- Details
- Geschreven door: Garms, Annie
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 1407
en U verlost van ’t zondaarslot.
U kwam op aarde voor de mensen.
Iets groters was er niet te wensen.
’t Was ook niet nodig want U gaf
Zichzelf geheel, ja, tot in ’t graf.
U liet Zich vangen door de mens
omdat hun redding was Uw wens.
U bent de grote Opperheer
want U bent God en niemand meer.
Wil ons door Uwe liefde wekken
zodat U rimpel ziet noch vlekken.
Zonder Uw werk was ’t eeuwig kwijt
maar U hebt Zelf de vreê bereid.
U gaf voor ons al wat U had,
bracht ons zo weer op ’t rechte pad.
U Die in hoge hemel woont,
vanwaar G’ Uw liefde ons betoont,
U doet ons huppelen van vreugde
want niets is er wat meer verheugde:
U zocht ons op, wie zou dat doen?
Zichzelve geven tot rantsoen?
Maar U als Hoogste van ’t heelal
kwam neder naar een beestenstal.
Maria en Elisabeth,
door Uwe hand apart gezet,
zij mochten beiden zwanger raken.
Slechts Uwe kracht kon dat zo maken.
Heb dank voor Uwe komst op aard’,
waar Uw gemeente wordt vergaard.
Eén kudde wordt het en één Heer’
ja, eeuwig brengt die kudd’ U eer.
(melodie psalm 73)
- Details
- Geschreven door: Garms, Annie
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 1342
dat U mij hebt verdragen.
O Heere, geef mij helderheid
hoe ik U moet behagen.
Steeds weer kom ik erachter dat
ik niets heb om U aan te bieden,
wijl U mij goed geschapen had
maar dat ´k van U ging vlieden.
O Heer´, zend mij Uw heil, Uw licht.
Laat m´ in U vastheid vinden.
Geef door Uw Geest mij onderricht,
dat ´s werelds licht mij niet verblinde.
Geef dat ´k verheugd in U mag zijn.
Maak mij aan U verbonden.
Maak door Uw offer mij maar klein,
verlost van al mijn zonden.
Laat m´ in U vastheid vinden.
Geef door Uw Geest mij onderricht,
dat ´s werelds licht mij niet verblinde.
Geef dat ´k verheugd in U mag zijn.
Maak mij aan U verbonden.
Maak door Uw offer mij maar klein,
verlost van al mijn zonden.
Want dan leef ik verheugd op aard´
en zal mijn stem U loven.
Dan breng ik U de huld´ zo waard
en niemand kan van U dat roven.
Op aard´ is alles breekbaar, broos,
een glinst´ring van wat uren.
Maar U geeft ´t heil niet voor een poos,
nee, ´t zal de eeuwigheid verduren.
en zal mijn stem U loven.
Dan breng ik U de huld´ zo waard
en niemand kan van U dat roven.
Op aard´ is alles breekbaar, broos,
een glinst´ring van wat uren.
Maar U geeft ´t heil niet voor een poos,
nee, ´t zal de eeuwigheid verduren.
Een tijd die niet meer einden zal;
wat komt is steeds nog langer
en ’n eind’loos danklied, waar en pal
van zangeres en zanger.
’t Zal klinken dan met helderheid.
Zo zullen w’ U behagen.
Wij mogen danken voor het feit
dat U ons hebt gedragen.
wat komt is steeds nog langer
en ’n eind’loos danklied, waar en pal
van zangeres en zanger.
’t Zal klinken dan met helderheid.
Zo zullen w’ U behagen.
Wij mogen danken voor het feit
dat U ons hebt gedragen.
- Details
- Geschreven door: Honkoop, Maria
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 1210
Want U
bent de God van mijn vader
Of vader het weten wil
of niet
Heere, Heere, ik roep U aan,
U, de God van mijn opa
God van de levenden,
niet van de doden.
Heere, Heere, ik roep U aan
‘k Weet dat U mijn God bent
altijd was en zult zijn
Ik draai me om, zie achter me
daar is Hij, in donker en duister:
Het is de Heere, op Sinaï.
Ik kon niet achter de hekken verblijven
Zoals al die anderen, veilig
“Ik kom om, ik kom om!
In de bliksem, de donder, Zijn heilige toorn”.
Ja, ik hoor Hem,
maar achterstevoren
“Heere, Heere, God, barmhartig en genadig,
lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid.
Die de weldadigheid bewaart aan vele
duizenden,
Die de ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft;
Die den schuldige geenszins onschuldig houdt,
bezoekende de ongerechtigheid der vaderen aan de kinderen,
en aan de kindskinderen,
in het derde en vierde lid.”
Zijn hand, die zwaar op mij rustte, is weg.
In mijn stenen hart is Zijn Beeld afgedrukt,
Het Beeld van mijn God,
Dat Hij liet bij vertrek
Maar hoe langer ik kijk, hoe beter ik zie
Ik hield me, alsof ik Hem zag
met Mozes en wet, de Onzienlijke
Zijn schaduw verdonkert de Zon
Het duister is weg, de Zon komt op.
Daar zie ik Hem, in Zijn liefde!
Want juist aan het kruis
ontmoeten wij Hem:
getekend is Hij
In Zijn liefde voor mij
Ja, is dat het einde?
Ja, blijft het hierbij?
Blijft Hij, Die leeft, in de dood?
Nee, Hij verrees!
Wat meer is, voer op
Met gaven tot ‘s mensen troost
Ik las Hem, maar achterstevoren
HEERE, HEERE, ik roep U aan
weet dat U mijn God bent, was, en zult zijn
HEERE, er is iets
dat ik tegoed heb
Het staat in Uw handen
en voeten getekend
Schenk me Uw Geest
mijn Troost, Advocaat
mijn Recht ten eeuwigen leven
Daarbij vraag ik ook
Zijn Gave,
slechts Eén:
Mijn Bruidegom
Ja, Hij zal komen!
- Details
- Geschreven door: Honkoop, Maria
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 1716
Luid klinkt daar zijn roep tot God
Denk ik aan Hem in mijn kermen
roep ik tot Hem om ontfermen
is mijn geest in mij bezweken
is het slechts benauwd in mij
dan is er geen troost voor mij
Tot…
Asaf overdenkt Wie God
geweest is in vroeger eeuwen:
Daniël redde van de leeuwen
keer bracht in het droevig lot
van het voorgaand volk van God
is God Zijn genâ vergeten?
Wil niet van ontferming weten?
Ach, dit denken krenkt zijn hart!
Asaf grijpt zich weerom vast
aan Gods gunst, Zijn rechterhand
trouw betoond aan Asafs land:
‘k Zal Zijn daden steeds gedenken
en mijn God niet meer verdenken.
Van Hem spreken dag na nacht
van Gods trouw aan ’t voorgeslacht’
Uw weg is in het heiligdom
zo onbevattelijk hoog
toch blijkt Uw macht zo klaar alom
de volken op deez’ aard
U bent aller hulde waard!
Aldus sluit Asaf zijn betoog:
De waat’ren zagen U, o God,
zij zagen U, en beefden
De wolken goten water uit
de hemel klonk vol leven
Uw pijlen vlogen in het rond
zij bliksemden, wij beefden
Uw weg is door de Rode Zee
Uw weg door grote waat’ren
Terwijl voor die Egyptenaars
de woeste waat’ren klaat’ren
de muur stort in op Mozes’ beê
bedekt hen met het water
Zo leidt U steeds Uw volk
door elke woeste kolk
Uw weg is niet bekend
maar wie zich tot U wendt
Geleid het vuur, de wolk,
op weg naar ’t vaderland
zoals eens Mozes’ hand
Hij was Uw hemeltolk
HEER’ leidt ook ons door deze kolk
bezoekend volk na volk
die allen zo hard raakt
zeer velen laten ’t leven
hoezeer de artsen streven
maar toch hun werk niet baat
Leid ons nu door Uw sterke Hand
betoon ons Uw genâ
betaald op Golgotha
waar U Uw hart verpand’
En als ook wij door Corona
het lieve leven laten
wilt U ons niet verlaten
Geef dat geloof, die need’righeid
die Asaf kreeg, bezat
zodat we oog voor d’eeuwigheid
ontvangen door Uw macht
Gewillig volgen waar U gaat
omdat U nooit alleen ons laat
zelfs niet als wij gaan sterven
dan mogen w’ alles erven!
Geef leven, met het oog omhoog
en ’t hart geheven: boven
ja, bóven is onz’ Toeverlaat
wij zullen Hem nóg loven!
Dat heel de wereld ‘t weten mag:
Geen macht, geen Pandemie
zal ons toch scheiden van die God
die alles heeft gemaakt en nog
als door Zijn eigen handen die
regeert en onderhoud
Ook als het lieve lijf verkoud
de ziel snel henen vliegt
naar God,
naar ’t eeuwig leven
in Zijn Zoon ons gegeven.